Underoath - Erase Me

Label: Fearless Records

Bjorn Wielockx

Underoath was één van de bands die me als puber overtuigde om naar zwaardere muziek te luisteren. Nummers als Writing On The Walls en A Boy Brushed Red Living In Black And White staan in mijn muzikale geheugen gegrift. De eerste keer dat ik de band aan het werk zag was op Groezrock 2011, waar ze een zeer belabberde show afleverden. Twee jaar later kondigde de band een stop aan die zo’n twee jaar duurde. Vorig jaar gaf ik ze nog eens een kans tijdens hun tweede passage in Meerhout. Ditmaal straalde de band en de prestatie was er één om nooit te vergeten. Begin februari dit jaar begon Fearless Records te teasen, eerst met een aftelklok waarop Erase Me stond. Later die maand werd met de videoclip van On My Teeth duidelijk dat het om de nieuwste telg van Underoath ging. Na acht jaar is de opvolger van Ø (Disambiguation) een feit.

Met On My Teeth was de eerste single een schot in de roos. Niemand die toen had kunnen voorspellen wat Erase Me uiteindelijk ging worden. Op de eerste single was Underoath te horen die verder borduurde op de gekende sound. Niet door simpelweg hetzelfde te maken, maar door hier en daar een geniale touch uit te voeren. De rest op deze Erase Me, met enkele uitzonderingen, is zachtjes uitgedrukt wat anders geworden.

De emotionele uitbarstingen, die de band zo kenmerkte, zijn gesmolten als sneeuw voor de zon. Waar de band op zijn vorige langspelers genoeg tegengewicht bood voor de commerciëlere elementen worden ze op deze Erase Me des te meer in de verf gezet. Het zorgt voor een opvallend zachtere sound die niet bij elke Underoath-fan zal overtuigen.

Naast de eerder gereleaste single On My Teeth, staan er welgeteld twee nummers op deze nieuwste telg, die tijdens de eerste luisterbeurt mijn tranen wat konden drogen. Sink With You en opener It Has To Start Somewhere, welke zeker niet van hetzelfde niveau zijn als On My Teeth, maar ze hebben wel iets. De omschakelingen in deze nummers zijn feller waardoor ze automatisch wat alternatiever zijn. De andere nummers zullen tijdens een liveshow de hele beleving onderuit halen.

Erase Me is de eerste plaat in 2018 die me zo wist teleur te stellen. Wat de band bezielde om On My Teeth als eerste nummer uit te brengen begrijp ik niet. Hierdoor begon de die-hardfanbase op een plaat te hopen die in het verlengde lag van de gekende stijl. Erase Me is allesbehalve de cd geworden die ik had verwacht en zal nog veel luisterbeurten nodig hebben om me alsnog te overtuigen. Zaterdag 23 juni sluit Underoath de Jupiler Stage van Graspop af, ik ben benieuwd welke nummers ze ten berde zullen brengen.

Tracklist: