Arch Enemy + The Charm The Fury / L’Aéronef, Lille / 05-06-2018

Yngwie Vanhoucke

Omwille van stageverplichtingen miste ik de kans om Arch Enemy aan het werk te zien op Fortarock. Blijkbaar geen groot verlies, aangezien de Zweedse band te kampen kreeg met technische problemen in Nijmegen waardoor het geluid tot twee keer toe uitviel toen de hemelsluizen opengingen boven de Gelderse gemeente. Toch had ik de band graag aan het werk gezien en het toeval wil dat ze een paar dagen later net over de landgrens spelen, op een boogscheut van waar ik woon, samen met The Charm The Fury. Eens zien of het geluk hen vandaag meer meezit dan op Fortarock…

Als opwarmer krijgen we de Nederlandse band The Charm The Fury die ik al ooit eens aan het werk mocht zien in Kavka. Toen konden ze me niet 100 % overtuigen, maar vandaag op een groter podium lukt dit al veel beter. De band is ondertussen ook al veel meer ingespeeld in hun twee langspeler waardoor het respons van het Franse publiek niet lang op zich liet wachten, ondanks dit een eerste halte is in Rijsel. Het synchroon headbangen van de gitaristen is leuk om te zien terwijl de bevallige frontwoman Caroline Westendorp ons wakker schreeuwt. We krijgen ook een korte solo te horen van Koen Stokman, de nieuwe gitarist die Rolf Perdok vervangt. Wie aanwezig was op de releaseshow van Spoil Engine vorig jaar kon Koen Stokman toen al aan het werk zien, niet bij The Charm The Fury die ook aanwezig waren in Torhout, maar bij STAT!C uit Eindhoven.

Caroline vraagt meerdere keren om een moshpit, maar het Franse publiek moet er niet van weten en laat haar helaas op haar honger zitten. Even later proberen een drietal jonge knapen dan toch iets te starten maar zonder succes. Het voorlaatste nummer van de set is Echoes een song die vraagt om meezingen, maar de Fransen en het Engels dat is nog altijd een dikke twee. Handklappen doen ze alvast uitbundig, ook het zingen lukt best wel aardig.

De Amsterdammers hebben een grote stap in de goeie richting gezet sinds de laatste keer dat ik ze zag, ze kunnen vanaf nu rekenen op een aantal nieuwe fans in en rond Rijsel.

Over naar de headliner van de avond, Arch Enemy. Beginnen doen ze met een klassieke intro, Ace Of Spades van Motörhead waarop we nog eens een intro van de band zelf krijgen vooraleer over te gaan in The World is Yours. Een zeer sterke openingsnummer waarop de band in sneltreinvaart verder bouwt op de opener. Ondertussen barst het publiek uiteen en wordt wild geheadbangd op de tonen van een van de Zweedse vaandeldragers van commerciële melodische death metal.

De zaal en dan vooral de bezoekers zijn echt wild van Alissa White-Gluz, een Franstalige Canadese uit Québec, die in het Frans communiceert met het publiek en het op zijn kop weet te zetten. Zo chauvinistisch als ze zijn brengt dit hen helemaal van de kaart. Plots krijgen we een eenzame crowdsurfer te zien. Het duurt echter lang voor we er een vervolg op krijgen tot dezelfde gast beslist om nog er maar eens voor te gaan wat een aantal enkelingen motiveert om er zich ook voor te werpen.

De band loopt door de set heen met hier en daar een korte solo van zowel Jeff Loomis als Michael Amott tot deze laatste een solo uit zijn mouwen schudt die enkele minuten duurt, als bandleider moet die uiteraard aantonen wie de touwtjes in handen heeft, Jeff Loomis behoort naar mijn bescheiden mening tot de crème de la crème van de metal gitaristen.

We krijgen een heel diverse set met nummers uit heel de carrière van de band met net iets meer nummers uit de periode van brulboei Angela Gossow. De zaal is niet uitverkocht, maar verbazingwekkend is dit niet. Het is dinsdagavond en de band speelt quasi op elk festival dus de kans is dan ook groot dat je ze deze zomer ergens aan het werk zult zien. Anderzijds was Arch Enemy nog in onze contreien amper een paar maanden geleden. Voeg daar nog het gegeven aan toe dat er niet veel reclame gemaakt werd voor deze show aan deze kant van de landsgrens dat traditioneel een niet te versmaden deel van het publiek levert. De band brengt steevast een leuke show als ze al geen materiaalpech hebben zoals op Fortarock.