Nog een goede week de hitte trotseren en dan is het weer zover! Op 10, 11 en 12 augustus gaat dan de elfde editie van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival van start. Zoals we ondertussen gewoon zijn, spelen de festiviteiten zich af op de Sport Campus Lange Munte te Kortrijk. Iedereen die er in het verleden bij was, kan bevestigen dat dit met voorsprong het gezelligste festival van het jaar is. Amped-Up kan daar natuurlijk niet ontbreken en zal jullie in de loop van de week na het festival van een uitgebreid verslag voorzien. Om in de sfeer te komen, zetten we de poorten van de gevangenis alvast even op een kier.

Vrijdag 10 augustus

De openingsdag is allesbehalve een opwarmertje, want met Status Quo zet de organisatie meteen één van zijn grootste namen in. De heren mogen dan al de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd zijn, met hun boogie rock brengen ze nog steeds zowel jong als oud in beweging. Niemand kan onverschillig blijven bij monsterhits als Whatever You Want, Rockin’ All over the World en In the Army Now. Ambiance verzekerd!

Afsluiter op de Prison Stage is echter Brides of Lucifer. Het uit de hand gelopen project van Zornik-voorman Koen Buyse en het Scala-koor wist vorig jaar nog een grote indruk te maken op Graspop. Het project wint nog steeds aan populariteit getuige hun show in het grote Lotto Arena volgend jaar. 6 muzikanten en een 13 koppig koor, meer is niet nodig om een verzameling metal klassiekers van een ander jasje te voorzien.

De flamboyante zanger Dee Snider stond met zijn Twisted Sister al twee keer eerder op Alcatraz. Dat het heerschap goede herinneringen overhoudt aan zijn doortochten bewijst hij door er dit jaar opnieuw te staan. Onlangs bracht hij met For the Love of Metal een knaller van een metalschijf uit waarop hij zijn liefde aan het genre verklaart. We verwachten van Dee niets minder dan een evenwichtige set van nieuw materiaal en oude klassiekers. We’re nog gonna take it!

De stoere jongens van Manowar zien we, tot spijt van velen, waarschijnlijk niet gauw meer terug. Gelukkig is er Ross the Boss nog om de pijn te verzachten! De gitarist die verantwoordelijk was voor de unieke sound van de Amerikaanse true metal warriors en op hun beste platen speelde, heeft namelijk beloofd om een exclusieve show op te voeren vol songs uit de eerste zes albums. Van een hoogtepunt gesproken! Wimps and posers, leave the hall!

Het Antwerpse Diablo Blvd. onder leiding van stand-up comedian Alex Agnew kondigde eerder dit jaar, ietwat verrassend, zijn afscheid aan. Alex wil zich weer op zijn comedy shows gaan concentreren. Met een mooie deal bij Nuclear Blast en een veelbelovende nieuwe plaat op zak zag niemand dit aankomen. Met een leuke mix van rock, metal en new wave komen ze op Alcatraz afscheid nemen van het publiek. Niet te missen dus!

Het Zweedse The Quill mag dan voor velen een nobele onbekende zijn, hier bij Amped-Up zijn we redelijk zot van hun op de jaren ’70 geschoeide vette hard rock. Hun debuut Voodoo Caravan uit 2002 mag gerust een klassieker genoemd worden. Verwacht je aan een sound die het midden houdt tussen Black Sabbath, Led Zeppelin en Soundgarden. The Quill is geen band die regelmatig in de buurt speelt, dus wees zeker op tijd want in de vroege namiddag mogen ze de Prison Stage voor geopend verklaren!

Het uit Antwerpen afkomstige Bark krijgt de eer om het festivalweekend op de Swamp Stage in de tent te openen en geeft daarmee het  échte startschot van Alcatraz 2018. Op korte tijd hebben de heren een ferme live reputatie opgebouwd en ze zijn dan ook van plan om geen spaander heel te laten van de Swamp.

Pro-Pain weet als geen ander metal en hardcore te mengen. Al sinds begin jaren 90 maken ze met hun furieuze sound de internationale podia onveilig. Op Graspop bewezen ze al van geen ophouden te weten en we zijn dan ook blij dat ze op Alcatraz staan. Death on the Dance Floor? Hopelijk niet!

The Atomic Bitchwax is Monster Magnet zonder zanger Dave Wyndorf. Het drietal rockt er niet minder om en wel integendeel. Let the fuzz do the talking!

De Griekse old school thrashers van Suicidal Angels moeten ondertussen zowat overal hun sporen nagelaten hebben. Er is geen enkele band die de laatste jaren zoveel getoerd heeft. We zijn ergens onderweg de tel kwijt geraakt hoeveel keren we ze zal in België hebben gezien. Ze zijn dan ook een geoliede machine en moeten qua strakheid en intensiteit niet onderdoen voor de groten der aarde.Over groten der aarde gesproken.

Na het jonge geweld van Suicidal Angels is het de beurt aan het legendarische Venom, of beter gezegd Venom Inc. Venom Inc is eigenlijk Venom maar met een andere frontman. Tony ‘Demolition Man’ Dolan was al eens een korte periode de frontman van de Engelsen en is dus gewoon op het oude nest teruggekeerd. En Venom Inc bewees onlangs met het uitstekende Avé alvast op plaat veel beter te zijn dan het ‘origineel’. Dat ze in de tent moeten spelen kan alleen maar een voordeel zijn want in het donker komt de Heilige Drievuldigheid nog steeds het best tot zijn recht! Welcome to Hell!

Mocht het dak van de tent er ondertussen nog niet af zijn, kan die andere legende uit het land van de duizend meren daar misschien nog een mouw aan passen. Amorphis heeft met zijn eigenzinnige mix van death, doom, folk en progressieve metal in de loop van de jaren steeds meer harten weten te veroveren. Hun eerder dit jaar verschenen album Queen of Time mag als een voorlopig hoogtepunt beschouwd worden in hun toch wel indrukwekkende carrière. De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen voor hun eerste optreden op Alcatraz!

Voor wie na een dag vol hard rock en metal geweld nog zin heeft in een feestje is er Bizkit Park. Het Belgische vijftal wist in het verleden al menig concertzaaltje of festival plat te spelen. Het kan ook moeilijk anders met een setlist die enkel bestaat uit het beste dat de moderne generatie metalbands, ook wel de nu-metalgeneratie genoemd, wist voort te brengen. Let the bodies hit the floor!

Zaterdag 11 augustus

Op zaterdag gaat Alcatraz naar goede gewoonte erg vroeg van start. Aan Fozzy de ondankbare taak om het publiek al om 10u45 uit hun tenten te blazen! Waar worstelaar Chris Jericho aanvankelijk nog zijn liefde voor rock en metal wou tonen aan de hand van enkele covers, is zijn Fozzy ondertussen uitgegroeid tot een band om rekening mee te houden. Hun laatste album Judas is een sterk staaltje vakmanschap in de sector moderne Amerikaanse rock. Of het nu een show in de worstelring of een optreden op een podium betreft, Jericho beheerst het kunstje als geen ander!

Armored Saint mocht al eens eerder op een vroeg uur op de Prison Stage aantreden. We zijn erg blij dat ze er dit jaar opnieuw staan want hun show uit 2015 staat nog steeds op ons netvlies gebrand. Wat een klasbakken zijn het toch! Echt jammer dat zanger John Bush en de zijnen nooit de erkenning gekregen hebben die ze verdienen. Hopelijk zitten de heren nog lang niet op hun Last Train Home!

Battle Beast! What’s in a name? En dan de titel van hun laatste album, Bringer of Pain… Je zou voor minder schrik krijgen. Zeker als je dan nog eens frontvrouw Noora Louhimo op het podium bezig ziet. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken lijkt ons. Het stoere Finse gezelschap slaagde er echter in om enkele aanstekelijke metal hymnes bij elkaar te schrijven en hebben ondertussen een sterke livereputatie weten op te bouwen.

De één zijn dood is de ander zijn brood. In het geval van Phil Campbell mogen we dit alvast niet te letterlijk nemen. Zonder Lemmy geen Motörhead en dus besloot Phil om de erfenis te gebruiken om Motörhead een waardig vervolg te geven. Samen met zijn zonen begon hij eigen muziek te maken en kwam er met het album The Age of Absurdity eerder dit jaar een fantastische brok rauwe rock ‘n’ roll uit. Phil Campbell and the Bastard Sons vergeten live hun klassiekers niet, dus wordt het een feest der herkenning daar op zaterdagnamiddag!

To Be With You… Jaja, we kennen het ondertussen! Velen vergeten echter dat Mr. Big eigenlijk een volbloed rockband is bestaande uit de beste muzikanten van de wereld. Wat te denken van Paul Gilbert op gitaar en Billy Sheehan op basgitaar? En je krijgt er de soulvolle stem van Eric Martin gratis bij! Mr. Big is eigenlijk nooit helemaal weggeweest en hun laatste 3 albums kunnen met gemak concurreren met pakweg hun eerste drie platen. Wij zijn grote fan en Mr. Big is dan ook één van dé bands om naar uit te kijken!

Van alle symfonische metalbands met vrouwenzang is Epica toch wel de beste. Sinds hun start in 2003 wist de Nederlandse band zich per plaat te verbeteren met het in 2016 verschenen The Holographic Principle als voorlopige hoogtepunt. Muzikaal valt er geen speld tussen te krijgen en Epica heeft dan ook terecht een hoge plek op de affiche bemachtigd.

Het Noorse Dimmu Borgir is een band die onder blackmetalpuristen nogal eens verguisd wordt. Love ‘em or hate ‘em, de heren zelf zullen er hun slaap niet voor laten want doorheen de jaren zijn ze uitgegroeid tot één van de grootste blackmetalbands ter wereld. Dat ze al eens buiten de lijntjes durven kleuren zou respect moeten afdwingen, althans, dat is onze mening. Op hun nieuwe studioplaat Eonian, de eerste in acht jaar, kiezen ze resoluut voor bombast met veel symfonische stukken en koorgezangen. Dat ze daar goed in zijn, bewezen ze al eerder met hun Forces of the Northern Night live album. Tegen de tijd dat de Noren het podium betreden, kunnen we maar hopen dat de duisternis is ingezet zodat hun donkere klanken nog meer tot hun recht komen.

Na Dimmu Borgir krijgen we nog Limp Bizkit. Het contrast kan bijna niet groter zijn. Eén ding hebben ze wél gemeen: beiden zijn ze een ‘love it or hate it’ band. Fred Durst is echter een volksmenner eerste klasse en heeft in de vorm van wereldgitarist Wes Borland een sterke troef in handen. Eerder deze zomer wisten ze het Graspop-publiek nog uitstekend te vermaken, dus is er geen reden om te twijfelen dat ze dit op Alcatraz niet nog eens dunnetjes zullen overdoen!
Dat er dit jaar nog meer aandacht is besteed aan een gevarieerd programma wordt nog maar eens duidelijk als je de namen overloopt die op zaterdag op de Swamp Stage aantreden. De Spaanse wervelwind Crisix mag voor de eerste moshpit zorgen. De beenharde thrash is daar de ideale muzikale omkadering voor.

Nog meer thrash krijgen we van het Amerikaanse Act of Defiance. De band rond ex-Megadeth-leden Chris Broderick en Shawn Drover pakt de zaken wel iets technischer en melodieuzer aan. Door de gevarieerde vocalen van Henry Derek krijgt de sound een moderne inslag waardoor ze een breed publiek kunnen aanspreken. Zeker de moeite om eens van naderbij te bekijken!

Met hun meest afwisselende en misschien wel beste werk in de vorm van The Wolf Bites Back op zak mogen de Engelse woeste rockers van Orange Goblin de tent onveilig komen maken. Dat hun voorkomen en muziek ons steevast doet denken aan bruine kroegen en ‘barfights’ wordt snel duidelijk eens ze het podium hebben bestormd. Gelukkig serveren ze op Alcatraz het bier in plastieken bekers, want anders zagen we de glazen al door de lucht zoemen. Niet voor ‘pussies’!

IJsland heeft de reputatie niet de meest voor de hand liggende deuntjes voort te brengen. Eén van de toonaangevende bands op dat vlak is Solstafir. De ijzingwekkende en mysterieuze klanken zorgen voor een unieke en aparte sfeer. We zijn benieuwd of ze die sfeer ook op de Swamp Stage kunnen reproduceren! Een beetje de vreemde eend in de bijt op de affiche maar net daarom des te meer een band om naar uit te kijken.

Na het serieuzere werk van Solstafir is het weer tijd om te feesten met de party thrashers van Municipal Waste. Hun crossover kan zowel metalheads als punk- en hardcorefans bekoren. Wij verwachten van deze Amerikanen niets minder dan de grootste moshpit van het weekend! The Art of Partying!

Over moshpits gesproken. DevilDriver kent er ook wat van! Frontman Dez Fafara en zijn maten weten live steevast meer te overtuigen dan op plaat. Mocht de tent tegen dan nog niet opgewarmd zijn, zal Dez daar met plezier een mouw aan passen!

Na hun fenomenale doortocht vorig jaar in de Biebob ter ondersteuning van hun nieuwe meesterwerk Deep Calleth upon Deep, komt Satyricon eindelijk naar Alcatraz! Wij weten nu al dat dit één van de absolute hoogtepunten van het weekend wordt. Frontman Satyr en zijn ‘partner in cime’ Frost staan er om bekend steeds uiterst verzorgde shows met een perfect geluid neer te zetten. We kunnen ons nu al het kippenvel op ieders armen voorstellen als de Noren de ultieme hymne Mother North loslaten!

De zaterdag wordt afgesloten met de Italiaanse zwaargewichten van Ufomammut. De geluidsmuur die het drietal neerpoot, is van een andere dimensie en zeker niet voor ieders oren bestemd. Wie na twee dagen lopen van tent naar hoofdpodium en terug nog steeds de kracht heeft om deze orkaan te doorstaan, waag je kans! Maar vergeet je oordoppen niet…

Zondag 12 augustus

Op zondag krijgen we voor het eerst dit weekend Duitse power metal op ons bord! De grondleggers van het genre, Helloween, mogen het weekend afsluiten. Voor het zover is, mag Orden Ogan de Prison Stage voor geopend verklaren. Muzikaal gaan ze de richting van hun landgenoten Blind Guardian uit. Conceptueel bevinden we ons echter in een western. Origineel is het wel! Benieuwd wat dat op het podium zal geven!

Liefhebbers van Deep Purple en Whitesnake kunnen daarna hun hart ophalen met het Engelse Inglorious. Zowel op plaat als live wisten ze ons al meermaals te overtuigen. Hou vooral die zanger Nathan James, bekend van Trans-Siberian Orchestra in de gaten en laat je overdonderen door zijn magistrale stembanden. Niet te missen voor wie houdt van dampende, met blues doorspekte classic rock!

Na al dat jong talent is het tijd voor een gevestigde waarde. Sepultura mag dan al lang het Sepultura niet meer zijn van in de tijd dat Max Cavalera, of beter gezegd zijn vrouw, de lakens uitdeelde, toch siert het hen dat ze al die jaren zijn blijven doorgaan. Het vorig jaar verschenen Machine Messiah is de beste plaat die ze maakten sinds het vertrek van Max en live staan ze steeds als een huis, mede door de onnavolgbare roffels van drummer Eloy Casagrande.

Zo in de late namiddag kan men al eens dorst krijgen en dan is een band als Alestorm meer dan welkom. Het is nu eenmaal leuker feesten met een biertje in de hand. Sinds Johnny Depp met zijn Pirates of the Caribbean de piraten weer populair maakte, staat er geen maat op het steeds maar toenemende succes van de Schotse piraten. Ideale band om de vermoeidheid na drie dagen vertier van zich af te feesten!

Iets serieuzer wordt het met de Poolse black/deathmachine Behemoth. Telkens als je denkt dat ze met hun satanische geweld hun plafond toch wel bereikt hebben, doen ze er nog een stap bij. Hun laatste studiowerk The Satanist was een absoluut hoogtepunt in hun succesvolle carrière. Als alles volgens planning verloopt zou er dit jaar nog een nieuw album moeten verschijnen. Terwijl iedereen benieuwd is of ze hun vorige meesterwerk nog kunnen overtreffen, verscheen er onlangs nog het prachtig vormgegeven live album Messe Noire waarop hun ongeëvenaarde livesound op indrukwekkende wijze werd vastgelegd. Behemoth wordt één van de absolute hoogtepunten van het weekend. Daar durven we onze kop om te verwedden!

In Flames heeft in het verleden al bewezen de status van headliner waard te zijn. Op Alcatraz is hen die status vooralsnog niet gegund maar het scheelt niet veel. Ze stonden ooit mee aan de wieg van de populaire Göteborg-sound maar zijn in de loop van de jaren steeds meer de richting van de nu-metal opgeschoven. Het siert hen wel dat ze daarbij nooit helemaal hun roots hebben verloochend. Dit komt vooral tot uiting in het nog steeds fenomenale gitaarwerk. Of je er nu van houdt of niet, In Flames is in staat om een weide plat te spelen!

Vorig jaar begaven we ons nog richting 013 in Tilburg om van op de eerste rij getuige te zijn van de langverwachte reünie van het Duitsemetalinstituut Helloween. Wat we zagen was niet minder dan fantastisch! De jarenlange vete tussen Michael Weikath, Kai Hansen en Michael Kiske is eindelijk van de baan en de heren zijn nu al bijna een jaar ‘on the road’ onder de toepasselijke naam Helloween Pumpkins United. Een betere afsluiter voor Alcatraz 2018 kon de organisatie zich niet wensen want het wordt een ‘trip down to memory lane’. Van het legendarische debuut Walls of Jericho over de mijlpalen Keeper of the Seven Keys 1&2 tot aan de laatste studioplaat met Andi Deris, het publiek krijgt een bloemlezing uit meer dan 30 jaar Duitse metalgeschiedenis. Alle belangrijke acteurs uit het verleden komen aan bod, ja, zelfs de overleden drummer Ingo Schwichtenberg! Meer geven we echter niet prijs! Ga het zelf zien!

Geen betere band dan Pestilence om op een ontiegelijk vroeg uur het publiek bij de strot te pakken en eens goed doorheen te schudden. Zwaargewicht Patrick Mameli en zijn band schudden eerder dit jaar de plaat Hadeon uit hun mouw en dat is meteen hun beste werk sinds Testimony of the Ancients uit 1991. We zijn blij dat onze noorderburen weer op volle oorlogssterkte zijn!
Het Amerikaanse Gruesome wordt afgeschilderd als een kloon van de oude Death. Ergens wel terecht maar ‘who cares’? Veel alternatieven bestaan er niet meer en wat Gruesome doet, doen ze goed! Old school death metal op zijn best!

Eén van dé absolute hoogtepunten van het weekend wordt ongetwijfeld de doortocht van Exhorder! Velen zakken speciaal voor deze act naar Kortrijk af. En geef hen eens ongelijk? De band gaf er al begin jaren negentig, na twee legendarische albums, de brui aan. Sindsdien leken ze wel van de aardbol verdwenen. Vanuit het niets bereikte ons ineens het bericht dat de band terug zou toeren. Toen bekend werd dat Alcatraz ze wist te strikken, konden we onze vreugde moeilijk onder stoelen of banken steken. Slaughter in the Vatican wordt Slaughter in the Swamp, dat is nu al zeker! Goed mogelijk dat de tent te klein is!

In 2012 stonden Primordial al eens op Alcatraz, toen nog in Deinze, en ze maakten zo’n goede beurt dat ze er nu opnieuw staan. Ondertussen hebben ze twee extra platen op zak terwijl hun sound nog steeds die meeslepende kracht in zich heeft. Wie ze eerder zag, weet dat een optreden van Pimordial een hele gebeurtenis is, mede door de bijzondere uitstraling van frontman A.A. Nemtheanga.

Het is opvallend dat het tien jaar geleden zo populaire metalcoregenre vrijwel geheel van de radar verdwenen is. De realiteit is dat enkel de allergrootsten de hype overleefd hebben. Eén daarvan, en meteen ook de meest extreme, is het Amerikaanse The Black Dahlia Murder. In de loop van de jaren heeft de band zijn metalcoreroots meer en meer achter zich gelaten in ruil voor een melodieuze deathmetalsound. De Amerikanen geven er echter een eigen draai aan waardoor ze allesbehalve als dertien in een dozijn klinken. Ze hebben zich in het verleden al kapot getoerd waardoor ze live nu een echte machine zijn. Wie tijdens het weekend nog niet genoeg gemosht heeft, krijgt hier een nieuwe kans!

Het is aan Alcest om de Franse eer hoog te houden, want ze zijn de enigen die dit weekend hun land komen vertegenwoordigen. Een apart gezelschap is het alleszins, getuige hun plaatwerk. Soms minutenlang zalvend om dan ineens keihard te slaan. Het is een band van grote contrasten. We zijn benieuwd hoe het publiek erop zal reageren!

De twee laatste bands die de Swamp Stage mogen doen daveren zijn meteen van het extreemste in hun respectievelijke genre. De deathmetalveteranen van Cannibal Corpse hoef je niet meer te leren hoe een strakke show neer te zetten. Ze hebben de reputatie als een bulldozer over het publiek te razen en dat zal nu wel niet anders zijn. Hun laatste plaat Red Before Black is weer net ietsje rauwer dan zijn voorgangers en bewijst tevens dat de heren nog lang niet uitgebruld zijn!

Wie na Helloween Pumpkins United nog niet naar huis wil, kan zich voor een laatste keer naar de tent begeven waar de keiharde industrial beats van Ministry iedereen met oorsuizingen van de weide zullen blazen. Ook Ministry stond al eerder op Alcatraz en toen waren de meningen sterk verdeeld. De ene vond het geweldig, terwijl de andere er misselijk van werd. Wat er ook van zij, met Ministry zal een einde komen aan een veelbelovende 11^de editie van Alcatraz Hard Rock & Metal Fest! Tot binnen twee weken!