Het Canadese Kataklysm presenteerde op Graspop zijn nieuwe album Meditations. Het concert zelf sprak voor zich, toch had Amped-up.be de nood om even bij te babbelen. Wij kregen hiervoor de kans. Nuclear Blast was zo vriendelijk om ondergetekende aan tafel te zetten met Oli Beaudoin, drummmer bij de band sinds 2013.

Dag Oli. Jij zit sinds vijf jaar oftewel drie albums bij de band. Kataklysm viert zijn 25 jarige bestaan. Hoe voelt het voor jou om hier deel van uit te kunnen maken?

Het is echt cool. Als je als drummer bij een bestaande band komt is het een uitdaging om jezelf de bestaande sound en attitude aan te meten die de band al heeft. Men kan niet zomaar dingen uit het raam beginnen gooien. Ik moest rekening houden met hun achtergrond. Je moet ook aanvoelen hoe jij, als nieuwe drummer, de band de gekende sound blijft geven. Toch denk je er bij na om dat geluid op een bepaalde manier te raffineren. Kataklysm nu klinkt toch een stuk anders dan vijfentwintig jaar geleden. Er passeerden in de loop der tijd ook verschillende drummers. Je had bijvoorbeeld Nick Miller of Max Duhamel. Het is mijn job om rekening te houden met de verschillende stijlen en tegelijk mijn persoonlijke toets in te brengen zonder de grote lijn in het gedrang te brengen. Nick Miller was meer een experimentele drummer, echt knettergek. Martin Maurais was dan weer een echte powerdrummer met een ongelofelijke snelheid. Max zocht het dan meer in de groove. Hij gaf er een bepaald jaren tachtig gevoel in. Ikzelf speelde zelf meer aan de technische kant in mijn voorgaande bands. Ik moest mijzelf dus een beetje beteugelen op technisch vlak, mezelf wat meer in het groovy aspect duwen. Ik moest ook mijn drumpartijen een beetje meer flow geven. Naar mijn smaak was het drumwerk een beetje blokkerig. Dat is wat ik heb getracht te implementeren. Zeker op de laatste twee albums Of Ghosts And Gods en op Meditations. Onze producer voor Meditations, Jay Ruston, durfde wel eens hier en daar dingen weg te gooien waardoor – in mijn ogen – belangrijke informatie verloren leek te gaan. Toch zorgde dat erop een bepaalde manier er precies voor hoe wij als band de nieuwe plaat wilde laten klinken.

Was het voor jou moeilijk om jezelf in het Kataklysm plaatje te laten passen, als persoon?

We komen allemaal uit Canada, en zelfs uit dezelfde provincie. Ikzelf bijvoorbeeld woon op een uurtje rijden buiten Montreal. Dit maakte het gemakkelijk. Ik speelde in ander bands, zoals Keep Of Kalessin (uit Noorwegen). Zij hebben een andere culturele achtergrond. Daar heb je meer tijd voor nodig om gewoon aan te geraken. Als je daarmee vergelijkt was het wel makkelijker. De andere bandleden binnen Kataklysm zijn vriendelijk in de omgang. Op muzikaal vlak moest ik mezelf zoals eerder gezegd aanpassen. Ik moest knippen in mijn inhoud, maar wat ik wel bracht moest meer essentieel zijn een veel betekenen.

Op de Meditations-persflyer werd er melding gemaakt van het recreëren van Kataklysm als band. Hoe werd dit gerealiseerd?

Het concept van Meditations werd vrij eenvoudig gerealiseerd. Maurizio Iacono, onze zanger, zorgde uiteraard voor de teksten en het concept rondom de muziek. JF Dagenais en ik zorgden dan weer voor de muziek. Het idee was om een breed spectrum te hebben op de plaat. Er zijn trippy stukken, wat meer atmosferisch. Het concept ging er om dat onze energie gekanaliseerd werd door de muziek. We proberen op die manier onze fans te impregneren gedurende de 45 minuten die Meditations duurt.

Kataklysm

In vergelijking met vorige albums lijken de songs een stukje korter. Meer compact.

Dat klopt. We kregen wel meer die opmerking: waarom zijn de songs zo kort? Wel, je hebt het standaard radio formaat van drie a vier minuten voor een song. Maar het komt zoals het komt. Je kan een nummer oprekken zodat het langer duurt, zolang je wil eigenlijk. Maar je kan het ook anders benaderen: speel het zoals het voor jou voelt. Wij kunnen nummers schrijven die vijf of zeven minuten duren. Een song als Narcissist duurt geen drie minuten, maar het staat als een huis. Als de boodschap is verteld, moet je ophouden. Zo eenvoudig is het eigenlijk. Wij hadden ook niet de behoefte om steeds dezelfde structuur aan te houden. Dat maakt het een beetje suf. Op die manier ga je een beetje buiten de lijntjes kleuren, en dat houdt de boel fris en boeiend.

Meditations klinkt meer melodisch en een tikje minder snel. Was dit een gezamenlijke beslissing, of ontstond dit meer rechtstreeks uit het schrijfproces?

Het kwam echt uit de flow. Anderzijds heb je ook de verwachtingen van de fans. De ene groep verwacht dit, de andere groep verwacht dan weer iets anders. Bijvoorbeeld de fans die In The Arms of Devastation geweldig vonden, voelen zich minder goed in het snelle, technische werk. Fans bij wie het favoriet werk meer bij Sorcery of Temple Of Knowledge ligt, net wel. Persoonlijk kan ik zelfs gewoon niet luisteren naar die twee platen (lacht). Ik begon de band goed te vinden vanaf In The Arms of Devastation, maar bijvoorbeeld Shadows & Dust kon ik niet behappen. En dit ondanks het feit dat ik zelf eerder bij zeer technische bands gespeeld heb. Het komt er op neer dat het erg moeilijk is om een bepaalde formule te vinden die perfect past in ieders smaak. Op dit moment trachten we oude elementen terug te brengen van oude albums, maar enkel omdat we willen blijven vasthouden aan de dingen welke wij fijn vinden als muzikant. Of zelfs gewoon als luisteraar. Een voorbeeld: het laatste nummer op Meditations, Achilles’ Heel, heeft een erg spacy gevoel. Dat is gewoon representatief voor het gevoel dat ik en JF Dagenais hadden op dat punt in het schrijfproces. Dat kwam gewoon op een natuurlijke manier bovendrijven. Sommigen beweren dat het album erg relaxed klinkt. Maar als je bijvoorbeeld luistert naar Guillotine, trek je die conclusie wel in twijfel (lacht). 230 BPM keiharde blasts! Ik kan met je beamen dat er minder gekke dingen op Meditations staan dan op bijvoorbeeld Waiting For The End To Come. Maar het is gewoon de richting welke de band besliste uit te gaan. Meer matuur klinken. Minder dingen meer relevant laten klinken. Je hebt niet per se die supersnelle gravity blasts nodig. Die klinken ongelooflijk cool. Maar het is ook cool om diepere grooves te hebben. We zien wel hoe het komt. We gooiden er gewoon uit hoe we ons voelden.

Jij en JF Dagenais trokken er op uit in de Canadese wouden.

Ik heb een studio op het platteland, een uurtje buiten Montreal. Daar werden de meeste voor de plaat gematerialiseerd. De drums werden daar opgenomen. Daar hebben we veel materiaal uitgewerkt. Het duurde een jaar om dit ding bij mekaar te pennen. Ik heb samen met JF ingestaan voor de productie. Wij behielden het overzicht op alle delen. Welke ideeën hebben we? Wat nemen we mee, wat niet? Wie heeft nog welke inbreng… noem maar op. Dat heeft opgebracht. Zeker met iemand als Jay Ruston die de mix gedaan heeft. Hij leek erg vertrouwd met die manier van werken. Dingen uitproberen met de zang. Dubbele zanglijnen uitproberen. Andere types microfoons gebruiken…noem maar op. Dat zorgt voor een goede kruiding van de stijl die ofwel volle kracht frontaal tegemoet komt ofwel een lege-doos gevoel geeft. Wij zijn een beetje op exploratie geweest in het rock stijl. Ondanks dat de plaat erg heavy klinkt.

Het woord outsider is een beetje het sleutelwoord van Meditations. Waarom?

Absoluut! Kataklysm is altijd een band geweest die nooit echt perfect in een bepaald hokje heeft gepast. Niet in een specifieke stijl. Death metal, black metal, groove metal of hoe je het ook wil noemen. Toch bleef de band overeind en wist steeds een trouwe schare fans te behouden. Toch werd de band door de media aan de kant geschoven. We kregen erg weinig reclame en zo. Het is eigenlijk de verwoording van hoe de band zich tijdens het volledige carrière heeft gedragen.

Laatste vraag: bij de vorige plaat, Of Ghosts And Gods, werd elke song voorzien van een clipje. Een echt huzarenstukje. Gaat dit feestje ook door voor Meditations?

Zeker niet. Het was erg lastig om tien videoclips op te nemen. Ook het budget laat het niet toe deze keer, want een clip maken kost handenvol geld. Deze keer lag de focus wel op minder. Maar we zullen zien hoeveel videoclips nog kunnen gemaakt worden voor Meditations. Op dit moment zijn er twee. Misschien zijn er meer in de komende maanden, we zullen zien. Het opnemen van een clip voor elke song was een geweldige maar intense ervaring. Het was ook bijna niet te doen om echt tien fantastische clips te maken. Daar lag toen ook wel een beetje onze zwakke plek.