Bullet For My valentine gold vorig decennium als een van de meest opwindende bands binnen het metalen segment. Vooral onder het jongere publiek waren deze Britten enorm populair. Geheel terecht trouwens, want de het eerste drieluik aan albums was van een enorm hoog niveau. Jammer genoeg werd sindsdien het niveau van weleer niet meer geëvenaard. Alhoewel de eerlijkheid mij gebiedt te stellen dat Venom uit 2015 zeker enkele knallers bevatte, die deden mijmeren naar de gloriejaren. Op 29 juni 2018 verscheen de nieuwste worp genaamd Gravity via Spinefarm Records. Of de terugkeer naar de vroegere, agressievere sound verder doorgetrokken werd, kan je hier lezen!

Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: een terugkeer naar de gloriejaren zal niet voor 2018 zijn. In plaats van de staalharde metalcore van The Poison of het meer thrashy geluid ten tijde van Scream Aim Fire kiest Bullet For My Valentine deze keer voor de toevoeging van een hoop elektronische klanken. Gelukkig komt dit op papier slechter over dan dat het in werkelijkheid klinkt.

De drie jaar die verstreken sinds Venom waren voor bandleider Matt Tuck niet bepaald de meest gezellige. Een pijnlijke scheiding met zijn echtgenote bracht heel wat emotionele schade met zich mee. Een ideale voedingsbodem voor een muzikant en dat heeft de band goed begrepen, want tijdens het merendeel van de nummers zingt Matt Tuck zijn pijn en frustraties van zich af. ‘Zingt’, want de screams zijn nog meer naar de achtergrond verwezen. Iets wat resulteert in eerder zwakke nummers als Letting You Go dat nooit echt op gang lijkt te komen. Ook opener Leap of Faith en Under Again weten weinig te overtuigen.

De kunst van het schrijven van stevige, meeslepende ballads had Bullet For My Valentine in het verleden duidelijk onder de knie, getuige songs als Bittersweet Memories of Pretty on the Outside. Een ballad is vaak een welgekomen afwisseling tussen al het andere geweld, maar bij deze Gravity lijkt het vaak of de meer heavy songs een welgekomen afwisseling zijn tussen de vele ballads. Iets wat Bullet For My Valentine toch wel wat punten kost in de eindafrekening. Benieuwd hoe de fans hiermee zullen omgaan…

Gelukkig valt er naast de zwakkere nummers ook heel wat moois te ontdekken op deze Gravity. Prijsbeest van dienst is naar mijn mening het nummer Not Dead Yet dat om een of andere reden enorm naar de keel weet te grijpen. De gemiste openingstrack Leap of Faith wordt dan weer ruimschoots gecompenseerd door Over It dat gekenmerkt wordt door een In Flames loopje. Wie goed luistert zal de vergelijking met het nummer A Quiet Place van In Flames wel snel begrijpen. Tijdens Piece Of Me horen we dan weer de Bullet For My Valentine van een dikke tien jaar geleden. Een welgekomen verademing!

Een terugkeer naar de hoogdagen van weleer is dus niet meteen voor morgen. Dit neemt wel niet weg dat deze Gravity enkele puike nummers bevat, die aantonen dat Bullet For My Valentine bijlange nog niet ten dode opgeschreven is. Hopelijk weet Matt Tuck deze moeilijke periode snel van zich af te zetten, waardoor de volgende plaat opnieuw echt een knaller van formaat wordt. Hoop doet leven, nietwaar?

Tracklist:

1. Leap Of Faith
2. Over It
3. Letting You Go
4. Not Dead Yet
5. The Very Last Time
6. Piece Of Me
7. Under Again
8. Gravity
9. Coma
10. Don’t Need You
11. Breathe Underwater