Mercyful Fate en vooral Volbeat hebben Denemarken op de metalkaart gezet, maar ook binnen het extremere genre is er in Denemarken heel wat aan het bewegen. Baest is daar nog het mooiste voorbeeld van. Sinds de oprichting in 2015 gaat het voor deze jonge gasten ontzettend snel: de ene na de andere zaal werd plat gespeeld, wat begin 2018 tot gevolg had dat het grote Century Media Records met een mooi aanbod kwam aandraven. An offer they couldn’t refuse! Op 17 augustus 2018 was het dan uiteindelijk zover en verscheen met Danse Macabre het officiële debuut van Baest. Voor de review ben je hier alvast aan het juiste adres! 

De Vlaamse liefhebbers van de betere death metal hadden 17 augustus 2018 alvast in hun agenda aangestipt. Waarschijnlijk niet direct voor het debuut van Baest, maar eerder voor de eerste, volwaardige langspeler van onze eigen, vaderlandse trots Carnation. Chapel of Abhorrence is een plaat van wereldniveau, maar in essentie dient deze Danse Macabre daar niet al te veel voor onder te doen, want qua vibe en overtuigingskracht zit het alvast snor!

Daags voor de release had ik het genoegen om Baest live aan het werk te zien op Summer Breeze en wat deze Denen daar lieten zien, maar vooral horen, liet alvast het beste verhopen voor de toekomst. Aan de positieve reacties van het publiek te zien, werd de tot dan toe onbekende death metal van dit gezelschap met open armen ontvangen. Niet verwonderlijk, want Baest klinkt als een kruising van de Zweedse en Californische school. Niets nieuws onder de zon, maar binnen een genre als death metal is vernieuwen ontzettend moeilijk. En om eerlijk te zijn zitten de trouwe fans ook niet meteen te wachten op vernieuwing. Zolang de muziek maar moddervet klinkt, is het allemaal goed. Gelukkig weet Baest op dat vlak de juiste snaar te raken. Het merendeel van de songs klinkt behoorlijk log, waarbij frontman Simon Olsen bij vlagen aan Vallenfyre-frontman Gregor Mackintosh doet denken. Een heus compliment!

Naast al dat mid-tempo-gebeuk is er op tijd en stond ook plaats voor de nodige dosis opgefokt gebeuk. Met name op Hecatomb en Vortex wordt het gaspedaal flink ingeduwd. Het meest in het oog springende nummer is echter Atra Mors dat vrij voortstuwend van start gaat, maar waarbij na anderhalve minuut het tempo er vrijwel volledig uitgaat en gitaristen-duo Svend Karlsson en Lasse Revsbech zich volledig kunnen uitleven in een solo van jewelste, waarna frontman Simon Olsen zijn machtige strot finaal nogmaals opentrekt. Klasse!

Baest mag gerust gerekend worden tot het selecte groepje jonge bands dat er in de toekomst voor zal zorgen dat death metal geen stille dood zal sterven. Danse Macabre is een krachtig album dat zich voornamelijk laat kleuren als mid-tempo, maar waarbij op geregelde tijdstippen alle registers worden opengetrokken. Bovendien is de band niet bevreesd om – zij het op voorzichtige wijze – enkele kleine vernieuwingen toe te voegen aan het muzikale geheel. Her en der is er nog wat ruimte voor progressie, maar het staat nu al vast dat Baest grote kans maakt om een van de nieuwe vaandeldragers van het genre te worden. Hopelijk slaan Century Media Records en Season Of Mist snel de handen in elkaar en mogen we binnenkort de Europese tour aankondigen van Skeletal Remains, Carnation en Baest. De meeste dromen zijn bedrog, maar niet allemaal…

Tracklist:

1. Crosswhore
2. Hecatomb
3. Danse Macabre
4. Atra Mors
5. Messe Macabre
6. Ritual
7. Vortex
8. Ego Te Absolvo