Aborted - Terrorvision

Label: Century Media Records

Ashley Bickx

Waar vele pioniers binnen het genre met het verstrijken van de jaren steeds met zwakker materiaal voor de dag komen, zijn er ook bands die compleet het tegenovergestelde pad weten te bewandelen en hun sound album na album tot in de allerkleinste details weten te perfectioneren. Het ‘Vlaamse’ Aborted is daar een schitterend voorbeeld van: de eerste albums waren zeker niet slecht, maar toen was reeds duidelijk dat er nog veel rek op de progressiemarge zat. Anno 2018, twintig jaar na het allereerste wapenfeit, komt Aborted voor de dag met met zijn, tot nu toe althans, magnum opus, genaamd Terrorvision dat wederom verschijnt via Century Media Records. Kruis bij deze 21 september alvast aan in uw agenda, want Terrorvision is niets meer en niets minder dan een regelrechte bom. Verder lezen is bij deze niet echt meer nodig, maar wordt door het team van Amped-Up toch warm aanbevolen…

Warm aanbevolen inderdaad, want er valt heel wat te zeggen over deze Terrorvision. Wie Aborted de laatste jaren op de voet gevolg heeft, weet dat de productiviteit van dit vijftal ontzettend hoog ligt. SInds Global Flatline uit 2012 verschenen er maar liefst 3 volwaardige langspelers en wist Aborted in tussentijd de fans telkens zoet te houden met een ep. Iets wat dit gezelschap absoluut geen windeieren gelegd heeft, want men kan sinds The Necrotic Manifesto gerust spreken van een nieuw era voor deze band. Met het vorige wapenfeit Retrogore leek Aborted zijn spreekwoordelijke glazen plafond bereikt te hebben. Dat dachten we althans, want na de eerste luisterbeurt konden we bovenstaande vaststelling naar de prullenbak begeleiden.

Retrogore was bij momenten vrij rechttoe rechtaan, behalve dan het nummer Divine Impediment, welk gekenmerkt werd door een vrij hoog black gehalte. Die lijn wordt op Terrorvision verder doorgetrokken, want songs als Vespertine Decay en Altro Inferno laten een Aborted horen die bij momenten meer en meer begint aan te leunen bij een band als Behemoth. Aanleunen staat weliswaar niet synoniem voor nabootsen. Aborted is een band met een eigen, uniek geluid dat gewoonweg onmogelijk te imiteren is. De riffs zijn wederom ongelofelijk gecompliceerd. Het drumwerk is praktisch niet bij te houden, maar het is vooral de vocale prestatie van frontman Sven de Caluwé, die opnieuw van buitenaards niveau is. Als Aborted ooit op zoek zou moeten naar een nieuwe frontman, vrees ik voor het einde van de band, want het stemgeluid van Sven is hetgeen wat Aborted bovenal zo kenmerkt.

Naast de toevoeging van een extra portie black, zijn er voor het overige nog steeds enkele typische Aborted-songs te bespeuren. Squalor Opera komt keer op keer aan als een ware uppercut, terwijl Aborted op Deep Red het extremiteiten gehalte wat laat zakken om de luisteraar enigzins wat ademruimte te verlenen. Als is dat in dit geval met de nodige korrels zout te nemen. Ook het artwork is wederom een streling voor het oog. Althans voor al wie houdt van een stevige portie ‘gore’. De doorsnee fan van Dua Lipa zal hier waarschijnlijk weinig mee aan kunnen en spontaan nood hebben aan nieuw ondergoed.

Met Terrorvision bewijst Aborted dat het verhaal bijlange nog niet ten einde is. Meer en meer begin ik de indruk te krijgen dat het voor deze heren nu pas allemaal kan beginnen. Album na album wordt het niveau naar een ongekend hoog niveau gebracht zonder aan brutaliteit en agressie in te boeten. De sound wordt telkens verder geperfectioneerd en toch weet Aborted keer op keer te verrassen. Het klinkt verre toekomstmuziek, maar indien het volgende album van ditzelfde niveau is, mag Aborted voortaan in een adem genoemd worden met bands als Cannibal Corpse en Exhumed. Ongetwijfeld een album dat kans maakt om met de award voor album van het jaar 2018 naar huis te gaan!

Tracklist: