Bij de Duitsers van COR loopt alles op rolletjes. In 2017, meer bepaald op 6 oktober brachten ze een nieuwe plaat op de markt waarvan we onze recensie nu eindelijk eens gaan schrijven. Het is al bijna een jaar geleden dat de plaat uitkwam, het heeft tijd gehad om allemaal wat te bezinken dus gaan we nu herinneringen ophalen. Maar loont dat de moeite?
Eigenlijk niet. Toen ik de promo bijna een jaar geleden in de digitale brievenbus ontving, had ik er al mijn twijfels bij. Het klonk allemaal toch zo raar en dat ligt in dezelfde lijn als de vorige albums. Het is niet eens echt hardcore dat ze brengen, het is meer thrash met metalcore-invloeden. Met dan nog eens een niet echt passende zangstem. Luister maar eens naar de openingstrack Gras, dan begrijp je misschien wat ik wil vertellen. Vergelijken met een andere band is haast onmogelijk, dat moet je hen wel nageven, dat uniek zijn.
Eigenlijk bestaat er een voor zoiets een woord: bagger. Naarmate je meer en meer van het album hoort, wordt het slechter en slechter. De zang past echt niet bij de muziek en die muziek is niet wat ik ervan verwachtte. Er is wel een lichtpunt in de teleurstellende luisterbeurt: er vallen amper fouten te bespeuren als het gaat om op elkaar ingespeeld te zijn.
Nee, dit ga ik gewoon aan mij voorbij laten gaan. Geen onnodige geldverspilling als het niet moet. Hun vorige werkjes konden me ook niet echt overtuigen, maar mijn hoop dat Leitkultur dat wel kon, bleek tevergeefs.
Tracklist:
- Gras
- Gift
- Das schöne Leben
- Leitkultur
- Die Andern
- Vollkontakt
- Propaganda
- Sauber
- Spielverderber
- Getötet
- Vom Glück, dass alles endet
0 reacties