Wanneer de dagen wederom korter worden, kan je er donder op zeggen dat er binnen het Cavalera-kamp een nieuwe langspeler in de stijgers staat. Ook 2018 brengt op dit punt weinig verandering met zich mee, want op 19 oktober kunnen de liefhebbers van het betere tribal thrashwerk zich opnieuw verwarmen aan een nieuwe plaat van Soulfly. Al hopen we met z’n allen natuurlijk op een ontzettend hete nazomer. Je weet maar nooit hoe de weergoden zich voelen. Naar aloude Soufly-traditie verschijnt Ritual onder het goedkeurend oog van Nuclear Blast. 

Nog geen jaar geleden gooiden de Cavalera’s menig jaarlijstje overhoop met een nieuw meesterwerkje binnen het kamp van The Cavalera Conspiracy: Psychosis deed menig metalhead met verstomming staan. Mijzelf incluis, want Psychosis was niets minder dan een bom, die een plekje in mijn top 10 van 2017 meer dan verdiend had. Het grootste pluspunt van deze plaat was de factor innovatie. Iedere plaat van The Cavalera Conspiracy klinkt immers compleet anders. Al is compleet misschien wat overdreven, maar de kenners weten vast wat ik bedoel. Die innovatie is bij Soulfly minder aanwezig, maar dat neemt niet weg dat Ritual weer vakmanschap van de bovenste plank is.

Van Sepultura in zijn originele bezetting is al ruim 20 jaar geen sprake meer. Wie deze nieuwste telg opzet, waant zich evenwel meteen terug in 1996. want openingstrack Ritual lijkt wel de tweelingbroer te zijn van de hitsingle Ratamahatta. Dezelfde sfeer, zelfde ritme, zelfde meebrulgehalte. Met al enige verschil dat er deze keer gewoon in het Engels gezongen wordt. Weinig origineel, maar toch doet het verdomd deugd om deze openingstrack door de speakers te horen galmen.

Wat volgt zijn stuk voor stuk sterke nummers met die typische Cavalera-toets, waarbij opvalt dat het geluid van Psychosis nooit echt ver weg is. De nummers klinken over het algemeen vrij donker, waarbij de typische groovy thrash vaak plaats moet ruimen voor enkele opgefokte passages, die bol staan van de snelheid. Een cocktail die zich perfect leent tot een portie headbangen. Van een slecht nummer is er wederom geen sprake. Iedere song klinkt ontzettend snel vertrouwd in de oren en kan reeds na een luisterbeurt of 3 al vlot meegezongen worden. Het typerende gitaargeluid van Marc Rizzo is hier niet vreemd aan. Prijsbeesten van dienst, naast de schitterende openingstrack Ritual,  zijn het rollende Blood On The Street en het venijnige Demonized, waarbij Max Cavalera opnieuw woest om zich heen staat te brullen en grommen op iedereen die hem slecht gezind is. Pure power!

Tussendoor krijgt Max nog de vocale ondersteuning. En wat voor één, want zowel Randy Blythe van Lamb Of God en Ross Dolan van Immolation komen met veel plezier en overtuiging een potje meebrullen en grommen, waarbij vooral de passage van Ross op Under Rapture het nummer naar een hoger niveau tilt.

Ondanks het feit dat Soulfly niet echt synoniem staat voor grote vernieuwingen en innovaties, weet de band toch enigzins te verrassen: Feedback bijvoorbeeld heeft een sterke heavy metal sfeer in zich en tijdens het afsluitende Soulfly XI krijgen we een portie ’tribal jazz’ voorgeschoteld. Een rustige, maar gepaste afsluiter van een sterke plaat.

Als Max Cavalera en zijn gezelschap deze kwaliteit kunnen blijven evenaren, kunnen we bij deze bevestigen dat de loftrompet ieder najaar bovengehaald zal worden. Archangel, de vorige Soulfly plaat, en het reeds eerder vernoemde Psychosis waren toppers en deze Ritual mag daar gerust aan toegevoegd worden.