Deathrite - Nightmares Reign

Label: Century Media Records

Ashley Bickx

Duitsland zal voor menig metalliefhebber altijd onlosmakelijk verbonden zijn met het Teutonische thrash genre. Bands als Kreator en Destruction genieten al sinds jaar en dag wereldfaam, maar ook buiten het thrashgeweld valt er in Duitsland heel wat te beleven op metalvlak. Zo ook binnen het death genre. Deathrite kan op dat vlak aangewezen worden als de schuldige van dienst. Al een paar jaar timmert deze band aan een bescheiden snelheid aan zijn weg naar de top, maar sinds enkele maanden is dit proces enkele versnellingen hoger geschakeld: bij Century Media Records zagen ze blijkbaar wel wat in dit gezelschap en prompt mochten de bandleden een knap aanbod in de bus ontvangen. An offer they couldn’t refuse. Op 9 november 2018 verschijnt met Nightmares Reign de vierde volwaardige langspeler. Aangezien Deathrite binnenkort ons Belgenlandje aandoet, kon een review uiteraard niet uitblijven.

Goed twee maand geleden wist Deathrite de Amped-Up delegatie nog aardig te verrassen tijdens hun doortocht op het Duitse megafestival Summer Breeze. De eerder basic death metal ging er toen bij toeschouwer vlotjes in. Die eerder ‘basic approach’ trekt Deathrite op deze Nightmares Reign verder door. Verwacht geen uiterst technische passages die je werkelijk uit je broek blazen, want dan zul je van een kale reis terugkomen. Neen, Deathrite hecht veel meer belang aan het aspect sfeer, getuige daarvan de titel van het nieuwe album, maar ook het feit dat menig song op deze nieuwste worp afklopt boven de vijf minuten. Wat binnen het genre toch eerder te bestempelen valt als zijnde uitzonderlijk.

Nightmares Reign kent ontegensprekelijk heel wat sterke momenten. Vooral de toevoeging van enkele lichte black toetsen geven het geheel wat extra cachet mee, waardoor de band niet de zoveelste death band wordt, want om eerlijk te zijn, de spoeling is heden ten dage allerminst dun te noemen. De band trekt bij momenten aardig van leer, maar toch zijn het eerder de instrumentale, langer uitgesponnen passages die de aandacht van de luisteraar ten volle weten op te zuigen. Niet dat de vocal van frontman Tom niet te pruimen valt. Het zegt veel over de sterkte van dit muzikale geheel. Het afsluitende ‘epos’ Temptation Calls vormt daar nog het mooiste voorbeeld van, waarmee Deathrite aantoont dat death metal niet louter en alleen hoeft te bestaan uit een flinke dosis blasts en gruwelijk diepe growls.

Toch is het ook niet al rozengeur en maneschijn. Met name de productie kon anno 2018 toch net iets voller. Zo komt het samenspel tussen de verschillende bandleden bij momenten toch wat te rommelig over. Het siert de band dat ze een old school album wouden maken, maar old school en een vette productie kunnen weldegelijk door één en dezelfde deur. Tot slot kan de aandacht nog gevestigd worden op het artwork dat niet meteen naar huis zal gaan met de award voor beste artwork van 2018.

Toch is Deathrite er in geslaagd om met een meer dan degelijk album op de proppen te komen. Ten huize Century Media Records hebben ze zeker en vaste geen slechte zet gedaan met het binnenhalen van dit gezelschap, maar dat neemt niet weg dat er nog wel wat rek op de spreekwoordelijke rekker der progressie valt waar te nemen. Benieuwd hoe de nieuwe nummer live zullen klinken, wanneer Deathrite de Biebob in Vosselaar aandoet samen met Evil Invaders, Skeletonwitch en Mantar.

Tracklist: