Nightwish bestaat sinds enige tijd 20 jaar en sleet in die twee decennia niet minder dan drie zangeressen.
Eerst Tarja Turunen die inmiddels haar solocarrière verderzet vanuit het Zuid-Spaanse Andalusië, gevolgd door de Zweedse Anette Olzon. Nadat zij net als haar voorgangster aan de deur werd gezet, werd de Nederlandse Floor Jansen ingelijfd die nu al zes jaar bij de band zit. Wie # 4 wordt, weten we u in de toekomst te vertellen.

Net geen jaar geleden kondigde Nightwish aan dat ze zijn twintigste verjaardag (eigenlijk toen al de 21ste) gingen vieren met een dubbel compilatiealbum, het zevende al of één minder dan hun reguliere albums. Als ondersteuning voor het album volgde ook een wereldtournee van niet minder dan negen maanden, een tour die afgelopen maand maart van wal stak in de VS gevolgd door een resem Europese festivalshows afgelopen zomer. Nightwish is in de loop van deze ruim twintig jaar zonder twijfel de grootste Europese female fronted metalband geworden en stilletjes aan wereldkampioen in het uitbrengen van verzamelaars.

Om het publiek op te warmen in de Antwerpse Lotto Arena bracht Nightwish Beast in Black mee tijdens dit luik van hun wereldtournee, een Finse powermetalband die eigenlijk nog maar goed drie jaar bestaat, maar inmiddels een voortreffelijk album op haar conto staan heeft: Berserker.

De show werd 20’ eerder aangevat dan aangekondigd waardoor wij een deel van de show mistten omdat we moesten wachten op een lieve dame van Live Nation om ons de toelating te verschaffen na de foto’s opnieuw de zaal in te gaan om een report te kunnen neerpennen. Beast in Black en Eternal Fire gingen dus aan onze neus voorbij. Vanavond brengen de jongens rond gitarist Anton Kabanen, stichtend lid van Battle Beast en Beast in Black, een 45-minuten lange show rond Berserk, geen covers van andere bands, gewoon ¾ van de nummers uit hun fraai album.

Naast Anton Kabanen merken we een andere oude bekende, de gekke bekken trekkende Kasperi Heikkinen die een tijdje bij U.D.O. shredder van dienst was en achter de drumkit Atte Palokangas die we kennen van de Finse prog metalband Thunderstorm.

De zo goed als kale frontman Yannis Papadopoulos kende ik nog niet, maar ik kan volkomen begrijpen waarom Anton Kabanen op hem beroep deed, een geboren showbeest die regelmatig een sprong maakt van het verhoog van Atte Palokangas maar ook een voortreffelijke zanger.

Het publiek kan de band best smaken, een aanzienlijk deel op de eerste rijen leeft mee met de band en repliceert op elk nummer met een denderend applaus. We krijgen niet enkel powermetalnummers, ook een ballad – Ghost In The Rain – waarbij gevraagd wordt licht te maken met aanstekers, lucifers of het licht van de smartphones.
Niet één lucifer verdorie!

En dan een nummer die je eerder in een discotheek zou verwachten, Crazy, Mad, Insane. Power metal meets techno beats, door de frontman aangekondigd als het gekste nummer die ze ooit gecomponeerd hebben.
Beide gitaristen, net als bassist Mate Molnar, dragen een futuristische zonnebril met een bewegende digitale tekst in de glazen. Niet meteen mijn ding dat nummer, maar wie ben ik. Alvorens af te sluiten met het schitterende End of the World komt Yannis Papadopoulos op de proppen met een mededeling: wie de band mag smaken, krijgt in februari de opvolger van Berserker en begin maart staat Beast In Black als headliner in Biebob.

Het is amper vijf maand geleden dat Nightwish headliner was op FortaRock in Nijmegen met hun Decades: World Tour, we spreken 2 juni 2018. Vandaag is het 7 november en werd het vierde luik van de tour een paar dagen geleden in gang geschoten in Zweden. Wij en de bijna volgelopen Lotto Arena zijn hier vanavond voor een stevig potje nostalgie uit drie verschillende periodes in de geschiedenis van de wellicht populairste symfonische metalband met een vrouw aan de micro.

Om klokslag 9 uur gaat het gigantische led-scherm achteraan het podium oplichten en krijgen we eerst een boodschap waarin gevraagd wordt de smartphone opzij te laten tijdens de show. Vervolgens loopt een countdown van één minuut die het zenuwachtige publiek nog nerveuzer maakt, een zaal dat net niet volgelopen is, iets dat wellicht te wijten is dat de band een aantal maanden terug een headlineshow gaf op FortaRock niet zo ver hiervandaan. Een overdosis aan optredens in onze contreien kan een andere reden zijn.

Terwijl we de Britse multi-instrumentalist Troy Donockley op het podium zien een stukje Swanheart te spelen op een blaasinstrument bij wijze van intro komen de overige bandleden hun plaatsen innemen onder het luide applaus van het publiek. Naadloos wordt overgeschakeld op het eerste echte nummer van de show, Dark Chest of Wonders, een nummer dat begeleid wordt door een resem vuur- en rookpijlen. Een dertigtal seconden later verschijnt een goedlachse Floor Jansen die het publiek begroet in het Nederlands.
Muziek, geluid en licht zitten prima, we hebben het anders meegemaakt de laatste weken, elk nummer is gebackt door een eigen video, de ene al beter dan de andere.

Het ene nummer is meer folkgetint dan het andere dat dan een veel stevigere toets heeft, dat merk je dan ook aan de ijzersterke en oogverblindende Floor Jansen die staat te dansen of te headbangen wanneer ze zelf niet aan zet is.
Is het te wijten aan de taal waarin Floor Jansen het publiek te woord staat of gewoon een verwarring, maar Troy Donockley spreekt het publiek op een bepaald moment aan met “Good Evening Holland” wat uiteraard niet in dank afgenomen wordt door een deel van datzelfde publiek; ook al is een stevige portie fans uit Nederland aanwezig. Jansen repliceert op het einde van het nummer met “Danke Schön”.

Tijdens het instrumentale folknummer Elvenjig merken we dat bassist Marco Hietala zijn klassieke basgitaar omgeruild heeft voor een double neck exemplaar.
Met Nemo begeven we ons naar het einde van deze hoogstaande show met veel oog voor het visuele aspect, in dit geval een denkbeeldige spookstad vol wolkenkrabbers terwijl het aan het sneeuwen is. Floor Jansen bewijst haar enorme talent met de perfectie waarmee ze nummers van haar twee voorgangsters interpreteert.
Tijdens Slaying The Dreamer krijgen we nog een portie vuurpijlen afgeschoten die ervoor zorgen dat we vanavond meer vuur zagen dan toekijkers tijdens de grote brand van Londen. Een ingekorte versie van The Greatest Show On Earth is de aanleiding om het publiek te laten grijpen naar hun jassen, het einde van de show is in zicht.
Ghost Love Score is het allerlaatste en één van de meest epische nummers van de avond.
Wij hebben ervan kunnen geniet en met ons ruim 5.500 andere bezoekers.