Om de opstopping in Antwerpen voor te zijn waren we al vrij vroeg in de namiddag aanwezig in Vosselaar om de Belgische show van The Night Flight Orchestra bij te wonen. The Night Flight wie?

The Night Flight Orchestra is een supergroep met als speerpunten Björn “Speed” Strid, zanger van Soilwork en Arch Enemy bassist en tevens kettingroker Sharlee D’Angelo.

Afgelopen lente brachten ze een schitterende vierde langspeler uit, Sometimes The World Ain’t Enough, geen heavy metal maar Amerikaans klinkende hitgevoelige classic rock die doet terugdenken aan Chicago & Toto in hun glorie periode.

Om het publiek op te warmen heeft de band voor gans de Europese tournee Black Mirrors uitgenodigd, een Belgische rockband uit het Brusselse die het stilaan aan het maken is in binnen en buitenland met hun allereerste full album, Look Into The Black Mirror, die ze in augustus van dit jaar uitbrachten. De band bestaat uit drie Franstaligen en een Vlaamse drummer uit Herentals, Paul Moreau.

Blij om terug in België een show te geven brengt de band een mix van eerder werk en hun allereerste langspeler die ze uitbrachten bij Napalm Records afgelopen maand augustus, iets dat niet iedereen gegeven is om bij dergelijke label te tekenen. De band brengt een leuke mix van alternatieve rock, stoner, psychedelische rock en blues. Het derde nummer, Funky Queen, is ongetwijfeld een eerste hoogtepunt tijdens de set van 45’. Ondanks de zaal niet meteen volgelopen is, is het aanwezige publiek heel erg enthousiast, net als de bandleden trouwens.

Als voorlaatste nummer krijgen we het spetterende Kick Out The Jams, een cover van de legendarische Amerikaanse sixties punkrockband MC5 gevolgd door Burning Warriors waarin alle registers opengetrokken worden en de vier bandleden bijna in trance verkeren.
We hebben al slechter gezien dit jaar, Napalm Records is uiteraard ook niet doof noch blind.

Vijf minuten later dan voorzien is de tijd aangebroken voor de Zweden van The Night Flight Orchestra die het helaas moeten doen voor een halve zaal. De band bracht zoals eerder vermeld afgelopen lente een vierde langspeler uit die een schot in de roos werd. De band een supergroep noemen is geenszins een hyperbool maar pure realiteit als je de twee belangrijkste leden van Soilwork (zanger Björn “Speed” Strid en lead gitarist David Andersson) in je rangen telt aangevuld met bassist Sharlee D’Angelo gekend van Arch Enemy, Spiritual Beggars, Witchery en King Diamond net als een resem andere Zweedse topmuzikanten. De leden van TNFO brengen echter geen metal zoals ze dat gewoonlijk doen in hun respectievelijke bands maar dansbare classic rock geïnspireerd uit de seventies & eighties met een vleugje humor, noem het gerust fun rock.

Het niet zo grote podium wordt letterlijk en figuurlijk ingepalmd door de 8-man sterke band, inclusief de background zangeressen The Airline Annas.
Terwijl Björn Strid uitgedost is in een paars pak met pilotenstrepen op de schouders doet Sharlee D’Angelo dat in het wit terwijl The Airline Annas een airhostess pakje dragen en af en toe van hun glas cava nippen.

Het eerste nummer dat op het publiek afgevuurd wordt is de titelsong van de laatste langspeler in een bon enfant sfeer. Al meteen komt er beweging in het publiek, stilstaand kijken naar The Night Flight Orchestra lukt enkel bij de stijve harken.
Voor het tweede nummer grijpen de mannen uit het Ikealand terug naar hun tweede langspeler uit 2012, Skyline Whispers terwijl het feest gewoon verder gaar. Een show van TNFO is één groot feest waar prima muziek en wat humor centraal staan. Het cheesy Turn To Miami zet de hele zaal aan het dansen, funk invloeden zijn nooit ver weg. Het optreden is nog niet halfweg en hoort zonder twijfel al tot mijn Top 5 van het jaar.

Something Mysterious, Gemini of Josephine zijn live nog zo’n kleppers, ik waan me op een TD anno 1981, enkel de beenwarmers, gepermanenteerde kapsels en flashy sweaters ontbreken in het publiek.
Na ruim een uur wordt de show afgesloten met 1998, het eerste nummer uit hun allereerste album, Internal Affairs, misschien niet het ideale nummer om de show mee af te sluiten maar iedereen weet uiteraard dat er nog bisnummers komen.

Nadat de 8 leden van de band eventjes in de coulissen verdwijnen komen die terug met This Time, de eerste track uit de jongste langspeler. Een knaller van formaat waarin je nog eens merkt hoe het gezelschap ingespeeld is op elkaar en hoe goed ze het met elkaar kunnen vinden, geintjes makend met de twee roadies. Er volgen nog twee nummers, Lovers In The Rain en West Ruth Ave alvorens de show definitief afgesloten wordt. Een schitterende show by the way.

Organiseer je binnenkort een feestje en heb je wat geld opzij staan? Vergeet de DJ en nodig het Zweedse orkest The Night Flight Orchestra uit, ambiance verzekerd.
Fan van Toto, Journey, ELO, Chicago, Asia of andere Survivors? Spoed je dan naar de betere platenboer en schaf je een album van deze helden aan, helden omdat ze het aandurven deze bombastische stijl terug leven in te blazen maar dan met een funky en humoristische toets. Thumbs up voor Strid & Co.