Eindhoven Metal Meeting Countdown pt. 2

Anomander

Vandaag gaan we verder de countdown naar het weekend en het lijstje met must-sees op EMM19. We blijven nog even op de vrijdag hangen met de volgende 3 bands die ik sowieso niet ga missen. Tenzij de aardkloot zich onder mij opent en me met huid en haar verslindt. Je weet het maar nooit met dit specifieke genre festival…

Nr 8 Urfaust

Niet ver van Eindhoven verwijderd ligt het plaatsje Asten, genesteld in de Peel. Een slaperig dorp dat van toeten nog blazen weet en waar de mensen zowel vroom als voldaan zijn. De ideale voedingsbodem voor de band Urfaust.

Want Urfaust maakt occulte atmosferische black metal met een ambient insteek. Het soort muziek dat als soundtrack je ergste nachtmerrie voorziet van achtergrond muziek. Het duo doet dit met veel succes want album na album weten zij te overtuigen met geweldige geluidslandschappen waarbij je je op z’n minst ongemakkelijk voelt. Maar neem het niet klakkeloos van me aan, zorg dat je als de sodemieter een kopietje van het laatste wapenfeit The Constellatory Practice op de kop weet te tikken, sluit je zelf op in een ruimte waar het daglicht je niet uit je concentratie kan halen en zet een hoofdtelefoon op. Vanaf het moment dat je op de play knop drukt, zul je je in een andere dimensie wanen, al waar de haast epic doom metal je mee voert door het kille universum aan de andere kant van de spiegel. Ja dit is van een ander laken een pak dan je doorsnee, no-brainer, Bay Area thrash bandje.

Ik heb Urfaust tot op heden helaas nog nooit live aan het werken mogen zien, maar ik laat me deze uitgelezen kans op het thuisfront niet ontnemen. Het zal in ieder geval een apart gezicht zijn dat een band met maar liefst twee muzikanten, zo’n ontzettend, alomvattend geluid kan produceren.

Nu Varg de finale doodsteek aan oer-ambient act Burzum gegeven heeft en zelfs, naar eigen zeggen, een half miljoen nog niet de moeite vond om een podium op te klimmen, is Urfaust misschien wel de next best thing, al doet dat de band uit Asten eigenlijk te kort. Als Brabander ben ik in ieder geval trots op een kwalitatief uitmuntende band als Urfaust en kijk erg uit naar hun optreden in de Effenaar.

Nr 7 Sólstafir

Tijd om uit een heel ander vaatje te tappen dan. Een van de eerste bands die District19 bekendmaakte van de affiche voor de 2018 editie van Eindhoven Metal Meeting, was het IJslandse Sólstafir. Deze aankondiging prikkelde direct mijn interesse, aangezien het optreden, dat ik in 2017 op Graspop zag, enorm in de smaak viel. Sólstafir is zo’n band die moeilijk te bestempelen valt en in deze tijd van labels plakken en hokjes denken binnen de metal, is het wel eens lekker om gewoon te luisteren zonder dat je direct denkt: oh maar dat is een epic funeral doomband met grindcore-invloeden van de tweede generatie… enfin je begrijpt vast wat ik bedoel.

Sólstafir heeft zijn roots in de vroege IJslandse blackmetalscene liggen en nam de demo’s en eerste plaat op in een stijl trouw aan boegbeeld Bathory. Zwartgallige vikingmuziek dus. Dat ging blijkbaar nogal snel vervelen bij de mannen, want tegen de tijd dat het tweede album uitkwam was het al snel duidelijk dat Sólstafir muzikaal vloeibaar was en niet voor een noot te vangen. Van psychedelische rock tot ballads, het passeerde allemaal de revue op de inmiddels zes platen tellende discografie van deze band. Daarnaast klinkt de band live ook nog als een klok en is Athalbjörn Trygvarsson een frontman van formaat en wat een super vette gitaar heeft deze meneer!

Als je dus even bij wil komen van al het geweld wat er de komende vrijdag je al om de oren vloog en je een stel rasmuzikanten aan het werk wilt zien, dan is deze act een echte aanrader. Wellicht is Sólstafir een wat vreemde eend in de bijt tussen al het death/black geweld op dit festival, maar ik ga in ieder geval zeker mee staan kwaken.

Nr 6 Septicflesh

Ik ben normaliter niet zo’n deathmetalfan. Nou ja, daar mee bedoel ik eigenlijk dat ik enorm kieskeurig ben als het gaat om deathmetalbands die ik wel heel goed vind. Septicflesh valt echter zeker in deze categorie, ondanks dat ik ze regelmatig door de war haal met vergelijkbare band Fleshgod Apocalypse. Je moet het me maar vergeven. Beide bands maken dan ook een vorm van symfonische death metal waar het technisch vernuft vanaf druipt.

Dit is niet het soort band dat ik dagelijks opzet als ik in de auto naar m’n werk toe rijd. Ik moet me ook nog een beetje op het verkeer kunnen concentreren. Echter, iedere keer als ik Septicflesh live aan het werk kan zien sla ik ze niet over. De band staat garant voor een muzikaal magistrale show en een geluid dat je op je grondvesten doet trillen.

Ik mocht eerder deze maand al van een andere telg van de Griekse metal top mogen genieten, bij een concert van tijdsgenoten Rotting Christ en ben klaar voor de volgende ronde tzatziki metal. Ik verzin de subgenres waar je bij staat. Een ding is zeker, dit zijn de meesters van het symfo deathgenre en dat zullen ze je laten horen ook. De frontman heeft dan ook niet voor niets zijn uiterste best gedaan op zijn universitaire study klassieke muziek compositie. Aan de kant Mozart, dit is pas een symfonische compositie!