De Spaanse post-rock- & post-metalband Toundra speelt aanstaande dinsdag 12 februari in het hartje van Brussel, meer bepaald in Magasin 4.

Toundra mochten we vorig jaar bewonderen in Gent op een hete mei-avond, kort nadat hij Vortex uitgebracht had, zijn vijfde opus. Toundra is inmiddels uitgegroeid tot een speler van formaat op de markt van instrumentale post-rock en post-metal.
Afgelopen vrijdagavond gingen we de band bewonderen in de thuishaven van gitarist Esteban Girón, meer bepaald in Gijón, Asturias, in het groene en landelijke noorden van Spanje.

De opener van de avond is El Altar del Holocausto, net als Toundra een instrumentale band. De heren uit Salamanca hebben twee albums op hun actief, He & She, net als een digitale ep, een derde langspeler is reeds opgenomen, It.
De mastering gebeurt bij The Atomic Garden (San Francisco, USA) waar AmenRa & Oathbreaker ook al aanklopten.

Het trio dat inmiddels een kwartet geworden is maar vanavond nog als trio optreedt, is uitgedost in witte monnikskappen en brengt energieke instrumentale atmosferische post-metal en doom metal op een podium dat versierd is met veel kruisen, groot en klein, zelf kruisen die recht uit het kerkhof lijken te komen.

Het trio haspelde voor de ViaCrvcis Tour niet minder dan 150 zalen en festivals af in heel Spanje en is dus heel goed op elkaar ingespeeld. Na het aanschaffen van de twee eerste cd’s van EADH blijkt dat voor de titels in het Spaans, Engels of Latijn inspiratie gevonden werd in de Bijbel, voor de rest is alle gelijkenis met één of andere god heel toevallig.

Muzikaal verrassen de jongens, de show is zowel actief als muzikaal interessant, vooral de stukken afkomstig uit de tweede langspeler, She, net als uit hun digitale ep kunnen mij bijzonder boeien, deze show wakkert mijn zin aan om deze aan het werk te zien als headliner, iets dat voor later dit jaar zal zijn tijdens de voorstelling van It.

Even na 21:15 is het de beurt aan Toundra wiens Esteban Girón afkomstig is uit het wonderbaarlijk mooie en gastronomisch zeer interessante Asturias. De Madrileense band zet haar tour rond zijn vijfde album, Vortex, genoemd naar een zaal in het Duitste Siegen waarmee Toundra een bepaalde band blijkt te hebben, verder en start vanaf begin februari met het tweede luik van hun muzikale reis door Europa met haltes in Frankrijk, Engeland, België, Nederland, Denemarken, Duitsland, Oostenrijk, Zwiterland en Italië.

De voorstelling wordt aangevat met Cobra, een heel sterk nummer uit Vortex die de goed volgelopen Teatro Albéniz op zijn kop zet. Het enthousiasme van het publiek zet zich over op de bandleden die er duidelijk zin in hebben, zeker in het geval van de thuisspeler die voor de gelegenheid uitgedost is in een mouwloos Mötorhead tour-shirt. Het is anderhalf jaar geleden dat de band nog in Asturias gespeeld heeft, toen op Tsunami Xixón en met een symfonisch orkest, een optreden die anderhalf jaar later nog blijft nazinderen.

Jammer dat er geen plaats is voor een videoscherm, de sterke video achter Cobra zou hier zeker tot zijn recht gekomen zijn als achtergrondbeeld. Het podium is eenvoudig ingericht, meer moet dat niet zijn voor een band van dit formaat, de muziek is het enige wat telt en dat spreekt boekdelen.

In de slipstream van Cobra volgt een tweede nummer uit het jongste album, het iets kortere en rustiger beginnende Tuareg dat ook al snel aan stevigheid wint. Twee nummers die ook gewonnen hebben aan maturiteit ten opzichte van eerdere albums, nummers waarin het samenspel tussen gitaristen David “Macón” López & Esteban Girón de magie begrenst. De klank is prima, de geluidsman weet best wel hoe de knoppen te bedienen.

Na twee recente nummers wordt overgeschakeld naar wat ouder en iets rustiger werk, dit met het prachtige Bizancio uit het tweede album, II, een nummer waarin David “Macón” López prominent op de voorgrond treedt.
Semiklassieker Kitsune (Japans voor vos) volgt het nummer van het tweede album op, een nummer dat zich langzaam opbouwt om naar een climax te groeien, een hitsig nummer die je in andere sferen brengt en dit ook doet met Esteban Girón die we op het einde van het nummer terugvinden tussen het publiek en even later het nummer op de knieën on stage afwerkt. Toundra is een goed geoliede machine met vier componenten die elk heel fundamenteel zijn.

Na Kitsune keert de band met Magreb nogmaals terug naar II, een album die volgend jaar haar tiende verjaardag zal vieren, ditmaal met een nummer die over de tien minuten loopt maar daarom niet minder interessant is. Het publiek is ondertussen één geworden met de band.

Met Kingston Falls keren we terug naar Vortex, een nummer waarop het publiek wederom enthousiast reageert. Oro Rojo is het tweede relatief korte nummer na elkaar alvorens na ruim een uur af te sluiten met Mojave, het langste nummer uit Vortex dat op het einde een culminatiepunt bereikt om U tegen te zeggen waarbij een aantal fans net niet in extase geraken. De reguliere set is hiermee afgelopen na dik een uur.

Na de gebruikelijke dankwoorden brengt de band nog twee nummers om de show goed en wel af te sluiten. Ik denk dat iedereen voldaan is met wat deze avond geserveerd werd, zowel voorprogramma als headliner waren van hoogstaande kwaliteit.