Architects - Holy Hell

Label: Epitaph

Bjorn Wielockx

De Britten van Architects hebben geen introductie meer nodig. Doorheen de jaren zijn ze uitgegroeid tot één van de belangrijkste bands binnen het metalcoregenre. Eind vorig jaar bracht de band de opvolger uit voor het magistrale All Our Gods Have Abandoned Us, welke in 2016 het levenslicht zag. Internationaal werd de plaat zeer goed onthaald, Architects heeft progressie geboekt én is volgens velen weer een stapje dichter bij de perfectie. Zoals al de platen van de Britten had ook deze Holy Hell even tijd nodig om ook mij te overtuigen van z’n kwaliteiten.

Architects is één van de weinige bands waar de muziek op album me grotendeels koud laat, maar live weten ze me altijd met verstomming te slaan. Op Graspop zorgden ze wat mij betreft voor de beste metalcoreshow ooit op de (veel te) grote mainstage. Er zijn maar weinig corebands die nog maar een tiende van z’n energie kunnen overbrengen op zo’n gigantisch podium, Architects pakte het helemaal in en liet geen spaander heel.

In eerste instantie was ik niet overtuigd van de nieuwste telg van de Britten. Holy Hell zit zo’n zestien weken in m’n playlist, toch is de plaat me zo’n maandje geleden pas echt gaan entertainen. Een feitje dat ik bij verschillende platen van Architects heb mogen ervaren. Ook bij de vorige releases was het pas na een aantal weken óf wanneer ik de band nog eens live aan het werk zag, dat deze mij konden overtuigen. Holy Hell is een plaat geworden welke de Architectsfans, of deze nu van het prille begin fan zijn of na een X-aantal platen, zal overtuigen. Iets waar de andere “grotere” metalcorebands (Parkway Drive, Asking Alexandria, Bring Me The Horizon en andere troep) dezer dagen, naar mijn mening niet in slagen.

Één van de nummers welke voor de release al werd uitgebracht, Royal Beggars, benadert het best het totale karakter van deze plaat. Catchy, melodieus maar nog steeds met een wel zeer agressieve toets. Net zoals de plaat in z’n totaliteit heb ik ook deze track gaandeweg leren appreciëren. Het melodieuze neemt hierin fel de bovenhand maar de agressie/power van dit nummer komt niet alleen uit de breakdowns. De cleane vocal van Sam Carter tempert het geheel, maar hierdoor komen de geniale brute riffs tijdens dit nummer des te beter in de verf te staan.

20 augustus 2016 is voor de Architectsfans een gitzwarte dag. Op die dag verloor Tom Searle op 28 jarige leeftijd zijn strijd tegen melanoom (een vorm van huidkanker). De single Doomsday; die op 7 september 2017 werd vrijgegeven, heeft nu ook z’n plekje gekregen op een volwaardige plaat. Het was het eerste nummer na het overlijden van Tom. De man had dit nummer voor een groot deel geschreven, waarna de band z’n werk afmaakte. Een jaar na de single bracht de band een rustigere pianoversie uit. Desondanks dat de drummer Dan Searle (de broer en van Tom) na de release zei dat deze track niet voor een album werd gemaakt, staat hij dus toch op Holy Hell, en dat is niet meer dan terecht.

Holy Hell is een emotionele rollercoaster geworden waar al de fans van zullen smullen. Architects is weer wat verder geraakt in de zoektocht naar de perfecte sound, dit zonder zijn oorsprong uit het oog te verliezen. De Britten bewijzen met deze achtste plaat dat het één van, zo niet de beste metalcoreband is op deze planeet. Laat die show op Jera On Air en Graspop maar komen!

Tracklist: