Darkwater - Human

Label: Ulterium Records

Metalrockx

[smart_review]

Darkwater is een melodieuze progressieve metalband uit Zweden in het straatje van Seventh Wonder en Dream Theater. Na een stilte van bijna tien jaren door familie- en werkverplichtingen zijn ze terug met Human, een plaat waar lang aan gesleuteld werd en die bijgevolg hoge verwachtingen schiep…

Toegegeven, ik kende ze niet, maar ik werd onmiddellijk geïntrigeerd door de kenmerkende zang van Henrik Bath, die een treffende gelijkenis had met Tommy Karevik (Kamelot) en Michael Eriksen (Circus Maximus). Associaties met voornoemde bands liggen voor de hand en er zijn veel overeenkomsten, toch zijn de composities meestal meer complex en minder licht verteerbaar.

Net als bij Seventh Wonder slaat de mix tussen power en progressief eerder door naar het tweede. Kwalitatief staat Darkwater echter nog een trapje hoger en de nummers zijn (nog) meer gelaagd. Het album heeft heel wat luisterbeurten nodig om goed tot je door te laten dringen; enerzijds door de gemiddelde speelduur van acht minuten per song en anderzijds konden met 76 minuten gemakkelijk twee platen gevuld worden.

Opener A New Beginning hoort niet bij de beste songs van dit album; ik heb er nog steeds geen echte klik mee. De vele tempowisselingen breken de vaart en het refrein staat wat haaks op de coupletten. Met 6’30 is dit het kortste nummer en dat was misschien de reden waarvoor het werd geselecteerd als single.

Er is veel variëteit te bespeuren op dit album. In Front Of You drijft op een zware Petrucci-riff. Gitarist Markus Sigfridsson vindt de juiste balans tussen de technische stijl van John Petrucci en zijn eigen meer passionele aanpak. De songs zijn zwaarder, melodieuzer en atmosferischer dan ooit en werden tot de perfectie uitgewerkt.

Je merkt op dit album duidelijk de Dream Theater-stempel, met de keyboard- en gitaarduels, uitmondend in virtuoze solosecties. Naast de verplichte harde gitaarstukken, typische breaks en tempowisselingen zijn er voortdurende rijke melodieuze fragmenten en knappe refreinen, die vermijden dat de songs verkrampt en gekunsteld overkomen.

De muziek behoort tot de donkere kant van het progressieve spectrum, in overwegend mid-tempo. Desondanks zijn de arrangementen pakkend en toegankelijk voor een breder publiek. Alive (part II) is superieur, met misschien wel de mooiste melodielijn in de beste Circus Maximus-stijl en is meer representatief voor de tweede helft van de plaat. Het hoge niveau houdt aan met het epische The Journey en het heerlijk gedreven Burdens, met wereldse zang en machtige solo’s.

Tekstueel handelt het over de wereld van jou en mij, hoe we de wereld rondom ons beïnvloeden en de problemen waarmee we als mensen kampen. Jacob Hansen (Evergrey, Volbeat) stond in voor de mixing en mastering en zorgde voor een helder en dynamisch geluid. Human heeft me geraakt en ik heb me ondertussen op de voorganger Where Stories End gestort, een vergelijkbare parel.

Tracklist: