A Pale Tour Named Death – niet te verwarren met de Amerikaanse band A Pale Horse Named Death -, zo heet de jongste tour van de veel besproken, vaak gelauwerde en meer dan gestaag naar de top geklommen Zweedse band Ghost die sinds begin februari op tour is door Europa of althans een deel van Europa. Een tour van amper elf shows door Frankrijk, België, Nederland, Duitsland en drie van de vier Scandinavische landen.
Wij waren alvast van de partij in de Antwerpse Lotto Arena.

De avond wordt in gang gefloten door de landgenoten van Ghost, doomlegendes Candlemass die op een in het blauw badend licht podium de aftrap geven. De Zweden zijn al lang geen beginnelingen meer, dit jaar vieren ze hun 35^ste verjaardag op de planken en doen dat met een nieuw album, The Door To Doom, die op 22 februari verschijnt. De band komt niet enkel met een nieuwe plaat, maar ook met een nieuwe zanger die eigenlijk ook de eerste zanger van de band is, Johan Längqvist, een man met een nogal sterke podiumprésence, die na 32 jaar terug de rangen van Candlemass vervoegt.

Verwacht geen meezingers zoals bij Ghost maar oerdegelijke doomnummers. Niet verwonderlijk brengt de band uitsluitend nummers uit de beginperiode van Candlemass, nummers uit de eerste vier albums die allen in de eighties opgenomen werden. Tussenin is er tijd voor een nagelnieuw nummer die op de nieuwe langspeler komt te staan, Astorolus – The Great Octopus, een track die opgenomen werd met gitaarlegende Tony Iommi van niemand minder dan Black Sabbath. Helaas is de Brit vanavond niet van de partij.

Candlemass ging met het aantrekken van zijn eerste zanger op zoek naar een nieuw elan en dat lijkt mij enigszins gelukt te zijn, de band oogt fris op het podium en het is duidelijk dat de leden er zin in hebben.

Afgelopen zomer waren Tobias Forge en zijn Nameless Ghouls met steevast zilverkleurige maskers voorzien van hoorntjes nog te zien op de main stage van Graspop net voor Guns ’n Roses wiens voorprogramma ze twee dagen eerder bezorgd hadden in Noorwegen.
Drie weken voordien bracht Ghost zijn vierde en meest succesvolle album tot op heden uit, Prequelle, een album waarmee ze een groter publiek konden bereiken dankzij meer catchy nummers, ik zou zelfs het woord pop in de mond durven nemen, en daar is niets mis mee verdorie. Een album dat door een bekend Brits tijdschrift uitgeroepen werd tot beste album van 2018 en ook scoorde in andere polls op deze aardkloot.

Ondertussen heeft frontman Tobias Forge een nieuwe alias aangenomen, voortaan gaat hij door het muzikale leven als Cardinal Copia, weg met Papa Emeritus, zijn gevolg blijft de naam Nameless Ghouls dragen.
Tot het doek valt horen we cantussen, luttele minuten later wordt de show aangevat met twee nieuwe nummers, Ashes en de hitsingle uit het jongste album, Rats. De zaal is inmiddels goed volgepakt met naar schatting een kleine 7.000 zielen sterke menigte doorspekt met fans in uitgebreide kostuums en gedetailleerde make-up, sommigen net zo goed als the real McCoy, anderen armtierig slecht.
Cardinal Copia zelf is uitgedost in een zwarte slipjas versierd met een borduursel die veel weg heeft van iets klerikaals. De podiumaankleding is eigenlijk nog steeds dezelfde als afgelopen zomer: een grote backdrop met daarin drie glasramen in afgebeeld waarin je Tobias Forge in een vorige gedaante kunt ontwaren, daarvoor witte of beige trappen met op een verhoog het drumstel en aan de andere kant van het podium de keyboards die bediend worden door twee Nameless Ghouls.

Na de twee nieuwe nummers volgen een aantal gevestigde waarden zoals Absolution en Ritual die de zaal verder in vuur en vlam zetten.
Goed voorbij halfweg het eerste deel van de show die een uur duurt krijgen we Cirice uit dat ander zo succesvol album, Meloria. Op twee verhogen aan beide uiteinden van het podium zien we de twee gitaristen die een battle met elkaar uitvoeren, een snaren battle wel te verstaan en op het einde van de song krijgt de toetsenist de kans om zijn/haar kunsten te tonen aan het voltallige publiek.
Miasma is het volgende nummer, ééntje waarop we opnieuw een solo krijgen, deze keer een saxofoonsolo in het land waar de saxofoon uitgevonden werd, een solo uitgevoerd door nieuw lid Papa Nihil die in een pauzenpak uitgedost is. De opgewonden menigte verkeert in een bijna orgastische muzikale sfeer.

Na een korte afwezigheid komt Cardinal Copia terug, deze keer in een wit gigolo-pak met een zwarte hoed en dito staf. Er volgt echter geen imitatie van Fred Astaire in Singing In The Rain maar drie nummers uit Prequelle om het eerste deel van de set af te ronden, met onder meer een akoestische versie van Jigolo Har Megiddo waarbij de twee gitaristen en de bassist achter Tobias Forge zitten op de trappen waar ze hun instrumenten bespelen.
Na een uur nemen de Zweden een pauze van een kwartier en kan het publiek zicht gaan bevoorraden met fris gerstenat.

Kort na 22 uur wordt deel twee aangevat met Spirit en in de slipstream het sublieme From The Pinnacle To The Pit, kwestie van meteen terug schwung in de zaal te krijgen.
Year Zero met de opsomming van duivelsnamen laat de helft van de zaal meezingen, de andere helft beseft dat het beter de lippen stijf op elkaar houdt om de kakofonie niet al te onstuimig te maken.
Tijdens het poppy He Is krijgen we een zee van aansteker vlammen en vooral smartphone lichtjes te zien.
Wat volgt is een muzikaal contrast van formaat met Mummy Dust, één van de stevigste nummers van Ghost.
Na de veel te lange bandvoorstelling tijdens de Roky Ericsson-cover If You Have Ghosts wordt Dance Macabre uit de mouwen geschud. De zaal gaat compleet uit de bol na meer dan twee uur show. Square Hammer is nog zo’n sterk nummer en dan wordt het publiek bedankt voor een onvergetelijke show waarin Tobias Forge drie of vier keer van outfit veranderde.

Na het uitwuiven van de 7.000 man keren de retrorockers eventjes terug met één enkel bisnummer, Monstrance Clock uit Infestissumam.
Wie Ghost gemist heeft en een kaartje heeft voor Metallica in juni kan dus maar best zorgen dat die op tijd is in het Koning Boudewijnstadion.

Een tijdje geleden rezen vragen binnen de metal community over wie de fakkel zou kunnen overnemen eens gevestigde waarden Iron Maiden, AC/DC, Metallica of andere Kiss zouden ophouden met touren.
Het antwoord bood zich al een tijdje aan en er kwam deze week een mooie bevestiging dat een aantal bands hiervoor klaar zijn, Ghost en Parkway Drive mochten we deze week live aan het werk zien, beide bands bewezen klaar te zijn om de spreekwoordelijke fakkel over te nemen, voeg Trivium, Volbeat, Gojira of Behemoth daarbij en je hebt een aardig lijstje headliners voor een weekend vullend metalfestival ook al is Ghost niet door iedereen geliefd binnen de metalgemeenschap. Hun show was in ieder geval helemaal af.