Met een ijzersterke affiche wist men velen makkelijk te overhalen om zich op zondag 3 februari aan een autorit richting het Antwerpse Trix te wagen. Op het menu vanavond: rijzend talent Nailed To Obscurity, het met lof bewierookte Jinjer en co-headliners Soilwork & Amorphis. Zoveel lekkers op één podium… Dan kan er weinig mislopen denk je dan.

Nailed To Obscurity

Een veelbelovende avond wordt op gang getrapt door een vijftal jonge Duitsers die naar de naam Nailed To Obscurity luisteren. Een naam die ik vaker al eens hoorde ronken, maar nooit eerder live aan het werk zag. Gewapend met een kersverse vierde langspeler, Black Frost, lijken deze heren zelfverzekerd om dit varkentje hier maar eens te gaan wassen.  Met hun mix van melodieuze doom en death metal weten deze jonge wolven me best te bekoren, zonder muzikaal grensverleggend te zijn. Opvallendste figuur binnen dit gezelschap is ongetwijfeld vocalist Raimund Ennenga, wie zijn looks bij wijlen doen denken aan die van Jef Van Echelpoel. Hiermee hebben we de man ook meteen alle onrecht aangedaan wat kon, want de kerel zet hier vanavond werkelijk een schitterende prestatie neer. Zowel de melancholische gezangen als de zware grunts staan als een huis en tillen het muzikale geheel naar een hoger niveau. In een kortere setlist van een half uur legt Nailed To Obscurity vooral de klemtoon op het laatste plaatwerk, maar met het afsluitende Desolate Ruin krijgen we ook een nummer van het vorige King Dilusion (2017). De tijd vliegt, wanneer je het naar je zin hebt, en voor we het goed en wel beseffen mogen deze Duitsers het podium alweer verlaten. Puike prestatie van een band die nu maar eens echt moet gaan doorbreken? Wij vinden het alvast te pruimen!

Setlist:

1. Black Frost
2. Feardom
3. The Aberrant Host
4. Tears of the Eyeless
5. Desolate Ruin

Jinjer

Na een korte pauze mogen we ons al opmaken voor een ware tsunami aan female fronted gruntgeweld. We wagens ons namelijk aan onze vuurdoop bij het Oekraïense geweld Jinjer genaamd. De band werpt reeds enige tijd hoge ogen in de prog en djent wereld en een doorbraak naar het grote publiek lijk niet meer veraf.
Het moet gezegd, dat we met brulboei Tatiana Shmaylyuk veruit de knapste verschijning van de avond te zien krijgen. Ook vocaal kan dit pittig juffie aardig uit de voeten met zowel sterke cleane vocalen als een oneindig arsenaal al allesvernietigende grunts. Het verbaast dan ook helemaal niet dat dit metalcore gezelschap al twee keer mee op tour was in het spoor van het grote Arch Enemy.
Reeds bij aanvang van opener Words Of Wisdom geniet de band een uitstekend geluid en de energie spat werkelijk van het podium af, waarbij vooral Shmaylyuk de aandacht naar zich toe weet te zuigen. Op de setlist pronken vier nummers van de laatste ep, Micro, welke op 11 januari pas het levenslicht zag. Bij een stilaan volgelopen Trix gaat het erin als zoete koek. De energie vanop het podium lijkt zowaar besmettelijk wanneer we een bescheiden eerste moshpit te zien krijgen. Zelf zijn we echter een pak minder enthousiast, want dit buitenbeentje is echt geen spek voor ieders bek. Maar ah, Jinjer kan met opgegeven hoofd en onder luid applaus de stage verlaten terwijl we snel een pilsje pakken voor de ganse zaal dit doet.

Setlist:

1. Words of Wisdom
2. Ape
3. I Speak Astronomy
4. Dreadful Moments
5. Teacher, Teacher
6. Who’s Gonna Be the One
7. Pisces
8. Perennial
9. Sit Stay Roll Over

Soilwork

Met het daaropvolgende Zweedse Soilwork zijn we toe aan de eerste headliner van vanavond. Na een langere pauze, te wijten aan het grote succes van The Night Flight Orchestra, vonden Björn “Speed” Strid en David Andersson de tijd rijp om Soilwork terug op de rails te zetten. Laatstgenoemde was er vanavond alvast niet bij, en vond zijn vervanger in Simon Johansson, normaal snarenplukker van dienst bij Wolf.
Nog meer nieuw personeel zien we met nieuwbakken drummer Bastian Thusgaard. Hij vervangt er sinds kort drumwonder Dirk Verbeuren die op zijn beurt de overstap maakte naar Megadeth.

Soilwork komt vanavond niet met lege handen naar Trix afgereisd, want kort na de jaarwissel kwam dit Zweedse collectief met nieuw plaatwerk opdagen. Uit Verkligheten krijgen we bij aanvang van de show de gelijknamige instrumentale intro. Meteen daarna komt de bombast van Arrival, waarmee Soilwork alle registers opentrekt. Andermaal moeten we vaststellen dat het geluid prima zit, wat bij de optredens die we reeds zagen van deze band eerder een zeldzaamheid genoemd mag worden.
Ondanks wat stemproblemen bij Björn “Speed” Strid, weet die ons van de meet af aan te imponeren. Met The Crestfallen en Nerve duiken we even terug in de tijd naar het album Stabbing the Drama, waarvan we op het einde van de show uiteraard ook de titeltrack over ons heen krijgen.
Geen tekort aan hoogtepunten, want met een opzwepend Like the Average Stalker, het brutale Bastard Chain en As We Speak is een evenwichtige set goed bezaaid met parels voor fans van het eerste uur. Ook de vijf nieuwe nummers die Soilwork op de menigte afvuurt doen het zéér goed live. Enkel spijtig dat Needles and Kin niet live gebracht wordt, dat nummer waar Tomi Joutsen de guestvocals voor mocht aanleveren. Maar ach, we zijn aan het muggenziften, want Soilwork laat hier vanavond een uitstekende indruk na en laat horen dat het recept van de Zweedse melodic death metal er één van onuitputtelijke aard is. Veel van hun landgenoten kunnen hier momenteel een puntje aan zuigen, laat dat duidelijk zijn!

Setlist:

1. Arrival
2. The Crestfallen
3. Nerve
4. Full Moon Shoals
5. Death in General
6. Like the Average Stalker
7. The Akuma Afterglow
8. Drowning With SilenceThe Phantom
9. The Nurturing Glance
10. Bastard Chain
11. As We Speak
12. The Living Infinite II
13. Witan
14. Stabbing the Drama
15. Stålfågel

Amorphis

Omstreeks 22u mogen we ons opmaken voor de Finnen van Amorphis. Ergens halverwege vorig jaar pakte de band nog uit met het uitstekende Queen Of Time, die later steevast bovenaan eindigde in de eindejaarslijstjes.
Vanavond stelt de band deze laatste worp uitvoerig aan ons voor, want we krijgen maar liefst 6 tracks uit die plaat te horen. Ook het indrukwekkende podium is volledig ingericht naar het sublieme artwork van dat album.
Hoewel we Amorphis al vaak aan het werk zagen, stelden ze ons nog nooit teleur. Met een ijzersterke live performance en een rijke discografie waar velen van kunnen dromen beschikt de band over de nodige troeven om op grotere festivals te gaan headlinen.
Met het sterke Under The Red Cloud (2015) en het jongste Queen Of Time lijkt het alsof Amorphis de houdbaarheidsdatum van een uitstekende fles Bordeaux draagt, en onverslijtbaar is. Correctie, het wordt misschien wel beter met de jaren.

Ook vanavond weten ze ons in geen tijd voor zich te winnen. Een majestueuze sound weergalmt tot in de perfectie doorheen Trix. Zonder showgehalte of spektakel weliswaar is deze band op geen fout te betrappen, en zingt Tomi Joutsen alles in alsof het een eitje is. Hiermee komen we misschien wel tot het enige ‘pijnpunt’? De goed geoliede machine die Amorphis is, klinkt zo perfect dat je bijna gewoon je plaatje kan gaan opzetten. Het oogt dan ook wel wat routineus bij momenten, als we dit met een kritisch oog gaan bekijken, maar ah, wie maalt hierom?

Na een ware bloemlezing doorheen de discografie van de band stappen de Finnen na een dik uur het podium af. Met toegiften Death of a King en House of Sleep wist Amorphis nog eens goed te onderstrepen welke band hier vanavond de beste prestatie wist af te leveren.

Setlist:

1. The Bee
2. The Golden Elk
3. Sky Is Mine
4. Sacrifice
5. Message in the Amber
6. Silver Bride
7. Bad Blood
8. Wrong Direction
9. Daughter of Hate
10. Heart of the Giant
11. Hopeless Days
12. Black Winter Day
13. Death of a King
14. House of Sleep