BE Metal, een erg jonge coöperatie tussen GRIMM Gent, Bro’D Promotions en Rudra Bookings wist als een van haar eerste wapenfeiten een erg sterke package in elkaar te knutselen rond het technical death metal genre. Zo werd zaal Cinema te Aalst op vrijdag 22 februari het strijdtoneel van het summit uit het genre, aangevuld met belgische aanverwante bands. Als headliner werd het Canadese Archspire ingevlogen.

De beruchte vrijdagavondspits gooit bij Uw Dienaar al meteen roet in het eten. De combinatie van erg druk verkeer, enkele defecte voertuigen en een hele rist egoistische bestuurders zorgen er voor dat ik pas om half acht de zaal kan betreden. Blijkbaar was ik niet het enige slachtoffer van de verkeersdrukte. Ook het duitse Untethered zag hun openingsslot door de neus geboord en moest noodgedwongen forfait geven. Ze geraakten simpelweg niet tijdig in Aalst.

Human Error

Ter plekke gingen mijn wenkbrauwen fronsen daar ik niet het verwachte When Plagues Collide op de bühne zag, maar wel Human Error. Nog meer programmawijzigingen dus. Soit, dan maar de avond beginnen met de Britten. Deze band labelt het genre wat ze brengen als slamming deathcore. Hun capriolen krijgen me helaas maar matig geboeid. Enkel hun slotakkoord, een cover van de andere band van zanger Luke Griffin, Acrania zorgt voor meer animo bij mezelf en de rest van het publiek. Buiten deze korte highlight is hun optreden helaas eentje om snel te vergeten.

Human Error – Foto credit: Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics

When Plagues Collide

Alle bands gebruiken dezelfde drumkit en backline. Dit maakt dat een snelle change-over mogelijk is. Van cymbalen wisselen, pedaalkoffers en gitaren inpluggen, klaar. Na een kwartiertje schiet dan ook het Aarschotse kwartet When Plagues Collide uit de startblokken. Dit doen ze met een sfeervolle intro. Van lichtshow is amper sprake, maar dit ligt eerder aan het ter beschikking gestelde materiaal welke een beetje te wensen overlaat. De band zelf laat de muziek spreken en zet meteen de voorste sectie van de zaal op stelten. Violent dancing is aan de orde, handjes en hier en daar een voetje vliegen snel in het rond.

Als hoogtepunten van dit concert noteren we de song Dictating Violence (met voortreffelijke doodsreutels van de erg charismatige Wouter Dergez) en het gastoptreden van Human Error-vocalist Luke Griffin. Hij doet mee op Fleshmould voor het in oktober verschenen Tutor Of The Dying. Ook zanger Olivier Rae Aleron van headliner Archspire komt even – en geïmproviseerd – meebrullen tijdens de set van When Plagues Collide. Deze band zet alvast een eerste hoogtepunt neer deze avond.

When Plagues Collide – Foto credit: Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics

Acranius

Acranius (die andere Duitsers op de affiche) geraakte wel op tijd in Aalst. Zij tekenden present voor hun allereerste live set van 2019. We zien een goed op mekaar ingespeelde band met fantastisch drumwerk. Op dit laatste wordt meteen de focus gelegd middels een militair aandoende intro. Drummer Rob is ook zo vrij om tussen de nummers door wat te improviseren met wat jazzy geroffel. Dat hij erg vandaag graag bij is, merken we vooral op tijdens de nummers waar lijkt dat hij zich helemaal ‘in the zone’ bevindt. Of dit al dan niet bewerkstelligd werd met roesmiddelen aller aard laat ik in het midden. Acranius presenteert een bloemlezing uit hun oeuvre met songs als Kingmaker en Ghetto Brawl. Het publiek gaat erg wild tekeer en een aanzienlijke groep moshers eist de helft van de zaal op als speelterrein. Afsluiten doen ze met Return to Violence uit hun laatste wapenfeit Reign of Terror.

Acranius – Foto credit: Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics

The Monolith Deathcult

Als voorlaatste band toverde BE Metal het Nederlandse The Monolith Deathcult uit de hoed. De bombastische death metal van onze noorderburen past niet zo goed bij de rest van de programmatie. Dit zien we wel wat terug in de reactie van het publiek. De band zelf laat het niet aan het hart komen en presenteert hoofdzakelijk uit de laatste twee platen: de V-reeks. De start van het optreden loopt niet geheel feilloos door wat technische strubbelingen. Gitarist Carsten Altena is verantwoordelijk voor de voor de band o zo belangrijke meelopende sample-tracks. Het doosje waarop deze track geregisseerd wordt lijkt niet z’n beste avond te hebben, tot grote ergernis van de gitarist die zijn frustratie even niet weg kan steken. Gelukkig is de storing van erg korte duur en kan The Monolith Deathcult doen waar ze voor kwamen: sonische mokerslagen uitdelen.

Nummers als Fist Of Stalin en The Furious Gods lenen zich daar overigens prima voor. Tussen de nummers door wordt er heerlijk humoristisch van leer getrokken, en vliegen de SS-mopjes al vlug rond. Ook wordt de schrijvende pers op de korrel genomen: de kritiek van het te korte album werd door de band gehoord. Daarvoor verontschuldigde de band zich. Als tegenprestatie doen ze dan ook dit concert. Heerlijk, hoe deze heren zichzelf allesbehalve serieus nemen. Hoogtepunten bij The Monolith Deathcult zijn een fantastisch solerende Carsten Altena, prima gruntwerk van zanger Robin Kok en muzikale hoogtepunt Human Wave Attack. Graag zien we de mannen snel weer aan het werk. En dan mag het van mij iets langer duren (sic).

The Monolith Deathcult – Foto credit: Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics

Archspire

Veel te snel is het alweer de beurt aan hoofdact Archspire. De Canadezen werden speciaal voor deze headlinershow ingevlogen, met familie, partners en al. We beleven het aanstekelijke charisma van rap-grunter Oliver Rae Aleron. De frontman spoort het losgeslagen publiek aan om helemaal stuk te gaan. Het zijn geen loze woorden en het talrijke publiek gaat tekeer als de ondoden in de zombie-flick World War Z. Muzikaal wordt er hoofdzakelijk getapt uit het twee jaar oude Relentless Mutation. De zeer complexe technical death metal wordt quasi virtuoos gebracht. Vooral bassist Jared Smith stelt uitgebreid zijn instrumentbeheersing ten toon. Drummer Spencer Prewett doet – als tweede lid in de ritmesectie – niet onder en gaat tekeer als een op hol geslagen metronoom. En dit met een microscopische precisie. Je zou gaan denken dat het om een voorgeprogrammeerde drumtrack gaat. Zo fel benaderd het drumwerk de perfectie. Bovenmenselijk! Deze fenomenale ritmegiganten drukken wel een beetje gitaristen Morelli en Lamb naar de achtergrond. Toch stoort dit eigenlijk niet omdat er zo veel gebeurt op auditief vlak. Wat nog het meest indrukwekkend is: de supersnelle rap-grunts van de zanger. Buitenaards! Het uurtje dan Archspire krijgt om hun kunnen te tonen vliegt even snel voorbij als de snelheid waarmee ze spelen. Ze laten hun fans helemaal murw geslagen achter.

Archspire – Foto credit: Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics

De avond, georganiseerd door BE Metal, is meteen een schot in de roos en lijkt een voorbode te zijn van een mooie toekomst van deze organisatie. Ze wisten puike bands aan te trekken waaaronder talent van eigen bodem. Wat mij betreft een schot in de roos. Hier kan menig organisator een voorbeeld aan nemen. Headliner Archspire liet zien dat ze klaar zijn voor een groter publiek. Hopelijk krijgen zij hier de kans voor op de grotere podia. Het is ze gegund!

De foto’s zijn van de hand van Gillian Pieteraerens – Passion 4 pics, waarvoor onze oprechte dank! Bezoek zeker de Facebook pagina van deze uiterst sympathieke fotografe en vergeet deze niet te liken.