Bleeding Utopia - Where The Light Comes To Die

Label: Black Lion Records

Ashley Bickx

Neen, vrolijk van een albumtitel als deze zul je alvast niet worden. Van de openingswoorden “Welcome To Hell!” al evenmin. Al een geluk dat de zon meer en meer zijn ware gelaat begint te tonen en we stilaan opnieuw in louter en alleen een hemdje of T-shirt over straat kunnen banjeren. In die optiek valt een streep duistere death metal altijd wel te pruimen en kunnen we op die manier weer met beide voetjes op de grond geplaatst worden. Schuldige van de dag is de Zweedse band Bleeding Utopia die op 22 maart zijn derde langspeler uitbracht, genaamd Where The Light Comes To Die. Wie death metal en Zweden in een zin ziet passeren, weet alvast in welke richting het muzikale geheel zich weet voort te bewegen…

Dat de melodieuze verwachtingen hoog lagen is één ding, maar na het beluisteren kunnen van deze nieuwste worp van Bleeding Utopia alleen maar stellen dat het brutaliteitsgehalte op dit schijfje ontzettend hoog ligt. Verwacht dan ook geen oeverloze melodielijnen die klakkeloos in elkaar weten over te vloeien. Bleeding Utopia is een deathmetalband in zijn puurste vorm, waarbij dit gezelschap zelfs her en der sterk neigt richting een band als The Black Dahlia Murder.

Een ander punt van gelijkenis met The Black Dahlia Murder is de stijl van het artwork: voor deze Where The Light Comes To Die werd geopteerd voor een overdosis aan (donker)blauwtinten, waarbij de hoes spontaan associaties oproept met het album Nocturnal, maar eveneens met de meest recente worp van Dark Funeral.

Tot daar het obligatoire zoeken naar gelijkenissen, want Bleeding Utopia is een band die staat als een huis. Tot voor kort was dit gezelschap mij vrij onbekend, maar daar heeft deze groep anno 2019 ferm verandering in weten brengen. Zoals gezegd neemt het brutaliteitsniveau torenhoge proporties aan, maar desondanks blijft de muziek nog steeds op Zweedse leest geschoeid. Naar goede traditie wordt deze stijl gekenmerkt door zijn vrij tot zeer goed verstaanbare zanglijnen en dat is nu niet anders. Dikke pluim voor frontman David Ahlen.

In se verdient ieder een bandlid een dikke pluim voor zijn uitstekende muzikale capaciteiten, maar voornamelijk drummer Adam Björk weet de aandacht meer dan eens volledig naar zich toe te zuigen. Inzonderheid tijdens het nummer Already Dead dat gekenmerkt wordt door een uiterst strak instrumentaal tussenstuk. Bij deze zit het qua drumwerk dus meer dan snor.

Wie op zoek is naar een overduidelijk minpunt is er bij deze dan ook aan voor de moeite. Where The Light Comes To Die is, anders dan zijn naam doet vermoeden, een meer dan solide death album, waarbij Bleeding Utopia de lat voor zichzelf per direct enkele niveaus hoger heeft weten te leggen. Vrijwel ieder nummer draagt zijn eigen karakteristieke stempel, waarbij voornamelijk Ruthless Torment en het episch sluitstuk Heralds Of Hate and Defiance. Vooral deze laatste is een absolute parel binnen het death segment, waarbij de melodieus georiënteerde gitaarlijnen in verbinding staan met een naar Bleeding Utopia-normen vrij traag nummer. Bij deze hebben we er een nieuwe ontdekking bij!

Tracklist: