Dat het grootste aandeel van helden wat we aan het werk zullen zien op de heilige grasmat in Dessel, afkomstig is van de andere kant van de grote Atlantische plas, mag geen verrassing zijn. Al liggen metal zijn ware roots toch echt bij ons in Europa – en dan met name in het VK in plaats van de VS – toch leveren de Yanks een enorme bijdrage aan het genre en zogen zelfs een groot aantal subgenres zo uit de duim. Aangezien het aantal Amerikaanse bands zo omvangrijk is, wijden we maar liefst drie delen aan de ‘US and A’, te beginnen met Californië!

Nergens is dan ook de diversiteit aan metal zo groot als op het Noord-Amerikaanse continent. Denk bijvoorbeeld aan de bakermat van death metal in het zonovergoten Florida of de Cascadian black metal scene uit de noordwestelijke hoek en ook het genre Nu-metal, nu een redelijk eenzame dood gestorven, vond zijn oorsprong in Amerika.

Vandaag gaan we echter eens op bezoek in California. Van de 35 noord Amerikaanse acts die er dit jaar op Graspop zullen aantreden, komt er maar liefst één uit Cananda en slechts een stuk of negen (1) uit de Golden State. California, de staat van Hollywood, rijkelui, gangster rap, San Diego, Los Angeles en San Francisco, surfen, de Governator en metal! Waar zou bijvoorbeeld thrash metal zijn zonder de Bay Area Thrashers. Drie van de ‘Big Four’ komen uit California. Toeval? Zou kunnen, maar toeval bestaat niet, volgens ons moeder.

En van die eerdergenoemde Big Four staat er dit jaar gelukkig weer een op Graspop Metal Meeting. Waar vorige edities nog bezocht werden door de Ginger Danger met zijn bandje Megadeth, mogen dit jaar de giganten, haast wel legenden van Slayer hun laatste vaarwel aan de Benelux doen… het zal me zeer doen. -A.

Maar wat schotelt California ons nog allemaal meer voor op GMM19? Een gouden greep uit de honingpot:

Terror (zondag – Jupiler Stage – 17u30)

Wie hardcore zegt, denkt meteen aan Terror. Niet verwonderlijk, want sinds mensenheugenis serveren Scott Vogel en zijn makkers ons een portie herrie, waar de doorsnee luisteraar van MNM spontaan van begint te janken. Bovendien kan men als fans van de zijnde er zijn klok op gelijk zetten dat dit gezelschap om de twee jaar met een nieuwe worp voor de dag komt. Hardcore mag dan in zijn essentie vrij basic zijn, toch weet Terror album de album de aandacht van het publiek vast te houden door het toevoegen van kleine, subtiele nieuwigheidjes. ‘Subtiele nieuwheidjes’, want de muziek van Terror behoeft geen inventieve, quasi-onnavolgbare composities, waar men kop noch staart aan krijgt.

Ondanks het feit dat Terror zijn uitvalsbasis heeft in Californië, is de band toch om de haverklap te bewonderen in onze contreien. Zo heeft de band een abonnement op de Persistance Tour en zijn ze een graag geziene gast op festivals als Jera On Air en Groezrock. Voeg Graspop gerust toe aan dat lijstje, want dit jaar zal het ondertussen reeds de vijfde keer zijn dat Terror op de Desselse weide te bewonderen valt. -AB.

Possessed (Zondag – Marquee – 18u40

33 jaar duurde het maarliefst. 33 lange lege jaren waarin we moesten wachten op een band die wellicht toch wel te boek mag staan als minimaal een van de grondleggers van het death metal genre. Een gigant in de extreme metal: Possessed!

Seven Churches (uit 1985 alweer) is wat mij betreft een van de boegbeelden en grootste voorbeelden van hoe extreme muziek zou moeten klinken. Als weinig andere bands zette Possessed en met name frontman Jeff Becerra een streep door het streven naar commercieel succes en een streep onder het woord gevaar! Death metal moet vooral je de stuipen op lijf jagen en Possessed slaagde daarin, en hoe.

Gruwelijke misère raakte de band en vooral Jeff, toen hij in 1989 bij een overval neergeschoten werd en hij voor de rest van zijn leven in een rolstoel terecht kwam. Dat alleen geeft al aan hoe bijzonder het is dat jaren later de man toch weer de microfoon oppikte en door deed met een band die voor velen in de metalscene toch cultstatus bereikt had.

En nu ligt daar dan de nieuwe plaat: Revelations Of Oblivion. Ik ben nog niet toegekomen aan een review hier bij Amped-Up, maar ik zal vast een tipje van de sluier oplichten… fucking brutal! Ga dat zien, ga dat horen, ga kapot! Death metal zoals death metal ooit bedoeld was. -A.

Testament (Vrijdag – Main Stage 2 – 16u05)

Met bands als onder meer Death Angel, Exodus en Testament is het naar mijn bescheiden mening onzin om steeds maar weer te spreken over die Big Four. Testament verdient minstens evenveel, zoniet zelfs meer lof en aandacht dan een band als pakweg Metallica, want als je na een carrière van meer dan dertig jaar er nog in slaagt om een album als Brotherhood Of The Snake af te leveren, verdien je niet alleen de loftrompet, maar een heel ‘loforkest’!

Bovendien mag men niet vergeten dat frontman Chuck Billy in een ver verleden reeds het gevecht diende aan te gaan met de grote medische dooddoener van deze tijd. Reden te meer om samen met hem en onder meer gitaarvirtuoos Alex Skolnick de (lucht)gitaar van onder het stof te halen en mee te brullen met klassiekers als Electric Crown, Practice What You Preach en Into The Pit! -AB.

Slash ft. Myles Kennedy & The Conspirators (Zaterdag – Main Stage 1 – 18u45)

Myles Kennedy, wie kent hem niet? Samen met gitaarheld Mark Tremonti stond deze performer mee aan de basis van de topband Alter Bridge. En wat dan gezegd van Slash, het godenkind van de jaren tachtig en negentig, die met Guns ’n Roses een legendarische status bereikt heeft over de hele wereld.

Ondanks dat deze twee heren op handen gedragen worden, hebben ze absoluut geen zittend gat, om het op zijn plat Vlaams te zeggen en treden ze ondertussen toch ook al enkele jaren samen op onder de noemer Slash ft. Myles Kennedy & The Conspirators. Een gezelschap dat tijdloze heavy Rock ’n Roll serveert met een attitude om U tegen te zeggen. -AB

Fever 333 (Vrijdag – Jupiler Stage – 19u20)

Fever 333 mag in onze contreien dan wel een vrij onbekende naam zijn. Californië en met uitbreiding heel Amerika smult van dit gezelschap dat metalcore en grunge met elkaar combineert en waarbij de vergelijking met Rage Against The Machine niet veraf is. Onlangs bracht dit gezelschap zijn officiële debuut op de markt, Strength In Numb333rs, dat vrijwel meteen insloeg als een ware clusterbom.

Wetende dat er een link is met het ondertussen ter ziele gegane Letlive, behoeft het geen betoog dat ook Fever 333 een licht ontvlambare live prestatie zal weten neer te zetten. Absoluut een band om naar uit te kijken! Fever 333 kan wel eens een van de grote verrassingen worden van Graspop editie 2019! -AB.

Stone Temple Pilots (Vrijdag – Marquee – 22u30)

Dat er op Graspop meer te zien valt dan alleen metal, zou de naam al kunnen verklappen, al valt er van popmuziek weinig terug te vinden op het festival. Maar naast metal zien we wel genres als hardcore, punkrock en hardrock terug. Een iets zeldzamere gast zijn de grungebands. En als Nirvana dan niet langer kan spelen, Pearl Jam waarschijnlijk niet wil spelen en Soundgarden om logische redenen ook is opgedoekt, blijft een band als Stone Temple Pilots over.

Wat hebben drie uit de vier bands met elkaar gemeen? Leuk is anders, maar een overleden frontman, lijkt een trend in grunge land. En dit was dan ook niet zomaar een frontman. Scott Weiland brak serieuze potten in de hardrock wereld en was onder andere ook het boegbeeld van supergroep Velvet Revolver.

Hoe overkom je zo’n verlies als band? Door een andere geweldige frontman aan te trekken. In dit geval Chester Bennington van Linkin Park. Hoe dat afliep weet eenieder dit niet onder een rots of in grot leefde de afgelopen paar jaar…

Inmiddels is derde vocalist Jeff Gutt achter de microfoon gekropen, om Stone Temple Pilots opnieuw leven in te blazen. Laten we hopen dat hij de vreselijk trend breekt. -A.

Slayer (Vrijdag – Main Stage 2 – 23u30)

Wie ooit al een nacht heeft doorgebracht op de festivalcamping zal absoluut kunnen beamen dat één van de meest gehoorde oerkreten ongetwijfeld SLAYEEEEEUUUUUUR! is, op zijn beurt gevolgd door minstens nog tien andere SLAYEEEEUUUURS!!!

Slayer is dan ook een instituut, één van de grootste (thrash)bands die ooit op deze aardkloot heeft rondgelopen en een band die zijn spreekwoordelijke stempel op het metalgenre in zijn totaliteit heeft doorgedrukt. Na een carrière van 40 jaar wordt zeer binnenkort de stekker er voorgoed uitgetrokken. Begrijpelijk, maar ergens ook wel jammer, want Repentless was naar mijn bescheiden mening een sterke thrashgranaat. Het doet dan ook deugd dat Slayer de eer krijgt om na Within Temptation Main stage 2 af te sluiten.

Met een geplande speelduur van anderhalf uur mag het publiek zich verwachten aan een absolute ‘best off’, waarbij hopelijk veel klassiekers de revue zullen passeren, maar waarbij de band absoluut geen schrik mag hebben om ook het meest recente materiaal op de weide af te vuren. Eens de laatste noten weerklinken, zal het ongetwijfeld nog een woelige nacht worden waarbij meer dan eens een gruwelijk diepe SLAYEEEEUUUR! door het festivalterrein/camping zal weergalmen. -AB.