Als een persflyer adverteert met “voor fans van Emperor” gaat Uw Dienaar overstag. Ik kom dit tegen op het promotiepraatje van Extinguished Cold Light. Dit is nieuw werk van het Chileense Sol Sistere.
Mijn kennis van Chileense extreme metal mag bij deze +1. Waar ik eerder bekend raakte en fan werd van het eveneens Chileense Unaussprechlichen Kulten moest ik Sol Sistere ook een kans geven. Ligt het aan het ruwe en geïsoleerde geografische karakter van het land? Beide bands etaleren namelijk het muzikale equivalent van een door op de Alitplano levende panters aan stukken gereten kadavers. Aan het stuk dat Sol Sistere heet zitten nog wel fijne stukjes vlees.
Veel muziek van Sol Sistere ga je nog niet vinden. Eerst was er in 2014 de EP I. Twee jaar later de eerste full-length Unfading Incorporeal Vacuum. Deze werd, net zoals Extiguished Cold Light, uitgebracht door het Nederlandse Hammerheart label.
Sol Sistere slaagt er met Extinguished Cold Light in de luisteraar mee te voeren naar een andere wereld. Middels midtempo atmosferische en erg melodische black metal raakt de band aan thema’s als vergankelijkheid, omgaan met pijn en esoterische mumbo-jumbo.
Inhoudelijk gezien allicht spek voor iemands bek, helaas niet voor de mijne. De muziek zelf daarentegen wordt af en toe als spitsvondig ervaren. Technisch gezien horen we erg ervaren muzikanten aan de slag. Gitaartandem Carlos Fuentes en Ricardo Araya (neen, geen familie van) laten het geheel drijven. De ritmebasis van bassist Chavez en drummer Pablo Vera doen wat van hen wordt verwacht. Zanger Alfredo Pérez (voor Sol Sistere herdoopt naar S.) schreeuwt de blijde boodschap uit zonder uit de bocht te gaan, maar ook zonder uitschieters. Hij blijft hier, misschien iets te netjes, in het gareel.
Sol Sistere 2019
Als ik mezelf na een vijftal nummers diep in het album er op betrap de concentratie te verliezen (deels dankzij het acht minuten lange The Faceless), schopt de band me terug bij de zaak met het uptempo Swallow The Misery. De ‘haunting riffs’ doen hier duidelijk hun werk en zorgen voor de slingerbeweging die me op hoge snelheid door de laatste twee songs laten razen. Dit is echt wel nodig want ook deze klokken af op respectievelijk acht en negen minuten. Gelukkig valt hier wat meer variatie af te grazen waardoor toch het voldaan gevoel de overhand neemt. De laatste twee minuten mogen zelfs als emotioneel bestempeld worden.
Extinguished Cold Light gaat helaas niet de hoge toppen van het in de persflyer genoemde Emperor scheren. Dit was volgens mij ook niet de bedoeling. Toch mag het resultaat er zeker zijn. Ondanks het te lange karakter van sommige nummers valt er meestal voldoende te beleven om doorheen de songs te raken. Dit album is misschien eerder weggelegd voor de liefhebbers van atmosferische black metal. Wel voelt het album aan als toegankelijk materiaal. In elk geval zijn deze nieuwe strapatsen van de vijf Chilenen erg de moeite om een kans te geven.
Tracklist:
- Elemental Chaos
- Spiral Moon
- Descending Light
- The Faceless
- Swallow The Misery
- Insignificance Upon Us
- Juxtaposed Universe
