Er zijn zo van die platen waarvan je maar enkele seconden moet beluisteren, waarna je al weet wat voor een meesterwerkje je in handen hebt. Enkele weken terug ontving ik de eerste plaat van de Duitse hardcoreband Dagger Threat. De promotekst van BDHW sprak boekdelen, deze plaat is een pareltje dat de scène op z’n kop zou kunnen zetten. Er prijken elf nummers op deze knallende debuutplaat, welke stuk voor stuk een eigen karakter hebben. Desalniettemin heeft de band een soort schwung gevonden, waardoor je ze snel uit de grote masse kan herkennen. Deze Gestaltzerfall wist me onmiddellijk te overtuigen en bevestigde de lovende woorden van het label. Zowel de oudere hardcorefanaat als de jongere hardcorekids zullen snel overtuigd zijn van dit energieke vijftal.

[smart_review]

Dagger Threat weet wat het publiek wil, lekker onvoorspelbare, agressieve muziek. Deze Duitsers leveren hier een plaat af die door de community met open armen zal omarmd worden. Belangrijk is dat je voelt dat deze band geen formule hanteert. Gestaltzerfall is een plaat met verschillende gezichten: zo is Dagger Threat niet vies van wat thrashmetal of rock. Ondanks het feit dat de band continu buiten de lijntjes durft te kleuren, blijft de hardcore onaangeroerd. Elke track weet zich makkelijk te onderscheiden van de andere, waardoor ook een deel van de metalliefhebbers meer interesse zal krijgen in deze pure hardcore-act.

Naast de uitstekende nummers heeft Dagger Threat ervoor gekozen om ook enkele intermezzo’s op de plaat de plaatsen. Deze meestal rustigere instrumentale nummers gaan vooral live een meerwaarde zijn voor de mensen welke al eens graag de beentjes en armen in het rond doen vliegen. Het zorgt even voor wat rust, waardoor het publiek kort naar adem kan happen. Doordat deze Gestaltzerfall geen enkele steek laat vallen, weten de nummers na de intermezzo’s de sfeer onmiddellijk weer naar het gewenste niveau te trekken.

Alleen al de manier waarop deze Gestaltzerfall van wal steekt, doet je gewoon hunkeren naar meer. Diagnosis start met een enerverende hoge toon, welke na een aantal tempoversnellingen wordt ingeruild voor stevige gitaren, waarna het feestje pas echt kan starten. Het duurt tot helemaal op het einde van deze openingstrack alvorens Tim zijn vocal voor het eerst laat horen. Toch weet de band hiervoor al zwaar uit te halen en zal ook live de eerste waaghalzen het beste van zichzelf geven. De daarop volgende track Coffin Nail start waar Diagnosis eindigde, waardoor deze track furieus uit de startblokken kan schieten.

Momenteel ben ik zo’n zeven jaar recensent, eerst voor Ashladan en nu voor Amped-Up. In al die jaren ben ik enkel door The Tyranny Of Will van Iron Reagan op dezelfde manier verrast, maar dit was geen debuutplaat waardoor ik deze keer nog meer verrast werd. Deze Gestaltzerfall wist me van de eerste moment te overtuigen en te boeien. Vooraleer ik het wist was dit meesterwerkje ten einde waarna ik maar al te graag op de repeat knop drukte. Momenteel heb ik de plaat zo’n twee weken en mijn bezit, en er is nog geen dag gepasseerd dat ik het plaatje in zijn totaliteit heb beluisterd. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen, waardoor ik heb besloten om voor mijn eerste de keer de volle pot uit te rijken. Wat een unieke album, geweldig gewoon.

De band heeft zo’n drie jaar gewerkt aan zijn eerste plaat. In die tijd hebben ze met History Repeats en Reality Bites twee uitstekende ep’s uitgebracht welke van zo’n uitzonderlijk niveau waren dat het grote BDHW Records maar al te graag wilde helpen aan deze Gestaltzerfall. Op die eerder verschenen schijfjes trok de band duidelijk meer de kaart van de hip-hop en rap, iets wat je op deze plaat nog steeds kan terugvinden, maar niet zo nadrukkelijk als eerst het geval was. Drowning ademt de sfeer van weleer helemaal uit, dit ondanks het feit dat de mannen van Slope, Fabio & Simon, tijdens dit nummer voor een extra dimensie zorgen.

Wat een meesterwerkje, wat een plaat. Technisch zeer hoogstaande muziek, geen voorgekauwde kost, hardcore zoals ik hem nog maar enkele keren heb mogen aanschouwen. Dit is zonder twijfel de beste debuutplaat die ik als recensent heb mogen beluisteren. Wanneer dit vijftal in ons kleine Belgenlandje zal spelen ga ik er zeker proberen bij te zijn. Hopelijk weet Dagger Threat deze instant cultplaat op de gewenste niveau te brengen. Tot dan zou ik zeggen!

Tracklist:

1. Diagnosis
2. Coffin Nail
3. Stone
4. Crooked Mirror
5. Twist And Turns
6. Treatment
7. Drowning
8. Dystopia
9. Abuse Of Power
10. Reformed
11. Cure