Aphrodite - Lust & War

Label: Fighter Records

Gillian Missinne

[smart_review]

Een supergroep is per definitie (voor zover er één bestaat) een groep die bestaat uit leden van andere groepen. Als bekende voorbeelden bijvoorbeeld het onlangs gereviewde Hollywood Vampires, maar ook bijvoorbeeld Prophets of Rage, Demons & Wizards en Adrenaline Mob.

Deze op Griekse mythologie geïnspireerde promo van een speedmetalbandje genaamd Aphrodite werd ons ook doorgegeven als zulks. Ik dacht eerst “toch niet die vrouwengroep uit de jaren 80 die wel 1 album hebben uitgebracht?”, maar bleek eraan voor de moeite. Het feit dat geen enkele van de bandleden, Jo Capitalicide (zeg die maar eens 5 keer na mekaar), Yan Turbo (geen familie van Johnny) of Tanza Speed een belletje liet rinkelen vond ik als speedmetalfan ook nogal vreemd. Ofwel stond ik hier dus voor iets waar er 13 in een dozijn van zijn, ofwel zat ik hier met een nog niet ontdekt pareltje in de handen. Wat het geworden is, lees je hier! Zoniet kun je het zelf ontdekken op 9 juli, met de wereldwijde release.

Eerst en vooral: Ein-de-lijk! Na meerdere maanden met een acuut gebrek aan tijd te zitten wegens verbouwingen en verhuis en nog tig andere zaken (en 2 weken vakantie) heb ik er nog eens mijn werk van gemaakt. Behalve een deeltje van een gigreport en enkele veel gelikete HLN-reacties heb ik nog niets van belang geschreven in 2019. Vandaag komt daar verandering in!

Als speedmetal-fanboy keek ik reikhalzend uit naar het moment dat ik kon achterover leunen in de zetel en dit album over mij kon heen laten spoelen als een tsunami over een golfbreker. Zeker met het label van supergroep vond ik het intrigerend. Zoals ik al eerder aanhaalde, kende ik geen enkele van de muzikanten dus als flink jongen deed ik eerst wat opzoekwerk.

Yan Turbo was onvindbaar dus wederom werd mijn nieuwsgierigheid aangescherpt. Tanza Speed vond ik echter meteen! Het probleem was dat ik ofwel bij een andere vrouw met dezelfde naam was uitgekomen, ofwel dat muziek niet bepaald de prioriteit is van deze lieftallige jongedame. Als je op de eerste website op Google klikt, weet je meteen wat ik bedoel. Ik vond wel dat ze bij Demona én bij Outline de zangeres is, en daar knelde al meteen het schoentje. Outline had ik toevallig eens via YouTube suggestions gevonden en het eerste wat ik toen dacht was “Dat is precies die van Brutus maar dan minder goed”… Tenslotte was er dan ook nog Jo Capitalicide. Hij is actief bij Ice War, een Traditional heavymetalbandje uit Canada, maar ook bij punkband ZEX. Beide bands kende ik niet, maar enkele songs van de bands die ik beluisterde waren niet slecht. Geen hoogvliegers, maar niet slecht.

Toen ik het schijfje dan ook effectief begon te beluisteren, vielen mij twee dingen meteen op. Met stip op 1: het kon qua mastering evenwel de meidengroep uit de jaren 80 geweest zijn. Gitaren stonden goed, maar vocals lieten nog serieus te wensen over. Het tweede punt was dat het naast de mastering op muzikaal vlak wel ERG stevig in elkaar zit. Blijkt dat Jo Capilatidice (zelfs het typen is niet makkelijk) een multi-instrumentalist is en zowel bass, drums als gitaren heeft opgenomen, om er dan de lead guitar van Yan over te plakken. Dit staat als een huis, en als ik in deze context zeg dat dit zo in de jaren 80 thuishoort is dat wel een compliment!

Van zodra mevrouw begon te zingen, was het echter een ander paar mouwen. De openingstrack heet Hades in the Night, maar ik voelde mij ook meteen in de hel. De vocals zijn erg ondermaats, zeker bij noten die ze even moet aanhouden. Op Ares, God of War was het zelfs ronduit vals bij momenten. Doorbijten was echter de boodschap, maar helaas zonder veel verandering. Een uitzondering was Gorgon Medusa. Dat lag haar stem iets meer, maar ook niet veel. Toen ik bij de laatste track Gladiators (Gladiators) aankwam, voelden mijn oren dan ook aan alsof ze een gevecht verloren hadden en keek ik even zuur als de dames op de cover van dit album.

Heel jammer, want instrumentaal zit het ZO GOED in elkaar dat het hoofdletters verdient. De stevige intro’s en solo’s zijn de enige reden dat ik ervoor koos om door te gaan tot de laatste noot, in de hoop op dat ene nummer waar ik JA!! van zeg en dat per direct op mijn USB-stick in de wagen plaats. Helaas was het ijdele hoop. Gouden tip voor dit heerschap: zoek u een goede (lees, andere) zanger of zangeres en ga ervoor. Dan scheren ze hoge toppen. Een stem als Kiske, Scheepers of James Rivera zou een enorm verschil maken. Nipt geslaagd, maar ook niet meer dan dat. Ik twijfelde serieus over de 5 of 6.

Tracklist: