We keren even terug in de tijd, naar de lente van dit jaar om precies te zijn. Normaliter is Pasen een dagje waarop je je familie een bezoekje brengt. Tijdens dit gezellig avondje zit je rond de tafel en praat je wat over de koetjes en kalfjes. Dit steevast voorzien van de nodige chocolade-eieren. Dit jaar heb ik mijn grootouders moeten teleurstellen, maar met Vonnis, Asbak en Cocaine Piss had de Muziek-O-Droom een stevig alternatief voorzien voor de melige familiebezoekjes. De laatst opgesomde band mocht deze alternatieve avond afsluiten en deed dit door zijn tweede plaat Passionate & Tragic voor te stellen. Vonnis en Asbak waren twee onbekendere bands, die me tijdens een korte luisterbeurt op de sociale media snel overtuigd hadden. Drie bands welke lak hebben structuur en gewoon muziek maken waar ze voor de volle honderd procent achter staan. Het kon dan ook niet anders dan dat een fantastische avond ging worden.

Vonnis

Vonnis had de eer om deze avond op gang te trekken. Zoals wel te verwachten was tekende er die avond geen mensenmassa present, waardoor de bands in het kleine zaaltje van de Muziek-O-Droom mochten aantreden. Jammer dat deze buitenbeentjes zo weinig mensen weten te overtuigen, maar doordat ze in het intiemere zaaltje mochten spelen werden het drie shows die ik niet snel zal vergeten. Zeker de twee openers wisten een hele set lang een duistere sfeer te doen nederdalen in  het zaaltje. Vonnis deed dat op zijn eigen overtuigende manier.

Nog voor de band gestart was zag je dat dit viertal meer zijn dan gewoon bandleden. Het zijn vrienden welke deze energieke sound tussen pot en pint hebben bedacht. Een sound welke me tot op de dag vandaag is bijgebleven, al was het al door de présence waarmee Vonnis op het podium stond. Het waren vooral de drummer en de frontman die zich letterlijk in het zweet hebben gewerkt.

Moest de muziekinstallatie het hebben begeven dan nog zou frontman Ruben deze act alsnog staande weten te houden. Een hele show lang wist de man een extra dimensie toe te voegen aan het geheel. Zo was hij er niet niet vies van om even in het publiek te gaan staan, iets wat al de bands op de affiche maar al te graag deden. Ook verzorgde hij enkele keren een extra passage op de cimbalen, maar wanneer de man zijn t-shirt rond zijn hoofd bond en twee boxen op elkaar plaatste, om vervolgens als een bezetene de volgende strofe kracht bij te geven, was het toch even de adem inhouden. Qua allures was deze show alvast meer dan geslaagd.

Ook de muziek die deze vier Stroppendragers voorschotelde wist me makkelijk een hele set lang te boeien. De set was voorbij vooraleer ik het goed en wel besefte. Enkele weken terug bracht de band de debuutplaat Bikini Season op de markt, die je helemaal op Youtube kan beluisteren. Wie op zoek is naar iets nieuws met veel karakter moet deze plaat zeker eens een kans geven. Van het Vonnis gaan we nog horen, daar twijfel ik niet aan.

Setlist:

1. INTO the Hive
2. Bikini Season
3. Doppelganger
4. Love letters, never sent
5. DOKSONG
6. REPEAT://DELETE
7. Evil.Against.Evil
8. In. Sanity
9. APOPTOSIS
10. H(a)unters

Asbak

Na genoten te hebben van de nodige verfrissing was de volgende band Asbak aan zet. Zoals eerder aangehaald was ook deze band een nobele onbekende voor mij, maar net als het Vonnis wisten deze Limburgers mij makkelijk een hele set lang te boeien. Waar de vorige band een mengelmoes serveerde waar geen lijn in te bespeuren was, was het bij Asbak wat meer een geheel. Hardcore nam de bovenhand al was deze alles behalve zoals de doorsnee uit het genre. Er werden verschillende elementen gebruikt uit andere genres om het geheel nog meer energie te geven. Iets waarin de mannen uit Hasselt meer dan zijn geslaagd. Wat een energie.

Wanneer Asbak aan zijn set startte werd er gevraagd om al de spots uit te doen, enkel een rode gloed bleef over welke de gewenste agressieve sfeer deed nederdalen. Het grootste deel van het publiek was duidelijk afgezakt om te genieten van de muziek en had de dansschoentjes thuisgelaten. Enkele keren probeerde de frontman zelf voor wat meer energie te zorgen, maar meermaals zonder succes. Na elk nummertje werd het wel duidelijk dat het selecte groepje aanwezige deze intense cocktail wel wist te smaken.

Vanaf de eerste seconde werd het duidelijk dat deze mannen uit Hasselt volledig achter hun muziek staan. De overtuiging waarmee ze op het podium staan doet je gewoon zin krijgen in een stevig feestje. Dit in combinatie met de loeiharde combinatie is een winnende combinatie. Vomit Attack had de eer om deze intense set af te sluiten. De band had met deze track nog één genadeschot achter de hand gehouden welke het kleine zaaltje van de Muziek-O-Droom met verstomming achter liet. Het abrupte einde werd opgevolgd door een outro waarna het publiek voldaan het zaaltje kon verlaten.

Asbak wist z’n set met sprekend gemak te vullen. Dit ondanks het feit dat de mannen uit Hasselt nog een beperkt repertoire ter beschikking hebben. Verschillende nog niet eerder vrijgegeven nummers passeerden de revue en wisten me samen met de andere te overtuigen van deze energieke band. Asbak ga ik goed in de gaten blijven houden, wederom een energieke show.

1. Intro
2. Rathole
3. … And Asbak for all (working title)
4. King God
5. Money to Money
6. Holy Asbak (working title)
7. What is the Word
8. Self-Seekers (working title)
9. Iron Gang
10. Vomit Attack
11. Outro

Cocaine Piss

Buiten tussen de rokers, en binnen aan de bar waren enkel blije gezichten te spotten. Kan ook niet anders als je weet dat het voorprogramma Vonnis en Asbak twee nagenoeg perfecte shows afleverden. Cocaine Piss had de eer om deze heugelijke avond af te sluiten. Bij aanvang van deze show stond het zaaltje goed gevuld en was iedereen benieuwd wat Aurelie Poppins en co gingen presteren. Want een show van Cocaine Piss is altijd een hele belevenis.

Twee jaar geleden stond deze Luikse punkband op Groezrock. Ondertussen ga ik al zo’n twaalf jaar naar het festival in Meerhout, de show van Cocaine Piss in Meerhout staat in mijn geheugen gegrift als de beste in al die jaren. In Hasselt wisten de Walen alleen maar te bevestigen, wat een unieke/sterke band is Cocaine Piss.

In de lente van dit jaar verscheen Passionate And Tragic op de markt, de opvolger van de in 2016 verschenen debuutplaat The Dancer. Net zoals de eerste langspeler is deze plaat een instant klassieker geworden, welke de open-minded punk/hardcoreliefhebber zal weten te boeien. Live weet het viertal iedereen te entertainen. Dit door de uitstekende muziek maar ook door Aurélie Poppins, wat mij betreft dé frontvrouw der frontvrouwen.

Cocaine Piss had er duidelijk veel zin in, en verwende het publiek met een wel zeer uitgebreide setlist. Al de twaalf nummers vanop Passionate And Tragic werden gespeeld, aangevuld met publiekslievelingen als Happiness, Sex Weirdos, Piñacolalove en Tourette. Vooral die laatste was voor mij persoonlijk een aangename verrassing. Dit nummertje is afkomstig van de eerste demo van Cocaine Piss en is net dat tikkeltje ruwer.

Hoogtepunten uit deze prachtige show waren Happiness, Tourette, Eat The Rich, Fake Tears, My Cake en Body Euphoria. Voor mensen die fan zijn  van Madonna, Dimitri Vegas en Like Mike of dergelijke artiesten, klinkt een Cocaine Piss als pure herrie. Ook zullen de mensen steevast zeggen dat Poppins niet kan zingen, maar wie de band al eens live aan het werk heeft gezien zal dit tegenspreken. Wat een power en wat een bereik heeft deze dame. Dat werd het meest duidelijk tijdens Body Euphoria, een zeer moeilijk nummertje om vocaal te brengen. Poppins deed het op nagenoeg dezelfde manier als op album: geweldig.

Afsluiten deed Cocaine Piss met My Cake, een klepper vanop de nieuwste telg. Met een nieuwe track afsluiten is altijd een gewaagde zet daar vaak een groot deel van het publiek de nieuwste telg nog niet zo goed kennen. My Cake had hiervan geen enkele last en wist de zaal met verstomming te slaan. De schreeuw van Poppins op het einde is zo rauw/puur; het geeft je instant kippenvel. Voor de fans van het eerste uur doet deze voorhistorische schreeuw denken aan Haute Couture vanop de eerste demo. My Cake wist deze intense set/avond op gepaste wijze af te sluiten.

Na een heerlijke show op Groezrock wist Cocaine Piss me opnieuw met verstomming te slaan. Wat een overtuiging, wat een energie, wat een unieke band. Ik ga de agenda van deze band goed in te gaten houden. Het zal deze keer geen twee jaar duren vooraleer ik me nog eens laat verwennen door deze Luikenaars.

Setlist:

1. Sociopathic Friend
2. Dry Mouth
3. Role Model
4. Every Night I’m Waiting
5. Sex Weirdos
6. Plastic Plants
7. Treehouse
8. Eat The Rich
9. Fake Tears
10. Something New To Worry About
11. Pretty Pissed
12. Player Without a Team
13. Pinacolalove
14. Tourette
15. Happy Ending
16. Body Euphoria
17. Poor Decisions
18. Happiness
19. Ugly face on
20. My Cake