Sacred Reich - Awakening

Label: Metal Blade

Metalrockx

[smart_review]

Als er één band is waar ik naar uitkijk volgend weekend op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival, is het wel Sacred Reich! Na 23 jaar is er eindelijk nieuw werk en getuige het korte optreden dat ze deze week filmden voor Kerrang! magazine zijn de nieuwe songs duidelijk op niveau van de klassiekers. Voeg hier nog Death Squad en Surf Nicaragua bij en ze spelen Kortrijk plat…

De beelden werden gedeeld door de band op zijn facebookpagina en kan je hieronder bekijken. Veel meer dan videoclips, tonen die de echte impact van de muziek op het publiek. Het mag niet verbazen dat die drie nieuwe nummers uitblinkers zijn op dit album. Het betreft de thrashsingles Awakening en Manifest Reality en het groovende Salvation. Deze songs geven ook een getrouw beeld van deze plaat; met de helft is thrash verrassend goed vertegenwoordigd, wat reeds geleden is van vóór The American Way. Een koerswijziging die de aanhangers van het debuut en ep alleen maar kunnen toejuichen.

Awakening is de ideale snelle opener en meteen valt de heldere sound op. Heel wat moderne thrashalbums zijn vermoeiend door overproductie, met drums die klikken als typemachines, van begin tot einde in de hoogste versnelling. Dit album is dynamisch en krachtig, zoals een thrashalbum altijd zou moeten klinken, met een duidelijke kickdrum in een heerlijke old school productie.

De teksten zijn nog steeds kritisch voor de Amerikaanse politiek, maar dragen ook een positieve boodschap uit. Manifest Reality handelt over het overwinnen van mentale obstakels en het geven van een andere richting aan je leven. De eerste riff vertoont gelijkenissen met Inner Self van Sepultura, terwijl later een variatie op het thema van Slayers Angel of Death voorbij komt. Ook bij Divide & Conquer schiet de riff van Metal Militia (Metallica) door mijn hoofd. Revolution is de kortste, maar tevens snelste song; het is onweerstaanbaar vernietigend van start tot finish! De overige nummers zijn eerder groovend, midtempo en tonen een meer melodieuzer facet van het repertoire.

Ondanks de pareltjes, is de plaat te kort om een absolute topscore te geven. Bovendien grijpen ze terug naar het succesrecept van vijfendertig jaar geleden – de fans hadden ongetwijfeld op niets anders gehoopt – en is er bijgevolg nauwelijks sprake van evolutie. We horen hier wel een geweldige comebackplaat van een herboren formatie, die dankzij de impulsen van de nieuwe drummer en gitarist meer mogelijkheden en toekomst heeft dan ooit.

Tracklist: