This Can Hurt - Worlds Apart

Label: DIY

Bjorn Wielockx

[smart_review]

In de herfst van 2017 mocht ik kennismaken met de Belgische alternatieve rockband This Can Hurt en zijn debuutplaat When Nothing Matters. Ik had enkele luisterbeurten nodig, maar des te meer ik de plaat een kans gaf, des te meer deze mij kon overtuigen. Vaak was het geheel wat te commercieel, en toch heb ik de afgelopen twee jaar nog verschillende keren teruggegrepen naar het cd’tje. Enkele weken terug bracht de band met Worlds Apart de opvolger op de markt. Ik was benieuwd of ook deze tweede telg me, met een voor mij eerder onbemind genre, konden overtuigen.

Op de vorige langspeler waren invloeden terug te vinden van Nine Inch Nails, Marilyn Manson en Deftones. Hiernaast werden er ook invloeden van bands als Muse en Massive Attack gebruikt om het geheel wat toegankelijker te maken. Het leverde een unieke sound op, welke mensen tot ver buiten de genregrenzen zou aanspreken. Ook deze tweede telg is een plaat geworden die het best als alternatief kan bestempeld worden. This Can Hurt kleurt maar al te graag buiten de lijntjes, maar weet hierdoor wel een zeer abstract kunstwerk af te leveren.

Net als op de vorige langspeler When Nothing Matters, staan er op deze opvolger nummers die me helemaal overtuigen, maar ook enkele welke me volledig koud laten. Zij die me niet weten te bekoren zijn veelal te traag in opbouw waardoor ik mijn aandacht, als verstokte hardcoreliefhebber, te snel verlies. Toch heb ik er geen probleem mee om deze plaat in zijn totaliteit te beluisteren, daar het bol staat van de genialiteit. This Can Hurt heeft iets speciaals, waardoor je moeiteloos kan blijven luisteren. Je weet gewoon dat de mannen, wanneer het even wat rustiger is, op een inventieve manier de boel weer op gang weten te trekken.

Dat ik net Rivers Run Deep als sterkste nummer naar voren schuif, daar kijk ikzelf raar van op. Er staan op deze tweede telg een pak hardere nummers, al weet Rivers Run Deep met zijn allure te overtuigen. Het is zelfs zo’n straf nummer, dat ik zonder enige twijfel kan stellen dat dit het sterkste nummer is dat This Can Hurt tot op heden op de wereld heeft losgelaten. Met zijn zes en een halve minuut is het een langere track, iets wat me meestal afschrikt, maar This Can Hurt weet tijdens deze tijd alles uit de kast te halen. Een naam die spontaan te binnenschiet tijdens het beluisteren van deze klepper is Tool.

Net zoals bij de voorganger heb ik voor deze World Apart mijn tijd nodig gehad om de plaat helemaal te kunnen analyseren. Elke maand komen er weer enkele nummers bij in mijn vaste playlist; na geruime tijd zal ik naar alle waarschijnlijkheid de volledige plaat aan toevoegen. Dit met uitzondering van Some Days, welke een doorn in het oog zal blijven voor mij. Desalniettemin heeft This Can Hurt wederom een pareltje uitgebracht, die mensen die op zoek zijn naar iets unieks zeker zullen overtuigen.

Tracklist: