Op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival had ondergetekende een interview met huisfotograaf Tim Tronckoe. Dit naar aanleiding van zijn te verschijnen boek Portraits. Een verzameld werk van foto’s van artiesten, zoals Tom Araya (Slayer), Sharon Den Adel (Within Temptation), Alissa White-Gluz (Arch Enemy), enz, die voor de lens van Tim gepasseerd zijn als historische figuren in de stijl van de Oude Meesters.

Als ik goed geïnformeerd ben is uw geboortejaar 1990 en dus ben je nog maar 29 jaar oud. Hoe kan je op zo een jeugdige leeftijd al zo een palmares hebben?

Dat heeft verschillende redenen. Ik ben begonnen in 2006 toen ik 16 jaar was en maakte foto’s van bands die ik dan naar hen doorstuurde. Omdat deze bands dat wel leuk vonden en apprecieerden werd ik ook uitgenodigd om foto’s te maken. Mettertijd ben ik dan ook fotoshoots backstage gaan doen. In eerste instantie gratis om mijn portofolio aan te vullen, maar daarna werd dat een betalende job. Mede ook door mijn jeugdig uiterlijk en door mijn conversaties met bands zijn er vriendschappen ontstaan. Plus het feit dat ze de kwaliteit van mijn foto’s goed vinden, zal daar zeker mee te maken hebben.

Ik kan mij voorstellen dat menig fotograaf stikjaloers is van uw staat van dienst.

Ik begrijp dat en kan dat ook een beetje plaatsen. Uiteindelijk mag ik vaak iets meer bewegen backstage, maar daar zijn ook beperkingen bij hoor. Ik ben nooit backstage om te fuiven of voor andere zaken. Ik doe mijn ding en voor de rest ben ik weer weg. Door de jaren heen heb ik ook een persoonlijke relatie opgebouwd met die artiesten waardoor ze mij tolereren. Hier op Alcatraz staat mijn fotostudio opgesteld in de artiestenruimte. Dat opbouwen en van hot naar her sleuren met materialen mag men ook niet onderschatten en komt er ook allemaal bij. Nu, ik heb die relatie met artiesten ook opgebouwd en het incident dat Alissa van Arch Enemy met een fotograaf heeft gehad, maakt ook het feit dat er meer mensen gewantrouwd worden en bands meer teruggrijpen naar mensen die ze kennen. Dit heeft niets te maken met andere fotografen maar meestal kennen ze die personen niet, en rekening houden met dat alles zich tegenwoordig zo snel via het internet verspreidt, vallen ze steeds meer terug op mensen die ze kennen.

In september komt uw boek Portraits uit. Met veel grootheden uit de metalwereld, in een totaal andere context dan die ze gewoon zijn. Was iedereen die in uw boek staat direct bereid om hieraan mee te werken?

Elke band heeft zijn eigen imago en mijn bedoeling was van met dat project dat imago een klein beetje te doorbreken en die artiest op een totaal andere manier te portretteren dan dat ze gewoon zijn. Het is niet evident om een man als Myles Kennedy een mailtje te sturen met mag ik u een kraag aandoen en een Rembrandtportretje maken, een extra attribuutje geven? Die mens is dat niet gewoon. Maar ook omdat hij mij kent, heeft hij toegehapt. Samen met Michael Starr van Steel Panther was hij trouwens de eerste, dus kon ik ook nog geen foto’s laten zien van hoe het zou worden, maar beiden waren geïnteresseerd en zo is dit project ontstaan. Toen heb ik de vraag gesteld aan mijn kennissen in de metalwereld en de reacties waren direct positief. Tarja, Alissa, Simonne en Ghost waren direct akkoord, Met Slayer wist ik niet goed hoe ik ze zou portretteren, maar dankzij mijn vriend Simon, die met het idee kwam om een donker portret met veel schaduw, en na wat contacten met het management, die ik goed ken, waren ze akkoord om In Nederland 20 minuten voor mij vrij te maken. En ik kreeg de volledige vrijheid om hen in beeld te brengen zoals ik wilde.

En de ideeën zoals Alissa White –Gluz als Marie Antoinette of Cardinal Copia door de ogen van Rembrandt. Zijn die uit uw hoofd ontsproten of hadden de betrokken personen ook inspraak?

Ik heb alle ideeën gelanceerd en dan gevraagd, wat vind je ervan? Ze mochten ook hun eigen persoonlijkheid niet verliezen, als het te ver weg staat van hen, gaan ze zich er ook niet goed bij voelen. Bijvoorbeeld twee jaar geleden was ik hier op Alcatraz na hun optreden met Tobias van Ghost aan het spreken en ik stelde hem een paar ideeën voor .Hij zei direct ja maar niet nu, maar volgend jaar, want dan ga ik totaal iemand anders zijn, dan ga ik Cardinal Copia zijn en zal uw boek ook recenter aantonen. Toen ik voor Alissa een jurk wou laten ontwerpen, hebben we veel berichtjes gestuurd naar elkaar om de juiste stoffen te zoeken zodat het zoveel mogelijk bij de realiteit aanleunt. Omdat ik zo een goede band heb met vele artiesten is het ook makkelijker om te onderhandelen dan wanneer je via een manager of artiesten bureau zou moeten passeren. Dus het viel eigenlijk wel mee om ze te overtuigen van mijn visie die ik wou.

In uw persvoorstelling heb ik een foto gezien van Allisa, gelukkig stond erbij wie het was anders zou ik haar niet direct herkend hebben. Een grote metamorfose.

Alissa is op het podium zo sterk en niet zo toegankelijk voor de fans en daarom wou ik haar portretteren al Marie Antoinette, zij had ook geen feeling met het volk in Parijs en een bepaalde arrogantie. Alissa staat ook op een podium en kijkt over het publiek heen. Maar met arrogantie heeft het niets te maken. Zij heeft ook al veel meegemaakt, onder andere met die fotograaf, zodat ze nog meer op haar hoede is en zichzelf meer afschermt.

Portraits telt maar liefst 180 pagina’s, dat zijn een heleboel foto’s. Daar moet je toch al een tijdje mee bezig zijn. Wetende de beschikbaarheid van de artiesten, locaties zoeken en decor, kostuums, enz.

In totaal ben ik er al 3 jaar met bezig en meestal heb ik dat kunnen combineren met optredens in België. Zo hebben Michael Starr en Myles Kennedy voor hun optreden in ons land een kwartiertje uitgetrokken en probeerden we wat. Was dat okay ,dan gebruiken we die foto’s.

Je moet dan toch altijd die kostuums en attributen bijhebben.

Ja inderdaad, deze zijn dan ook speciaal ontworpen door mijn collega Simon en dan proberen we met de artiest wat er best bij hem/haar past. Michael Starr moest bijvoorbeeld de grote witte kraag hebben omdat die meer opvalt. Simonne van Epica en Sharon van Within Temptation hadden speciaal voor hen ontworpen kledij die we dan ook op een aangepaste locatie portretteerden. Dat was onder meer in de Gentse Sint Michielskerk. Charlotte van Delain en Alissa van Arch Enemy zijn ook in Gent gefotografeerd, meer bepaald in Hotel d’Hane-Steenhuyse in de Veldstraat. Deze shoots duurden langer omdat we deze locaties hadden afgehuurd voor een dag en andere namen dus maar een kwartiertje, al dan niet in combinatie met een optreden.

Met uw boek steunt u ook een goed doel, Psychosenet. Wat doet deze organisatie en waarom juist deze organisatie.

Psychosenet is eigenlijk een Nederlandse organisatie, die sinds een paar jaar ook een afdeling in België heeft. En die organisatie zet zich vooral in voor mensen met mentale hindernissen. Zij gaan zelf niet de hulp bieden maar ze hebben veel experts en ervaringsdeskundigen die de mensen die bij Psychosenet aankloppen begeleiden naar de juiste hulp, sneller dan normaal. Want er zijn nog altijd zeer grote wachtlijsten op vlak van mentale gezondheid in België, wereldwijd ook wel. En deze organisatie speelt daarop in om die wachttijden zo kort mogelijk te maken door mensen direct in de juiste richting te sturen. Dat leunt ook een beetje aan bij de metal met zijn soms donkere teksten en ik sta zelf ook nog in het onderwijs en word ook geconfronteerd met leerlingen met donkere gedachten. Jill Janus van Huntress, die ook in mijn boek zou staan, zat ook al jaren met duistere gedachten en pleegde in augustus 2018 zelfmoord. Mede door de zelfdoding van Jill wist ik welke organisatie ik zou steunen. Psychosenet wordt trouwens niet gesteund door de overheid, is volledig onafhankelijk en daar draag ik graag mijn steentje toe bij.

Er is ook nog de gratis expositie in Gent. Krijgen we daar de foto’s uit het boek te zien of zijn er extra’s?

Er gaan heel veel foto’s te zien zijn, maar ook exclusieve die niet in het boek staan. Zeker van de vrouwelijke artiesten gaan er foto’s aanwezig zijn die niet in het boek staan. Eigenlijk moet je het boek hebben en de expositie zien om een totaalbeeld te hebben.

Wanneer komt het boek uit en kunnen we de expositie bezoeken?

We hebben 1000 boeken latten drukken en de voorverkoop verloopt vlot. We zijn bijna uitverkocht. Ik hoop dat we op de expositie nog een paar te kunnen leggen maar ik vrees ervoor. Portraits kan trouwens besteld worden via www.timtronckoe.com. De expositie is van 28 september tot 12 oktober in de Drongenhofkapel in het Patershol in Gent. Een heel rustieke kapel, ideaal om een moderne expositie met klassieke portretten in een klassiek gebouw. Veel contrasten op hetzelfde moment en de inkom is gratis.