[smart_review]

Voor zijn vijfde plaat verandert Northlane zijn gekende metalcoreformule door meer invloeden van elektronica en futuristische effecten te gebruiken. Is deze aanpassing een gewaagde stunt of is dit een stap naar grotere shows?

Veel bands zijn bang om nieuwigheden toe te voegen aan hun gekende formule, maar gelukkig heeft dit Australische kwintet zich weten te heruitvinden zonder hun karakteristieke kracht en agressie te verliezen.

De originele invloeden van metalcore blijven aanwezig in de zware riffs en energieke gitaar- en basstukken vergezeld door synthesizers die soms doen denken aan Industrial/death en andere effecten die bijdragen aan de titel van dit album, Alien

Luisteren naar het volledige album voelt aan als een muzikale ontvoering, dit konden we al merken met de eerste singles. De band hield nog enkele zware klappers achter de hand voor de release zoals 4D met de synthesizerintro die je onderdompelt in een meeslepende atmosfeer. De zware riffs en distorded bas, samen met de drum en synthesizer, geven vorm aan het nummer om later door de schreeuwen van Marcus Bridge tot grotere hoogtes gebracht te worden. De tempowijzigingen passen perfect met de hoge noten van Marcus. Dit leent perfect om te dienen als een soundtrack voor een game rond buitenaardse wezens.

Gewoon door te luisteren naar de tekst bij Bloodline en Talking Heads merken we dat de zelfreflectie van de band de grootste inspiratiebron was voor dit album. De band heeft in meerdere interviews laten weten dat dit album geen eenvoudige taak was door de reflectie en terugkijken naar het verleden, maar het resultaat is er een waar de band trost op mag zijn.

De eerste single, Bloodline, gaat over de frustratie en wrok die ze zich herinneren uit hun jongere jaren die we merken in volgende zinnen: “I was raised in hell, I made it out by myself. I was raised to bleed; bad blood runs wild and free”. De video toont dit verhaal ook weer met brutale scenes waar we familiegeweld zien tussen zoon en vader.

Eclipse toont ons moed en uitdaging met zinnen zoals: “I’m not afraid and I can taste your failure. I will never let myself be like you. You think we’re one in the same, there’s more to me than a name. I’ll wear it proud but I will never let myself be like you”. Ongetwijfeld zullen mensen die zich met dit nummer kunnen identificeren een eigen karakter kunnen geven aan dit nummer.

Iedereen interpreteert muziek op een verschillende manier en waarschijnlijk zullen fans die gewend zijn aan het geluid van hun eerste albums verrast zijn met dit nieuw geluid. Ik vraag hen dit album toch een kans te geven. Net zoals gitarist Josh Smith op sociale media gevraagd heeft.

“While everybody interprets music in their own unique way, we just have one thing to ask of you. When you listen to Alien for the first time, do it with an open mind and an open heart”.