Implore - Alienated Despair

Label: Century Media Records

Ashley Bickx

[smart_review]

De meer extreme metalliefhebber kon zich twee jaar geleden meer dan verwarmen met het album Subjugate van het op dat ogenblik nog eerder vrij onbekende Duitse gezelschap Implore. Subjugate was hard, rauw en puur en zorgde ervoor dat de muzikale carrière van Implore in een stevige stroomversnelling verzeild geraakte. Op 27 september 2019 verscheen met Alienated Despair de nieuwste langspeler in de nog steeds vrij bescheiden discografie van deze Duitse band en dat wederom via Century Media Records. Of deze derde langspeler ook weer zo een regelrechte stomp in de maagstreek is, kom je hier te weten!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: aan het muzikale concept van Implore is er in die twee jaar weinig veranderd. Liefhebbers van AOR en andere softe toestanden kunnen deze extreme band dan maar beter ook links laten liggen vooraleer de lokale spoeddiensten overrompeld worden voor onder meer gescheurde trommelvliezen en spontane bloedingen. De grindcore/crust van dit Duitse gezelschap gaat namelijk wederom als een razende tekeer, waarbij de teergeliefde Boss HM-2 het muzikale geheel overgiet met een heerlijk rauw, zagend sausje.

Dat het tempo hoog ligt, is nog een vrij understatement. En als de band dan al eens sporadisch de teugels wat laat vieren en iets meer ‘groovy’ voor de dag komt, gaat er zo een dreiging van uit dat menig onderbroek de dag niet zal overleven. Net die wisselwerking tussen verschroeiende passages en iets tragere, zelfs bij momenten lompe intermezzo’s zorgen ervoor dat Implore zich met gemak weet te onderscheiden van de andere massa bands in het genre. Het is namelijk niet voor niets dat deze Duitsers onder contract staan bij het grote Century Media Records.

Aangezien objectiviteit het codewoord is, moeten we evenwel er aan toevoegen dat het verrassingsaspect deze keer niet meer van de partij is. Dit in tegenstelling tot twee jaar geleden, waarbij Subjugate als een donderslag bij heldere hemel weerklonk. De hoge verwachtingen worden zeker en vast ingelost, maar ook niet meer dan dat. De band blijft eerder ter plaatse trappelen, maar gelukkig vormt dit in het geval van Implore allerminst een probleem. Deze heren doen waar ze goed in zijn en dat doen ze verdomd goed!

Hoe sterk de band muzikaal voor de dag komt, hoe basic het artwork (wederom) is. Net als bij zijn voorganger overheersen de grijstinten wat leidt tot een vrij onoverzichtelijk geheel. Zonde, want een sterke, krachtige hoes zou het totaalplaatje helemaal kunnen doen kloppen. Alhoewel er over smaken en kleuren in essentie natuurlijk niet te discussiëren valt…

Met Alienated Despair bevestigt Implore met verve zijn positie als een van de meest ‘hete’ grindbands van het moment. De stom in de maag is nog steeds voelbaar, maar komt toch net iets minder hard aan dan zijn voorganger. De score is en blijft hoog, maar een 9 zit er deze keer toch niet in al is dit allerminst een ramp. Liefhebbers van het betere grind- en crustwerk kunnen deze plaat namelijk blindelings aanschaffen!

Tracklist: