King Hiss - Earthquaker

Label: Dirtbag Productions

Bart Van Gestel

[smart_review]

Een onheilspellende melodie. Een onderbroken telefoongesprek. Een computerstem. Profetie! De nieuwe King Hiss is hier om je ballen te breken!

Ontstaan in de West-Vlaamse klei en timmerend aan de weg sinds 2011. Ondertussen zijn we een demo, een ep en drie albums later. Dat King Hiss hoge ogen gooit, bewijst zich door het enorm aantal gewilde optredens in binnen- en buitenland. Naast headlinershows warmen ze al eens publiek op voor bijvoorbeeld Life Of Agony.

Waar King Hiss eerder aftastend doch origineel, catchy en frivool op verkenning ging op Snakeskin, een uppercut scoorde met Sadlands en bijna depressief met Mastosaurus op de proppen kwam, is daar nu Earthquaker! Elf nummers en een weldoordachte en voorbereidende intro zijn het resultaat van intensief schrijfwerk tussen de vele concerten door.

Earthquaker is een erg fris en uiterst gevarieerd album geworden. Stoner, thrash, sludge of rechttoe rechtaan rawk and rowl: het spelplezier spat uit de membranen. De intro van de plaat, net als deze bij aanvang van Butcher laten durf en progressie horen. Her en der doorheen het album zitten erg originele riffs en songstructuren verscholen. Toch blijft de wervelende King Hiss-spirit performant aanwezig.

Producer Brent Vanneste nam zich voor de band tot het uiterste te pushen. Dat is meer dan gelukt. Zanger Jan Coudron (je kent hem wel, een stem die tyfoon Hagidis degradeert tot een voorzichtig bierwindje) kleurt gedurfd én geslaagd buiten de lijntjes. Luister bijvoorbeeld eens naar Butcher. Hola Pola! De enige man met gitaar Josh Fury, begenadigd gitarist en kind van de H8000, gebruikt de tonnen opgedane ervaring om Earthquaker te voorzien van een vuurbal potentiële energie die, in combinatie met het ultragroovy basspel van Dominiek ‘Visioene’ Hoet het hele auditieve spectrum op fusietemperatuur brengt. Zet daar dan nog Jason Bernard bij als drummer en het auditieve plaatje past als een legoblokje.

King Hiss 2019

Het cartooneske, erg uitgebreide en doordachte artwork is van de hand van Robin Degroote a.k.a. Citizen Panic. Hij was ook verantwoordelijk voor het Fleddy Melculy-artwork. Het zorgt voor de sfeer en de setting waarin Earthquaker geplaatst moet worden. Deze plaat had evengoed Soundtrack to the Apocalypse kunnen noemen. Kijk ook eens naar het artwork op de website van de band. De sci-fi-fan in ons wordt serieus op zijn/haar wenken bediend. Hier zou een graphic novel ter aanvulling niet misstaan. De grote lijnen in het Earthquaker-verhaal gaan over de staat van de mensheid en de manier waarop hier mee wordt omgegaan. We volgen de hoofdrolspeler doorheen zijn bestaan: hoe zal deze het er vanaf brengen?

Earthquaker breit voort op het duistere elan van Mastosaurus, maar brengt deze keer een erg aantrekkelijk amalgaam van stijlen bij elkaar. De plaat laat je niet los en zorgt voor een onweerstaanbare drang om na de laatste noot de naald terug in de lead-in neer te zetten. Ondergetekende zou hier al heel voorzichtig de term magnum opus durven gebruiken. King Hiss verstoort met Earthquaker de tektonische balans, De Koninklijke Sterrenwacht is bij deze gewaarschuwd.