Killswitch Engage bracht dik twee maanden geleden een nieuw en reeds achtste album uit, Atonement. Begin dit jaar mochten we de band al aan het werk zien als opener voor Parkway Drive in onder meer Keulen.

Als headliner was het echter al een tijdje geleden dat we ze nog on stage gezien hadden. Eerder deze week waren we uiteindelijk getuige van een nieuwe headline show van de band uit Boston, meer bepaald in de Ancienne Belgique in hartje Brussel.

Het was niet eens 19:20 uur als we de eerste opwarmer voorgeschoteld kregen, de Duitse band Tenside uit de buurt van München. Om 19:00 uur stonden we nog voor een gesloten deur, minder dan twintig minuten later stond de eerste band al on stage.
Het is uiteraard geen sinecure om een publiek op te warmen zo in het begin van de werkweek en dan nog behoorlijk vroeg op de avond, niet iedereen woont of werkt nu eenmaal in Brussel. Frontman Daniel Kuhlemann vroeg zich na een aantal nummers luidop af of hij zich op een begrafenis bevond. Dit zijn nu eenmaal gigs Belgian style.

De Duitsers brachten een set van ruim een half uur vol melodische death metal met wat groovy tinten en nummers uit hun laatste twee langspelers maar hadden ook een primeur in petto in de vorm van een nieuw nummer, As Above So Below, van het op til staande zevende album. Opdracht geslaagd, het aanwezige publiek was na een half uur relatief goed opgewarmd om de Amerikaanse bands met open armen te ontvangen. De verwarming in de zaal stond immers goed open.

Even na 20:00 uur was de tijd aangebroken om de tweede opener te ontvangen, de Amerikanen van Revocation die net als Killswitch Engage uit Massachusetts afkomstig zijn.
Hier geen metalcore of melodische death metal maar technische, snelle en stevige death metal na de Star Wars intro gebracht door twee zangers en twee gitaristen tegelijkertijd aangevuld met een twee man sterke ritmesectie. Ergens las ik cyber death metal als beschrijving van de stijl van Revocation, dat leek me een heel correcte beschrijving van het genre van de band wiens voornaamste zanger een voormalig Berklee College of Music student is, gespecialiseerd in jazz. Van jazz kwam er echter niet veel in huis in Brussel, eerder stevige metal met forse growls.

We kregen vooral nummers uit het vorig jaar uitgebrachte The Outer Ones maar ook wat ouder werk met onder meer als afsluiter een tien jaar oud nummer, het snelle Dismantle The Dictator.

Een stukje van The Final Countdown van Europe leidde de Bostonians in voor een AB met afgesloten balkon, de kaartverkoop was duidelijk niet schitterend voor een band die wel meer verdient.
Adam Dutkiewicz had voor de gelegenheid nog eens een short aangetrokken, ik kan me niet voor de geest brengen de man ooit zonder short gezien te hebben op een podium. Wat wel nieuw was is dat Jesse Leach niet langer de enige is met een hanenkam, gitarist Joel Stroeztl is tegenwoordig ook voorzien van een Mohikanen kapsel, net als zijn collega gitarist met Poolse roots die voorzien was van een dunner exemplaar, vooral pal in het midden van zijn hoofd dan.

Killswitch Engage mag inmiddels 20 jaar op de teller hebben, tijdens de shows in Keulen en Vorst in februari zagen we alvast geen sporen van slijtage ondanks frontman Jesse Leach even later moest geopereerd worden aan de stembanden waardoor een aantal festivals en zaalshows moesten geannuleerd worden in een tijdspanne van twee weken aan het begin van het festivalseizoen.
Problemen die achter de rug zijn, pijlsnel werden nummers uit vrijwel alle albums gespeeld met als uitschieters het oude maar ver van versleten My Last Serenade of uit het nieuwe album I Am Broken Too, The Signal Fire of Unleashed, de eerste single van Atonement.
Het tempo lag heel hoog en er werd amper tijd genomen om uit te blazen tussen twee songs, aanvankelijk was de enige communicatie met het publiek louter muzikaal.

I Am Broken Too werd ingeleid door Jesse Leach, een nummer die hij zelf schreef en gaat over de harde tijden in zijn leven, meer bepaald de mentale problemen die hij al jaren met zich meedraagt en zich uiten in angstgevoelens. Het nummer werd opgedragen aan alle mensen die vechten tegen hun demonen, de 41-jarige New Yorker spreekt uit ondervinding en steekt dat niet onder stoelen of banken, iets dat ik waardeer in de mens naast het feit dat hij een prima zanger is.
Al snel wordt overgeschakeld op steviger werk en vroeg de frontman een eerste circle pit aan en werd meteen op zijn wenken bediend.

Even voorbij halfweg de set kregen we een vierde en laatste nummer gepresenteerd uit Atonement, The Signal Fire, helaas niet met Howard Jones zoals op plaat of in de videoclip. Het nummer werd echter wel aan de voormalige frontman van KSE opgedragen en ging over harmonie, vriendschap, familie en liefde voor elkaar.
Jesse Leach nam beide stemmen voor zijn rekening en deed dat zonder verpinken en op een uitstekende manier. Het is niet iedereen gegeven de warme tonaliteit van de donkere medemens Howard Jones live op een podium te brengen.

Na amper een uur waren we al toe aan het laatste nummer van de Killswitch Engage set, metalcore optredens zijn nu eenmaal kort van stof maar vol met energie. Het laatste nummer was geen KSE song maar een klassieker uit de metal geschiedenis, eentje van de vader van het “horns up” teken, Holy Diver van Dio.
Dit was een leuke en snelle show van één van de vaandeldragers en grondleggers van de moderne metalcore, jammer dat niet wat meer volk kwam opdagen in de Ancienne Belgique voor een band die de afgelopen twee jaren de hort op ging met Iron Maiden en Parkway Drive.