[smart_review]

Na twee jaar gaan de Australiërs van Voyager opnieuw de uitdaging aan om hun eigen epische electro progressive power pop metal te overtreffen met Colours In The Sun. 

Over het algemeen is het een perfecte combo-cd. Goed geproduceerde muziek met catchy melodieën die je bijblijven en tevens je tot beweging aanzetten. Je voelt een commerciële trend met de synthesizers en stukken die zeer 80’s zijn. Ondanks dit blijven de gitaren een zeer belangrijke rol spelen met nuances uit djent en progressieve metal

Brightstar is het nummer dat de toon van dit album zet, de retro synthesizers met een mix van melodieuze zang gebracht door de charismatische Danny Estrin. Dit leidt tot het progressieve popkarakter van deze band, maar we mogen de djent riffs die bij ieder nummer toch hoorbaar zijn niet vergeten. 

Saccharine Dream kroont zich tot het langste en meest progressieve nummer van dit album, gekleurde afwisseling in de stukken van dit nummer met een goed evenwicht tussen de snaarinstrumenten en de drum. De psychopatische bas en gitaarlijnen samen met de ingewikkelde tempostukken zorgen tot een overdosis djent. 

Entropy brengt ons een grote verrassing door de samenwerking met de zeer getalenteerde Einar Solberg van Leprous. De zang van Danny en Einar zorgen voor een uitzonderlijke harmonie.  De zangers zijn dan ook zeer trots op deze samenwerking die tot stand is gekomen tijdens een tour met beide bands.

Een ander nummer die ook opvalt is Reconnected met een zware lading power pop waarin verteld wordt over een episch gevecht tussen de drum, snaren en keytar. De ballade Now Or Never die start met de distorted gitaren om later plaats vrij te maken voor de synthesizers wervelt ons in een romantisch mysterie die me doet denken aan Stranger Things

Bij iedere single die uitkwam bracht de band ook een nieuwe video uit en mijn lieveling is ongetwijfeld de video van Water Over The Bride met de gitaar walkthrough van  Simone Dow en Scott Kay.

Runaway sluit de cd af alsof het een gouden broche was. Het nummer geeft de voorrang aan de kleurrijke synthesizers en melodische zang die rechtdoen aan de naam van dit album. Voyager levert een absolute topplaat af die iedereen in huis zou moeten hebben. Zonder twijfel de koploper voor mijn eindejaarslijstje en zanger Estrin beschrijft de plaat het best: catchy at the top, proggy at the bottom, as if Dream Theater and Depeche Mode had a baby.”