‘Hell Over Europe‘ begint stilaan een begrip te worden. Zeker binnen het extreme metalgenre wordt stilaan ieder jaar reikhalzend uitgekeken naar deze tournee die naar goede gewoonte nagenoeg ieder Europees land aandoet. De constante factor in de line-up is het hondsbrutale Aborted, dat ook dit jaar weer trouw de affiche sierde. Na twee jaar als absolute headliner diende Aborted ditmaal Entombed A.D. naast zich te dulden. Met het Deense Baest als support weten de kenners dat deze tournee eentje is die de stempel ‘niet te missen’ op zich mag kleven. Amped-Up was als een van de weinige media aanwezig om dit schouwspel op de gevoelige plaat vast te leggen en tevens te voorzien van een uitgebreid verslag.

Wie tot voor aanvang van de show nog nooit van Baest gehoord had, moet het voorbije anderhalf jaar zowat onder een steen geleefd hebben. Het debuut Danse Macabre sloeg eind augustus 2018 in als een bom. Amper een jaar later was de opvolger genaamd Venenum reeds volledig ingeblikt. Een album dat sowieso mee zal dingen voor een plaatje in mijn persoonlijke top tien van 2019.

Een plekje dat Baest na vanavond met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid heeft weten verzilveren, want live klinkt dit jonge geweld zowaar nog beter dan op plaat. Ondanks het feit dat de band voor amper een halfvolle zaal stond te spelen – echt druk zou het trouwens niet worden – voelde het bij momenten aan alsof de dood zelf ronddwaalde in Zappa. Met een fenomenaal afgesteld geluid, joeg Baest de ene kraker na de andere de zaal in, waarbij de demonische grunt van frontman Simon Olsen meerdere monden spontaan deed openvallen.

Maar niet alleen Simon Olsen leverde vanavond een glansprestatie af. Ook de andere bandleden met op kop gitaartandem Lasse Revsbech en Svend Karlsson zorgden bij momenten zelfs voor kippenvel, getuige de openingssolo tijdens het nummer As Above, So Below. Tussendoor kwam – tot groot jolijt van de aanwezigen – Sven De Caluwé van Aborted zijn neus even aan het venster steken voor een knallend ‘duet’ met Simon Olsen. Het mag duidelijk zijn dat Baest een beestachtige prestatie heeft weten neer te zetten. Aborted en Entombed A.D. wisten meteen wat te doen om hun status als co-headliner niet in gedrang te laten brengen.

Tot verbazing van velen mocht Aborted de avond niet afsluiten en dat terwijl de band een halve thuismatch mocht spelen, getuige het aantal bandshirts dat binnen de muren van Zappa ronddwaalde. De band en het publiek lieten het evenwel niet aan hun hart komen. Na het onheilspellende Lasciate Ogne Speranza barstte met Terrorvision de hel letterlijk los. Aanvankelijk was het even zoeken naar het perfect afgestelde geluid, maar gelukkig was dit halverwege het allereerste nummer volledig van de baan.

Wat des te meer tot de verbeelding spreekt, is het feit dat dit vijftal er schijnbaar zonder enige moeite in slaagt om de uiterst complexe death metal van op plaat zonder enige toegeving te transponeren naar de zaal. Nagenoeg alle muzieknoten – nagenoeg 500 per seconde – werden vlotjes gebundeld in een allesvernietigende pletwals die bij menig brave huismoeder of huisvader spontaan het schuim op de lippen zou doen verschijnen. Al een geluk dat de zaal voornamelijk bestond uit echte aanhangers, zodat dergelijke medisch tafereel ons gespaard gebleven is.

Dat Simon Olsen van Baest een potje zou meebrullen, had iedereen wel zien aankomen. Dat plotsklaps ene Jeroen Camerlynck  aka Fleddy Melculy himself de microfoon zou oprapen, had niemand zien aankomen. Driewerf hoera! Laat het net dergelijke aangename verrassingen zijn die de voorliefde voor dit genre aan zijn spreekwoordelijke zenit houdt.

Setlist-gewijs lag de focus op de laatste twee albums, waarbij onder meer Deep Red, Retrogore en Cadaverous Banquet voor de nodige dosis blastbeats zorgden. Tussendoor werd het publiek verblijd met de uiterst prettige mededeling dat Aborted volop aan enkelen nieuwe nummers bezig is. Op nieuw werk is het evenwel nog wachten tot begin 2020, maar desalniettemin kregen de aanwezigen vandaag reeds een voorproefje voorgeschoteld. Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Naar goede gewoonte greep Aborted finaal terug naar de grote doorbraakplaat Goremageddon. Nummers als Sanguine Verses (… Of Extirpation) en The Saw And The Carnage Done zijn dan ook ideaal om een publiek volledig door het lint te laten gaan. Aborted kwam zag en overwon. Mede dankzij een strak aangekleed podium en een niet te versmaden geluid deed Aborted wederom waar het goed in is. Iedereen compleet murw slaan. We want more!

Wanneer de laatste tonen van Aborted aan het uitdoven waren, viel het op dat de absolute headliner voor velen reeds gepasseerd was. De tocht huiswaarts was dan ook ingezet. Gelukkig bleven ook heel wat metalheads aan de toog hangen, wachtend op die andere co-headliner, want Entombed A.D. kan toch ook aardige adelbrieven voorleggen.

Alleen moeten we eerlijk durven toegeven dat Entombed A.D. vanavond niet meer was dan een aardig dessertje voor de hoofdmoot Aborted. Neem nu bijvoorbeeld de podiumopbouw: waar het podium bij Aborted strak aangekleed was met onder meer twee grote doodkisten met levensechte rottende lichamen in verwerkt, was het podium bij Entombed A.D. verdacht leeg. Neem leeg gerust letterlijk, want naast de bandleden zelf gaapte het lege zwarte gat.

Gelukkig had L-G Petrov, nota bene een van de meest legendarische frontmannen binnen het hele metalgenre, er wel duidelijk zin. Met een brede, guitige glimlach slenterde hij van de ene hoek van het podium naar de andere. Tussendoor wat grappen en grollen, onder meer met Abbath, om de aandacht vast te houden en om er op te wijzen dat we onszelf allemaal niet te ernstig moeten nemen. Dat is de laatste jaren trouwens duidelijk het motto van Entombed A.D. Het leven is namelijk al serieus genoeg.

Entombed A.D. speelde een solide, vooral luide set waarbij eerst recenter werk op het publiek werd losgelaten, om tijdens deel twee te focussen op het roemrijke verleden van Entombed zelf. Wat hierbij sterk opviel was dat de nummers van de meest recente plaat, Bowels Of Earth, ook live een zeer positieve indruk nalieten: Torment Remains is zo een typische old school Zweedse kraker, terwijl Bourbon Nightmare dan weer net iets meer rock ’n roll is. Solide, maar zoals eerder reeds aangehaald, voelde Entombed A.D. meer aan als een frisse éclair met een warme koffie na een uitgebreide hoofdschotel steak-friet.

Ook al viel de opkomst in zekere zin wat tegen; toch stelde de avond op zich zeker niet teleur: Baest en Aborted kwamen beiden zeer sterk voor de dag. Ook Entombed A.D. stelde absoluut niet teleur, maar mijns inziens had de organisatie er toch beter aan gedaan om Aborted als absolute headliner te programmeren, in plaats van vast te houden aan de legendarische status van L-G Petrov en Co. Laat de aankondiging van Hell Over Europe Part IV maar alvast komen!