De Finse poppowermetalformatie Battle Beast bracht begin dit jaar een nieuw album uit, No More Hollywood Endings, en kondigde kort voor de zomer een show aan in het Wilde Westen, niet in de VS maar in het West-Vlaamse Kortrijk voor een Alcatraz Club Show.  

De zaal ging jaren door het leven als De Kreun en voor velen zal deze venue die naam blijven dragen in hun koppeke, inclusief het mijne. Toen werd nog geheimzinnig gedaan over het voorprogramma, inmiddels was al een tijdje geweten dat Cyhra die rol ging invullen. 

Na ruim twee uur koukleumen voor de deur van De Kreun werden even na 19:00 uur de deuren geopend. Opener van dienst, op het podium dan, was dus de Zweedse band CyHra met ex-leden van onder andere In Flames (Jesper Strömblad) en Amaranthe (Jake E), ik moet toegeven dat ik benieuwd was hoe deze band uit de verf zou komen aangezien ik nog nooit de kans had gekregen deze live aan het werk te zien.

Jake E is inmiddels al geruime tijd zijn dreadlocks kwijt terwijl Jesper Strömblad er in Kortrijk niet bij was en eigenlijk er nergens bij is; de man heeft namelijk een bloedhekel aan touren. Zijn plaats werd ingenomen door Engel gitarist.  

Net als headliner Battle Beast brachten de Zweden een nieuw album uit in 2019 die de titel No Halos In Hell meekreeg en waarvan we op de eerste dag van december een aantal nummers voorgeschoteld kregen; net als eigenlijk nog iets meer nummers uit hun allereerste album, Letters to Myself, die twee jaar geleden verscheen. Helaas was het publiek nog niet helemaal vertrouwd met de nummers, het album kwam pas medio november uit.

Het geheel klonk nogal meezingbaar en melodieus en had meer mee van Amaranthe, inclusief de danspasjes, dan van In Flames. Frontman Jake E Lundberg is nog geen haar veranderd, behalve zijn haar. De man is nog steeds de geboren entertainer die hij was bij Amaranthe en het publiek de uur  lange show uit zijn hand liet eten. Jake E werd iets rustiger toen hij het nummer aankondigde dat hij schreef voor zijn broer die zelfmoord pleegde, Battle From Within, een titel die niets aan de verbeelding overliet. Liefhebbers van melodieuze metal kwam tijdens deze set flink aan hun trekken, het laatste woord over CyHra is bijlange nog niet geschreven al gaat het niet meteen spek naar de bek van extreme metal liefhebbers zijn. Daarnaast steunen ze ook lokale metalbands, Jake E kwam voor de laatste drie nummers met een shirt van At The Front het podium op en gave hen een shout out. SUPPORT BELGIAN Metal werd er geroepen vanuit het publiek iets wat hij alleen maar kon beamen. De set is afgelopen en ik had het gevoel dat de avond voorbij was, dit leek echt op een headlineshow maar de headliner moest nog komen. 

Battle Beast is al lang geen nieuwkomer meer in de poppy power metal, een band die meermaals vergeleken werd met Amaranthe en net als de Zweden ook uit het hoge noorden komen, van nog dichter bij de poolcirkel eigenlijk. 

Een aantal leden vertrok en anderen kwamen hun plaats innemen, onder hen zangeres Noora Louhimo die toch ook al zeven jaar bij de band zit en lead gitarist Joona Björkroth, broer van keytar speler Janne Björkroth. Binnenkort blaast de band 15 kaarsjes uit en tourt momenteel door de noordelijke helft van Europa om hun jongste langspeler voor te stellen. 

Opener Cyrha had veel toeters en bellen mee, de Finnen deden er nog een schepje bovenop met hoofdrollen die opgeëist werden door frontvrouw en podiumbeest Noora Louhimo en de gekke bekken trekkende bassist Eero Sipilä. 

Het was duidelijk dat de bandmotor inmiddels goed op toerental gedraaid is na twee weken reizen door Europa. En net als we het gewoon zijn van Battle Beast werden heel wat calorieën verbrand door zowel de band als haar fans, energie zat bij het zestal uit Helsinki. Al vanaf het eerste nummer Unbroken tot het laatste nummer, Beyond The Burning Skies.

Voor de gelegenheid was de zangeres horen draagster (in haar haardos) en vuurde ze samen met haar bandmates een arsenaal hits en toekomstige hits af die het publiek uit de bol liet gaan. Louhimo’s benen vlogen meer in de lucht dan deze van een French Can Can danseres, ongeacht de outfit die de zangeres aangetrokken had, outfits die regelmatig aangepast werden naargelang de nummers die voorgeschoteld werden. Met haar stem vulde ze elke overgebleven plaatsje in de zaal. 

Het grote aantal uptempo nummers werd af en toe afgewisseld voor wat tragere en melancholische nummers die de zangeres toeliet op adem te komen, net als het publiek. 

Ruim de helft van alle nummers van Battle Beast waren afkomstig uit het jongste album van de band, daarnaast meer dan een handvol nummers uit voorganger Bringer of Pain. 

Om wat stoom af te blazen kroop drummer Pyry Vikki van achter zijn drumkit om vooraan op het podium te verschijnen met een karretje voorzien van een keyboard terwijl keytar speler Janne Björkroth het toetseninstrument bespeelde. Even later kregen we net als bij Devin Townsend twee weken geleden een rondje cocktails, in dit geval gin tonics.