Het voorlaatste optreden van het jaar, wat mij betreft, vond plaats in de AB Club met als headliner Bury Tomorrow. Een schitterende headliner die ook twee voortreffelijke bands met zich meebracht naar Brussel om de zaal en vooral het publiek lekker op te warmen. Opener van dienst was Blood Youth gevolgd door (post-)hardcorerevelatie van het jaar Employed To Serve. 

Gelukkig was er op deze donderdagavond niet te veel verkeerselende en kon er voor één keer de AB vlot bereikt worden. Alvorens de kleine zaal te betreden hadden we van Amped-Up eerst nog een interview met de gitarist van Employed To Serve, Sammy Urwin. Het volledige interview is binnenkort te lezen op www.Amped-Up.be. 

Na het interview zakten we snel af naar de AB Club, de kleinere zaal met een capaciteit van niet eens 300 man die voor deze avond volledig uitverkocht was. Helaas was ik door het interview iets te laat om een deftige plaats te bemachtigen voor het podium om lekkere foto’s te schieten, gelukkig vond ik aan de linkerzijkant van het podium nog een plaatsje met de hoop toch iets te maken van deze avond. 

Zoals eerder vermeld begon het feestje in de AB Club omstreeks 19:15, het startschot werd afgevuurd door het Britse Blood Youth, een band die ik leerde kennen via Spotify. De “discover weekly playlist” waarbij de app je bands adviseert naargelang je muzieksmaak is echt wel een aanrader om nieuwe bands te leren kennen.

Het kwartet begon meteen stevig aangezien die maar over een half uur beschikten om het Belgische publiek te overtuigen. Vanaf de eerste songs werd meteen enorm veel energie verbruikt door steeds te staan headbangen terwijl zanger Kaya Tarsus met een boze blik van de ene kant naar de andere van het podium stormde, energie die de band vrijwel de hele set bleef aanhouden. 

Na enkele songs haalde de band het tempo er wat uit om vervolgens terug het volle pond te geven. Frontman Kaya Tarsus sprong even het publiek in om voor wat animo te zogen, maar het hielp echter niet veel, de aanwezigen bleven nogal rustig. Pas bij het brengen van hun bekendste single kwam er wat leven in de AB Club maar helaas voor de band was dat al hun laatste nummer. 

De volgende band op het podium was Employed To Serve die dit jaar het stapje dichter naar de faam zette, iets dat beaamd wordt door het Britse Metal Hammer door hun laatste album, Eternal Motion Forward,  op de 7de plaats te plaatsen in de Top 50 van 2019. De band betrad zoals meerdere bands in het genre dat wel plegen te doen met hun windbreakers aan. 

Als Blood Youth een daverende start nam dan leek dit op een gasontploffing, gitarist Sammy Uwrin, waarmee we eerder op de avond een interview hadden schreeuwde het publiek meteen “get moving or go home” toe. De volle zaal had het duidelijk niet begrepen, er was weinig beweging in het publiek, maar niemand keerde huiswaarts. 

Na enkele nummer ontdooide het publiek wat en ontstonden er enkele moshpits in de kleine zaal. De band moedigde dit dan ook aan en voor de rest van de set bleef de moshpit draaien.  De jongens uit Working gingen lekker verder en tussen de nummers kregen we stimulerende schreeuwen van de bassist en gitarist, deze laatste blèrde dan ook zijn hart en ziel uit, die had niet eens een micro nodig om boven de muziek uit te komen.  

De set van de talentvolle Britten was van korte duur, ik had die wat langer on stage verwacht. Ook Employed To Serve kreeg maar een half uur om het Belgische publiek te overtuigen; het podium moest nogal wat aangepast worden voor headliner Bury Tomorrow. Het nummer dat me meest bijbleef van deze band is Force Fed. Wat een power heeft dit nummer, het slaat virtueel alles kort en klein met een melodische ondertoon. 

Omstreeks 21:00 was de tijd rijp voor de komst van Bury Tomorrow die aan het einde van de tour rond hun schitterend album Black Flame aangekomen zijn en deze daarom integraal speelden. Black Flame is dan ook een zeer belangrijk album voor de Britten uit Southampton, deze plaat heeft de mannen definitief op de kaart gezet en is voor mij perfect van het eerste tot het laatste nummer. Ik ben benieuwd hoe ze dat zullen overtreffen. 

Vooraleer de band het podium betrad kregen we de inmiddels gekende intro van dit album te horen maar dan met een elektronische toets om dan direct over te gaan in No Less Violent, het openingsnummer van het jongste album. Naadloos werd overgegaan naar Adrenaline. Vanaf de eerste noten stond de zaal in rep en roer en kwamen er enkelen crowdsurfers naar voren gesurft. De energie die niet gespendeerd werd bij de eerste bands barste bij het begin van de set meteen los.  

Na twee nummers sprak Daniel Winter-Bates het publiek even aan om hen te bedanken voor de jaren steun aan de band en hoe toepasselijk het is om hun laatste show van deze tournee op het vaste land in België te spelen, hun eerste show buiten de UK was immers ook in België net als Iron Maiden dat vier decennia eerder hen voordeed. Na deze korte woorden vlogen de jongeren er meteen weer in met de title track van het album, Black Flame. 

De mannen rijgden de volgende drie nummers aan elkaar, Black Flame, My Revenge en More Than Mortal. Drie nummers waarbij het publiek volledig uit het dak bleef gaan en de frontman enkele crowdsurfers moest helpen om veilig het podium op te geraken. Hij nam ook een van die crowdsurfers op zijn schouders om die vervolgens het publiek in te werpen. Terwijl Daniel de vocals verzorgde was het zijn broer David Winter-Bates die het publiek tot lachen bracht met zijn gekke bekken. 

De volgende vijf nummers werden aan een sneltrein tempo aan elkaar gerijfd waarbij vooral Stormbringer de uitblinker was. De circle pit was bijna de grote van de kleine club zaal. 

Het was echter een schril contrast met de eerste keer dat ik ze zag dit jaar, bij de voorstelling van hun album was ik gedwongen om naar Nederland af te zakken om deze show mee te pikken en daar speelden ze in de grote zaal van de Effenaar waar toch wel een veelvoud aan fans aanwezig waren. De show bleef wel uitstekend, ook op Alcatraz festival was het een uitstekende show ondanks het vroege uur dat hen opgelegd werd. Het album kwam aan zijn laatste nummer, de tijd was rijp voor de encores. 

De band koos er echter voor om het podium niet te verlaten en vertelde ons dat dit niet gepast zou zijn vandaag. Zweet, bloed en tranen werden er gedeeld dus de band vond het niet nodig om even van het podium te verdwijnen. Als aflsuiters kregen we nog vier nummers aangeboden, waarvan Glasswalk de eerste was gevolgd door hun nieuwste single The Grey die sinds kort beschikbaar is. Het was toch nog even wennen voor het publiek maar het nummer ligt in het verlengde van het Black Flame-album dus voelde het wel vertrouwelijk aan. Om de avond af te ronden bracht Bury Tomorrow nog You and I gevolgd door hun klassieker Man On Fire waarbij het publiek de overgebleven energie uit het lijf schudde. 

Naar goede gewoonte was deze show weer geniaal om te zien. Om het jaar af te ronden volgen nog enkele shows in de UK om vervolgens in winterslaapmodus te gaan en te werken aan een nieuw album.