Tylor Dory Trio - Unsought Salvation

Label : Ashermediarelations

Vanpevenaeyge Carly

[smart_review]

Zoals de groepsnaam al doet vermoeden telt Tylor Dory Trio drie groepsleden. Vocalist/gitarist Tylor Dory, bassist Slava Fedossenko en drummer Jonathan Webster. Deze Canadezen brengen progressieve metal die nauw aansluit bij hun favoriete bands zoals er zijn: Opeth, Devin Townsend en Rush.
Hun nieuwe worp, Unsought Salvation, brengt in deze kille winterdagen dan ook een warme progknuffel. Doorspekt met pittige gitaarriffs en stevige drumpartijen. Neem daarbij nog de verscheidene variaties van de vocalen (clean, grunt, scream) en Unsought Salvation is het ideale album voor deze lange winternachten.

Allereerste track op dit album, The Righteous and the Rest, opent met een parlando, maar eenmaal de muziek aanvangt zou je denken dat je bij een Opeth-nummer bent aanbeland. Alles waar deze Zweedse band voor bekend staat, wordt gretig gekopieerd door deze Canadezen. Rustige passages afgewisseld met ruigere stukken. Melodieuze refreinen gecombineerd met (voor een niet progfan) warrige muziekcomposities. Comatose sluit daarbij perfect aan. Je merkt zelfs niet dat het tweede nummer gestart is. Halfweg de song krijgen we een ruiger stuk met screams en grunts waardoor op een nummer van Mikael Akerfeldts Opeth ten tijde van Blackwater Park.

Met The Fallen Man heeft TDT zijn oor dan weer ten luister gelegd bij Pain Of Salvations Disco Queen. Is er bij POS meer sprake van disco-invloeden dan lijkt de intro van dit nummer meer op sample uit de newbeattijd. Gelukkig nemen de gitaren dit tempo over. Dit is misschien wel het meest toegankelijkste nummer om TDT te leren kennen. Met Dying Light gaan we de rustige toer op. Akoestische gitaren met cleane vocals. Het ietwat steviger moment in het midden niet meegerekend, kunnen we toch wel van een ballade spreken (tegenwoordig hip).

Na jaren te hebben gespeeld in extreme metalbands, besloten Tylor Dory en Jonathan Webster zich te gaan toeleggen op (zoals ze het zelf omschrijven) rare progressieve metal. Mooi voorbeeld hiervan in The Space In Between. East Of Eden is de eerste single die dit trio op de markt gooit. Dit gaat trouwens gepaard met een videoclip die hun avontuur voorstelt tijdens de opname van dit album. Marionettes (of Distant Masters) heeft invloeden van Alice In Chains met een doordringende baslijn.

Geen progressief album zonder de kenmerkende lange nummers. Laatste track op Unsought salvation is Cenotaph en klokt af op 13.42 minuten. Een aanstekelijke gitaarrif leidt ons het nummer in en worden we een laatste maal getrakteerd op het ruime aantal aan variëteiten die dit trio, zowel vocaal als muzikaal, in huis heeft. Zowat alles passeert de revue. Elektrische en akoestische gitaren, grunts die afgewisseld worden met screams om dan terug te vallen op een normale stem. Om te eindigen krijgen we terug een parlando. De cirkel is rond.

Tylor Dory Trio neemt je mee op een muzikale reis met een totaliteit van licht en duisternis, hard en zacht, hoogtes en dieptes. Die er allemaal voor zorgen dat het plaatje klopt. Dus zoals eerder al beschreven, ideaal plaatje voor deze donkere en kille periode.

Tracklist