Ashley Bickx

Wie gedurende de eerste weken van het nieuwe jaar nood heeft aan een portie death metal, kan terecht bij het keurlabel Xtreem Records, want nadat het Spaanse Unbounded Terror op twee januari de deur van het nieuwe jaar als een volleerd wildeman ingebeukt heeft, is het op 21 januari de beurt aan Necropsy om minstens beter te doen. Die bewuste dag verschijnt met de ep Exitus voor het eerst in vijf jaar tijd nieuw werk sinds de langspeler Buried In The Woods, die toch vrij positief onthaald werd. De liefhebbers van het dode metaal hebben meteen een reden om verder te lezen!

Necropsy is een van de vele bands die eind jaren 80 gestart zijn met het maken van anno 2020 zeer old school aandoende death metal. In een tijdspanne van drie jaar verschenen er maar liefst zes demo’s, maar op de echte doorbraak zitten deze heren ondertussen ook al meer dan dertig jaar te wachten. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, moeten ze daar in Finland gedacht hebben, want deze nieuwe ep Exitus valt best te pruimen.

Slechts vier nieuwe nummers en dat in vijf jaar tijd, hoor ik menig kritisch liefhebber al luidop denken bij het aanschouwen van onderstaande tracklist. Laat de kwantiteit echter niet verblindend werken, want de vier nummers die Necropsy hier voorschotelt staan samen garant voor maar liefst 22 minuten vertier.

De ware snelheidsduivels moet ik meteen teleur stellen, want halsbrekende toeren zijn niet aan deze Finnen besteedt. Zo trapt Necropsy met opener Meat Ceremony op uiterst logge wijze de feestelijkheden op gang, waarbij de band finaal het gaspedaal, zij het op voorzichtige wijze, iets harder induwt en daarbij vrij vernietigend voor de dag weet te komen. Fucking Dead klinkt dan weer zeer doomy in de oren, waarbij Necropsy zowaar zelfs een vleugje melancholie doorheen de logge gitaarlijnen heeft weten verwerken. De link met een band als Triptykon is zelfs niet geheel zo raar als het op het eerste gehoor klinkt.

Het meest opmerkelijke nummer van deze Exitus is ongetwijfeld 206 Motives dat afklokt op maar liefst 8 minuten. Nu zijn we de laatste paar weken wel wat gewend, onder meer door Blood Incantation die onlangs nog voor de dag kwamen met een nummer van maar liefst een kwartier, maar het blijft toch in zekere zin een uitzonderlijk gegeven. Gelukkig weet Necropsy deze volle acht minuten boeiend te houden, zodat de band zich op dit vlak gelukkig niet vergaloppeerd heeft.

Het afsluitende Butcherado is dan weer een vrij rechttoe-rechtaan nummer, dat in tegenstelling tot zijn voorganger, heel wat compacter is. Een echte old school death metal track zoals we het wel kunnen smaken. Niet oorverdovend snel, maar met genoeg vaart om de nekspieren aardig op de proef te stellen.

Necropsy bevestigt met deze ep al het goede dat in de diepe krochten van de underground de ronde deed over deze band. De death metal van dit gezelschap is vrij tot zeer divers en prima uitgevoerd. De prijs voor artwork van het jaar zal deze Exitus evenwel niet meteen in de wacht slepen, want op het vlak van artwork is er nog heel wat ruimte voor verbetering. Al een geluk dat het muzikale luik in orde is en we het artwork met de mantel der liefde kunnen bedekken.

Tracklist: