Dyscordia + Chalice + Shocker / De Kreun, Kortrijk / 18-01-2020

Vanpevenaeyge Carly

Zaterdag 18 januari jongstleden was het verzamelen geblazen in De Kreun in Kortrijk. Daar werd het derde studioalbum van de West-Vlaamse progressieve metalband Dyscordia voorgesteld. Een concert dat al weken vooraf was uitverkocht en door de release van Delete/Rewrite ruim een week voor dit concert te plannen, werden de nieuwe nummers dan ook al uit volle borst meegezongen.

Maar eerst mochten nog twee groepen de zaal opwarmen. Shocker kreeg de eer om De Kreun een eerste maal te bespelen. Hoewel deze band nog maar gesticht is in 2018, hebben ze toch al een paar mooie concerten kunnen spelen, zoals het voorprogramma van The Iron Maidens in Roeselare en nu hetzelfde voor Dyscordia. Nog zo een opmerkelijk feit bij deze band die zich niet wil vastpinnen op één bepaald genre is zanger Sammy Peleman, die jarenlang de vocalen voor zijn rekening nam bij de thrashband After All.

Met deze band hebben ze nog shows gespeeld samen met Judas Priest, Saxon, Testament,….. Misschien is dat de reden dat de muziek van Shocker veel neigt naar de oerdegelijke heavy metal ten tijde van de NWOBHM. Compleet met de hoge uithalen. Perfect te horen in Thrillseeker. Er wordt ook wel eens gebruik gemaakt van een keyboard, maar dat geeft volgens mij niet echt een meerwaarde aan het geheel. Twisted Shape is pure US metal en op The Genuine Falls krijgt de bassist (die duidelijk fan is van glam metal) een prominente rol als tweede vocalist. Wild Shocking sluit te set af van deze band uit Kuurne.

Tweede band van de avond was Chalice, eveneens West-Vlamingen die al meer dan 20 jaar aan de weg timmeren en ook met een première voor de dag kwamen. Diezelfde dag kwam immers hun nieuwe ep, Lost Connections, uit. Twee tracks die natuurlijk in de spotlights werden gezet tijdens hun explosieve set. Wie Chalice al eens eerder aanschouwde weet dat frontman Pieter een imposant persoon is en hij tijdens opener Amongst The Damned het podium betreedt, getooid in een bebloed shirt, doodskap, strop en een bijl in de hand.

Eerste nieuw nummer van hun ep was Why. Een song over de vraag van het leven, met tempowisselingen en vocalen die van zuivere stem overschakelen naar grunts en screams en weer terug. Dat Chalice ook veel luistert naar zijn fans bewijst het nummer Age Of Fear. Aangevraagd door een fan via facebook. Het tweede nieuwe nummer van de avond was Dwelling, opgedragen aan de daklozen. Iets geheimzinniger van sfeer, maar toch een sterke track. Sluit zeer goed aan bij hun Ashes Of Hope-album uit 2018. Er werden ook video-opnames gemaakt voor een toekomstige videoclip voor dit nummer. In plaats van vaste afsluiter A Death Without Warning werd deze keer gekozen voor For You. En hiermee kwam er ook een einde aan de eerste releaseshow van deze avond.

Tijd voor de band waar een overvolle De Kreun op zit te wachten: Dyscordia. Op een bijna leeg podium (versterkers en andere apparatuur waren mooi weggestopt) klonk de begintune die we ook kennen van hun nieuw album en daarop volgend natuurlijk de titeltrack Delete/ Rewrite. Er staat hier een groep mannen op dit podium waarvan je duidelijk kan zien dat ze perfect op elkaar ingespeeld zijn.

De cleane vocalen van frontman Piet Overstijns in combinatie met de grunts van gitarist Stefan Segers, het samenspel van de drie gitaristen en bassist en drummer Wouter Debonnet die een centrale plaats op het podium voor zijn rekening mocht nemen. De setlist was mooi verdeeld tussen uiteraard nieuwe nummers en de klassiekers uit hun vorige albums. Chthonic Star, Bail Me Out, A Perfect Day (waarbij de zaal zowat explodeerde) en Twin Symbiosis werden dan ook uit volle borst meegezongen.

De nummers uit het nieuwe album zitten er bij vele fans ook al goed ingebakken, wat ook niet mag verwonderen als je een fanclub als het Dyscordia Army Fanbase als ruggesteun hebt. En dat daar zeer hevige fans tussenzitten. 700 km rijden om uw favoriete groep te zien spelen, noem ik een zware fan. Tussen de rookgordijnen die overvloedig door de zaal werden gespoten,bedankte de band het publiek met overvloedig t-shirts in de zaal te gooien.

Alvorens te eindigen, met Silent Tears, kregen we nog Rage, toch wel één van de zwaardere en meest progressieve nummer van Delete/ Rewrite. Een rustige opbouw waarna het steeds sneller gaat. Toen de instrumenten stopten, zong Piet alleen door onder luid applaus van het aanwezige publiek. Op de tonen van het a cappela liedje Rise and Try (bonustrack ) verliet het publiek tevreden de zaal.