Depraved - Raped Innocence

Label: Grand Sounds Promotion

Ashley Bickx

Wie een portie gortdroge death/grind wel kan smaken, kan al enkele jaren zijn gading vinden bij onze zuiderburen. Benighted is ongetwijfeld de naam die het eerst spontaan zal beginnen opborrelen, maar naast deze giganten, die trouwens zeer goed bevriend zijn met onze vaderlandse trots Aborted, valt er nog heel wat meer te ontdekken binnen deze extreme niche. Het uit Nancy afkomstige Depraved is zo een band die sinds midden jaren 90 volop in de Franse extreme underground bivakkeert. Op 7 februari brachten deze Fransen met het gezellig klinkende Raped Violence langspeler nummer vier op de markt via Grand Sounds Promotion. Of de liefhebbers van muzikale vetzakkerij deze plaat een kans moeten geven, kom je hier te weten!

Benighted kwam in de inleiding al even ter sprake. Wie een zelfde niveau van extremiteiten verwacht, is er evenwel aan voor de moeite. Maar laat dat nu net een positief punt zijn. Een ‘Benighted‘ op deze aardbol is namelijk al meer dan voldoende. Alle lezers bij wie nu spontaan enkele alarmsirenes beginnen af te gaan, kan ik evenwel direct kalmeren, want Depraved is nog steeds vettig genoeg. Liefhebbers van het betere gore werk komen zeker en vast aan hun trekken. Zowel instrumentaal als vocaal slaagt Depraved er namelijk in om een vrij hoog niveau aan te houden.

Zoals gebruikelijk trekt een iets langer uitgesponnen intro de spanningsboog de hoogte in, waarna deze Fransen met het furieuze See My Suffering World meteen alles aan gort spelen. Verschroeiend is nog vrij zacht uitgedrukt. Zeker geen slecht begin, maar nu ook niets wereldschokkend. Het is pas als Depraved iets meer begint te goochelen met tempowisselingen en op geregelde tijdstippen de teugels ietwat laat vieren dat de kracht van deze Raped Violence aan het oppervlak tevoorschijn komt. The Mask Of Terror is hier een schoolvoorbeeld van.

Dat Depraved oor heeft naar de geschiedenis van het extremere werk komt ten volle tot uiting in het bescheiden geniale No Time For Peace. Een nummer dat zo een dertig jaar geleden gerust op albums als The IVth Crusade of Mercenary van het Britse instituut Bolt Thrower had kunnen staan. Een ijzersterk nummer en meteen het paradepaardje van deze Raped Violence.

Wie toch eerder trouw zou zweren aan het allesvernietigende grindgebeuren zal finaal volledig zijn gading vinden in nummers als het ultrakorte Mental Illness en het heerlijk voortdenderende Corridor Of Insanity.

Ondanks dat deze Raped Violence enkele zeer sterke nummers bevat, weet dit plaatje toch niet over de hele lijn te overtuigen. Zeker naar het einde toe kampt deze vierde langspeler met een lichte vorm van luistermoeheid. Depraved opereert nu eenmaal niet meteen in het meest toegankelijke genre, maar afwisseling is en blijft de kern van een sterke plaat. Op dat vlak heeft de band nog wat werk voor de boeg.

Depraved is zeker en vast geen slechte band. Raped Violence is namelijk zeker en vast een album dat de luisteraar bij momenten bij het nekvel weet te grijpen. Of deze vierde langspeler er voor zal zorgen dat Depraved de underground zal ontgroeien, is dan weer een ander paar mouwen. Daarvoor ontbreekt het dit schijfje wat aan de finale magie om van een echt topalbum te spreken. Niet slecht, maar zeker niets wereldschokkend. Desalniettemin zullen de liefhebbers van het extremere werk hier absoluut wel weg mee kunnen en mogen gerust 5 punten aan de eindscore toevoegen.

Tracklist: