Als er een fanbase is die absoluut geen reden tot klagen heeft, is het die van Delain wel. Met de regelmaat van de klok brengt dit Nederlandse, symfonische gezelschap nieuw werk uit: ofwel in de vorm van een langspeler, ofwel een ep. You name it. Nadat Delain in februari vorig jaar op de proppen kwam met de ep Hunter’s Moon trakteert de band haar fans ditmaal op een volwaardige nieuwe langspeler. Apocalypse And Chill ligt ondertussen bijna twee weken in de rekken van zowel de grotere multimediaketens als uw betere lokale platenboer en dat via Napalm Records.

Hunter’s Moon was een aardig tussendoortje: de fans konden kennis maken met vier nieuwe nummers, aangevuld met live-registraties ten tijde van de Danse Macabre European Tour uit 2017. Een naar ep normen uitgebreid tussendoortje, maar nu ook niet meer dan dat. De bombastische opener Masters Of Destiny en de vrij agressieve daaropvolgende titeltrack legden de lat vrij hoog, maar de overige nummers konden maar zeer moeilijk boeien.

Die conclusie valt bij deze Apocalype And Chill in zekere mate ook te trekken, ondanks het feit dat Delain nog steeds tot de top van het bombastische, symfonische genre behoort. De meer bombastische nummers als opener One Second, Burning Bridges en het eerder reeds vernoemde Masters Of Destiny zijn stuk voor stuk ijzersterke songs binnen het genre, die deze plaat nog steeds een aardig eindcijfer opleveren. Ook het overige materiaal valt best te pruimen, alleen valt het toch in zekere mate op dat de muziek van Delain wat zijn spreekwoordelijke edele delen ontdaan is. Neem nu bijvoorbeeld een song als We Had Everything: zowel muzikaal als vocaal valt er niets op af te dingen, maar toch ontbreekt die laatste punch die op het vorige album Moonbathers wel nog aanwezig was.

Bovenstaande punt van kritiek mag evenwel ook niet overschat worden: Delain is anno 2020 nog altijd een band die tot de top binnen het genre behoort en die perfect weet hoe ze een genietbaar en toegankelijk album moeten produceren. Die toegankelijkheid vertaalt zich in iets minder stevig album, maar langs de andere kant kan dit gegeven er misschien wel voor zorgen dat Delain in navolging van Floor Janssen aan populariteit zal winnen bij het grote publiek.

Voor wie er aan zou twijfelen dat Delain nog wel metal zou produceren, kan ik meteen doorverwijzen naar het instrumentale, licht progressieve adembenemende sluitstuk Combustion waarmee Delain op adembenemende wijze deze nieuwste telg weet af te sluiten. Voor een keer zien we de vocale afwezigheid van nachtegaal Charlotte Wessels door de vingers en halen we de spreekwoordelijke mantel der liefde graag van onder het stof.

Apocalypse And Chill is zeker en vast geen slecht album en heeft wel degelijk zijn sterke momenten. Jammer genoeg slaagt Delain er niet in om deze sterke passages een klein uur vol te houden. Daarvoor speelt de band bij momenten net iets te veel op veilig, waardoor het avontuurlijke van de vorige platen wat naar de achtergrond verdrongen is. Wie echter minder geeft om avontuurlijke taferelen en gewoonweg houdt van een stevige portie bombastische, melodische en symfonische metal zoals alleen onze Noorderburen deze kunnen fabriceren, zal aardig wat fun beleven aan dit plaatje en kan meteen tien punten bij de eindscore optellen. Ik houd de hoge eindscores deze keer evenwel op zak…

Tracklist:

1. One Second
2. We Had Everything
3. Chemical Redemption
4. Burning Bridges
5. Vengeance
6. To Live Is To Die
7. Let’s Dance
8. Creatures
9. Ghost House Hearts
10. Masters Of Destiny
11. Legions Of The Lost
12. The Greatest Escape
13. Combustion