Beneath The Massacre - Fearmonger

Label: Century Media Records

Ashley Bickx

Weinig bands die binnen het technische deathmetalgenre zo tot de verbeelding weten te spreken dan het Canadese Beneath The Massacre. Op het einde van de ‘nillies’ legden deze heren de nieuwe standaard vast qua technische death metal. Na drie geweldige albums verdween de band evenwel plots van het toneel. Na acht lange jaren van radiostilte is Beneath The Massacre terug. Nieuw decennium, nieuwe start moeten ze daar in in Québec gedacht hebben. Op 28 februari werd het geduld van de trouwe fans niet langer op de proef gesteld en verscheen met Fearmonger eindelijk album nummer vier. Of we kunnen spreken van een van de grootste comebacks van het jaar, kom je hier te weten!

Dat ze in Canada wel weten hoe ze het niveau der extremiteiten tot nieuwe hoogtes moeten stuwen, weten we ondertussen al langer dan vandaag. Het is namelijk niet voor niets dat we gerust mogen stellen dat bijvoorbeeld deathcore zijn wortels heeft in het prachtige land ten noorden van de ‘US And A’, en dat dankzij bands als onder meer Despised Icon.

Qua extremiteiten hoeft Beneath The Massacre zeker niet onder te doen. Integendeel. Fans van het eerste uur weten waartoe deze band in het verleden reeds toe in staat was. Wie anno 2020 een radicale koerswijziging verwacht, is er aan voor de moeite. De lange hiatus heeft dit gezelschap duidelijk deugd gedaan, want meteen na de eerste luisterbeurt, had mijn kaakbeen zich in een vrij onnatuurlijke positie gewurmd. Dit is absoluut geen kost voor de meer commerciële metalliefhebber. Wie lijdt aan een vorm van epilepsie, hoe licht deze vorm ook mag zijn, kan ik bij deze beter waarschuwen, want na de eerste dertig seconden is de kans meteen vrij groot op een epileptische aanval.

Fans van ‘blastbeats’ kunnen meteen hun hartje ophalen, want waar menig bands ervoor opteren om sporadisch een salvo af te schieten, opteert Beneath The Massacre voor de meest radicale aanpak, namelijk een nagenoeg aaneensluitende blitzkrieg van blastbeats. Voeg daar nog een gitarist aan toe die in plaats van riffs quasi voortdurend gitaarsolo’s afvuurt en een bassist die alles op universitair niveau dicht plamuurt. Fearmonger is dan ook een aanhoudende muur van geluid, die je als luisteraar werkelijk naar adem doet happen. Al een geluk dat de band er heel af en toe voor gekozen heeft om de teugels lichtjes te lossen, zodat er toch enige momenten zijn waarop de nodige dosis zuurstof kan worden ingeademd.

Over de vocalen van de heer Desgagnés kunnen we kort zijn: deze zijn namelijk nog even hondsbrutaal dan pakweg tien jaar geleden en passen perfect bij het instrumentale geweld dat de overige muzikanten hier hebben weten produceren. Liefhebbers van cleane, al dan niet melige refreinen, mogen deze plaat dan ook gerust overslaan.

Waar normaliter enkele nummers besproken worden die als ‘prijsbeesten’ beschouwd mogen worden, is deze aanpak hier geheel overbodig. Fearmonger is een album dat beschouwd moet worden als een geheel en niet als een amalgaam van verschillende songs, waarbij de band maar een groot objectief heeft, meer bepaald de luisteraar compleet murw slaan.

Met Fearmonger trekt Beneath The Massacre de grenzen van het technische nog wat meer open. Zelfs voor de meest doorwinterde metaladept is deze plaat absoluut geen makkelijk tussendoortje. Gelet op de veelheid aan verschillende impulsen kan bovendien de stempel bovenaards bovengehaald worden, want meermaals stelde mij persoonlijk de vraag of ik hier naar een digitaal geprogrammeerd album aan het luisteren was. Het album is natuurlijk negatief, maar deze bedenking toont meteen het niveau van virtuositeit aan waarmee deze plaat gepaard gaat.

Wie weinig vertrouwd is met het genre kan deze plaat beter aan zich voorbij laten gaan. Voor wie daarentegen volledig wild wordt van de woorden ’technical’ en ‘death metal’ is dit absoluut verplichte kost. In zekere zin is het dan ook geen eenvoudige opdracht om een cijfer te kleven op deze plaat. Voor de pure liefhebbers is dit in zekere zin pure porno, misschien zelfs nog iets meer dan dat en heeft deze Fearmonger zit meteen verzekerd van een plaatsje in de top 10 van 2020. Ikzelf beschouw mijzelf net onder deze categorie van puristen, maar desalniettemin mag dit mechanische plaatje met een dikke 85 punten terug naar Canada. Zelfverklaarde puristen mogen hier zeker en vast nog 5 punten of zelfs meer bijtellen. Topplaat!

Tracklist: