Deadrisen - Deadrisen

Label: AFM Records

Metalrockx

[smart_review]

Geef toe, de overdaad aan nieuwe projecten schaadt. Je hebt gewoon tijd, noch goesting om al die nieuwe muziek te beluisteren. Maar soms ontdek je een onbekende band die met het debuut een onuitwisbare indruk nalaat.

Deadrisen is het geesteskind van gitarist Rod Rivera (Rivera/Bomma) en Mike LePond (Symphony X). De line-up wordt vervolledigd door zanger Will Shaw (ex-Heir Apparent), toetsenist Tony Stahl (Livesay) en drummer Dan Prestup (Midnight Eternal). Samen vormen ze een explosieve cocktail van oudere, traditionele muzikanten met jonge, hongerige nieuwe jongens.

Ze spelen een mix van strakke powermetal, met een hoog gehalte aan progressiviteit en een snuifje thrash- en symfonische metal. Ze vertonen ook Latin-flamenco invloeden, dit echter zonder aan kracht in te boeten. Als zoon van een flamencogitarist is Rod Rivera in staat die invloed te gebruiken om een geheel originele benadering van het instrument te creëren.

Mike LePond is momenteel één van de meest gerespecteerde en gewilde bassisten in dit wereldje. Will Shaw is een sterke zanger met een groot bereik, vooral in het hogere register en is werkelijk een openbaring. Ook in de lagere regionen komt hij krachtig uit de hoek, zoals een Urban Breed in zijn Tad Morose-periode. De keyboards worden behoorlijk intensief gebruikt, maar op een manier die heel organisch aanvoelt en de muziek dient. De vaak pakkende arrangementen lijden niet onder de complexiteit van de composities.

Elke muzikant is duidelijk zeer bedreven in zijn rol; dat moet wel met progressieve muziek in het straatje van Symphony X en zelfs geregeld Sons of Apollo. Dit blijkt reeds vanaf de orkestrale intro en het strakke Prophecy, dat vol zit met heerlijke tempowisselingen en een pakkende brug. Will Shaw is werkelijk een openbaring met zijn gepassioneerde zang in het uptempo Destiny. Hoogtepunt is The Maker, gedragen door een machtige, gejaagde, zware riff, ondersteund door de strakke ritmesectie. Het nummer eindigt met een heerlijke fade-out, met dubbel einde.

De hardrockballade Reach For The Sun is de vreemde eend in de bijt, drijvend op een mooie melodie, met een vleugje blues gitaar. Chains Of Time is pure old school heavy metal, met machtige slaggitaar en vingervlugge gitaarsoli en een aanstekelijk meezingrefrein. Fear And Fury is een andere uitschieter, met thrashy riffs, slimme tempowisselingen, epische zang en een pakkend refrein. De cover van Metallica’s For Whom The Bell Tolls komt vrij dicht bij het origineel, zodat ik liever een extra eigen nummer had gehoord.

Dit is een sterk debuutalbum, met een uitstekend geluid en ik hoop dat we in de toekomst nog meer muziek gaan horen van deze band en dat het niet uitdooft, als het zoveelste project.

Tracklist: