[smart_review]
Het nieuwe Gotthard album, #13, ligt inmiddels bijna een week bij je platenboer of internationale mediaketen met op de hoes twee vechtende alpenkoeien uit Valais elk voorzien van een meesterlijke koperen koebel.
#13 is inmiddels al het vierde album dat Gotthard uitbrengt met Nic Maeder achter de microfoon als je de twee livealbums niet meerekent. Het is ook Nic Maeder die je het eerst hoort op deze nieuwe schijf terwijl het drumwerk van de hand van Alex Motta is die Hena Habegger verving nadat deze laatste verkoos om na dertig jaar rock & roll een pauze in te lassen na de geboorte van zij twee zonen en tijdens liveshows meestal vervangen wordt door Dani Löble (Helloween).
Bad News is het allereerste dat je hoort wanneer je #13 oplegt, middenin de COVID-19-crisis die de hele wereld in haar ban heeft. Het eerste nummer uit het reeds dertiende album van de Zwitserse hardrockband uit Lugano die immens populair is in eigen land.
Het is inmiddels al bijna tien jaar geleden dat de betreurde Steve Lee het leven liet na een ongeval in de buurt van Las Vegas, iets dat diehardfans nog steeds moeite mee hebben om te aanvaarden.
Every Time I Die, niet de band maar het tweede nummer van dit album, gaat verder in de stijl van Bad News al is het nummer iets steviger en best te pruimen.
Het derde nummer en eerste single van het album, Missteria, begint met klanken uit de Afrikaanse woestijn en een vrouwenstem die je doet denken aan een buikdanseres, een nummer waarvoor een video opgenomen werd waarin je de heren van Gotthard in een nomadentent ziet wegdromen terwijl die in spiegels staan te staren.
Dat Gotthard graag een cover brengt is alom gekend, op deze plaat doen ze het met de tweede #1 hit van de Zweedse popformatie ABBA, het 45-jaar oude S.O.S., in een balladversie zonder de popdeuntjes van het duo Björn Ulvaeus en Benny Andersson maar met de medewerking van Status Quo-icoon Francis Rossi die eerder al met Gotthard samenwerkte.
Met Marry You krijgen we wat verderop dan een regelrechte ballad, eentje zonder echt hoogtepunt dat geschreven werd in samenwerking met Eric Bazilian van The Hooters.
Better Than Love halfweg het album begint heel eventjes met een keyboard knipoog naar Whitesnake waarna de heren uit Ticino teruggrijpen naar het klassieke schoolvoorbeeld van wat melodieuze hardrock voorstelt nadat we in het nummer hiervoor, Another Last Time, een scheut blues rock voorgeschoteld kregen gemixt met melodie en een stevige gitaarsolo van Leo Leoni.
Het album wordt afgesloten met vintage hardrock uit vervlogen tijden in de vorm van Rescue Me.
Als mierzoete hardrock je smaak is spoed je dan naar je platenboer om dit exemplaar van Gotthard aan te schaffen, écht een klassiek Gotthard-album met voor elk wat wils.
0 reacties