Het Finse eigenzinnige en psychedelische black metal kwintet Oranssi Pazuzu brengt/bracht op vrijdag 17 april een vijfde langspeler uit na vier jaar stilte, als je de twee ep’s uit 2017 en het livealbum die op Roadburn 2017 opgenomen werd, niet meerekent.

Värähtelijä was vier jaar geleden ongetwijfeld het album van de doorbraak voor de Finnen waarna aantrekkelijke festivals plat op de buik gingen om hen in te lijven, onder hen Roskilde, Tuska, het befaamde Maryland Death Fest in Baltimore en twee jaar Roadburn Festival in Tilburg waar ze ook voor dit jaar geprogrammeerd stonden en waar dit album in zijn geheel ging gebracht worden maar om de gekende reden niet doorgaat.

[smart_review]

Voor hun vijfde album hebben de Finnen onderdak gevonden bij wellicht de grootste onafhankelijke label binnen de metal industrie, het Duitse Nuclear Blast.

Volgens frontman Juho Vanhanen wou de band op zoek gaan naar nieuwe horizonten, maar was de zin er ook om iets verder te zetten dat al begonnen was op Värähtelijä. Enkele grote invloeden waren electro albums die hen inspireerden waardoor je op dit album een mix krijgt van extreme metal met experimentele, multidimensionale en kosmische krautrock.

Het album Mestarin kynsi (“De Klauw van de Meester”) begint vrij rustig met ¾ van het eerste nummer die nogal psychedelisch klinken tot er wat zwartgallige vocals aan het atmosferische laatste deel van het nummer Ilmestys naar zijn elektronische en industriële slot brengen.
Tyhjyyden sakramentti is eveneens sterk atmosferisch en psychedelisch maar in tegenstelling tot het eerste nummer wordt hier na één derde van het nummer sombere stevigheid aangevoerd door de heren uit Tampere.
Met Uusi teknokratia gaan we verder met stevige psychedelica waarin gitaarwerk en synths lekker gecombineerd worden met de vocale kwaliteiten van frontman Juho Vanhanen. Halfweg het nummer krijgen we een uitbarsting van jewelste die de Eyjafjallajökull vulkaan rode wangen laat krijgen met alle instrumenten die de zang en kreten verder begeleiden om uiteindelijk terug te keren naar rustige en zweverige soundscapes die het nummer afsluiten.

Net voorbij halfweg het album komen we terecht in Oikeamielisten sali, het vierde nummer dat begint kort voor het half uur in het album Mestarin kynsi, met een begin die me eventjes deed terugdenken aan het Japanse MONO, heel eventjes maar. Het rustigste nummer van de eerste vier tot wanneer bijna halfweg er wat meer tempo aangevoerd wordt net als zang met naar het einde toe leuk drumwerk.
Kuulen äänniä maan alta begint meteen met wat meer tempo en metallisch geluid dat wat Front 24-achtige geluiden herbergt. Een leuk nummer met behoorlijk wat electronica.
Slot Taivaan portti sluit het album best chaotisch af met hier en daar wat filmische klanken en afwisselende vocals en blijft uiteindelijk het ganse nummer door best wel gedesoriënteerd.

Dit album is echt een wirwar van sferen waarin psychedelische tonen de rode draad vormen en is ongetwijfeld een plaat die groeit, na iedere nieuwe luisterbeurt hoor je wat nieuws en besef je dat dit een lekker album is.
Mestarin kynsi zal verkrijgbaar zijn als CD, 2LP Black Vinyl en 2LP Gold Vinyl.