In de oude Noorse mythologie is de Naglfar het schip die de krijgers brengt die oorlog zullen voeren tegen de goden in de Ragnarok. Toepasselijke naam, aangezien de thematiek daarvan in hun teksten terug te vinden is. Dit geldt zowel voor de Noorse mythologie als een algemene anti-goden-vibe. Zoals mijn collega Ashley al vermeldde in zijn review “kun je als blackmetalfan blind toehappen”, want Naglfar heeft zowat de handleiding geschreven voor melodische black metal. Met hun zevende album Cerecloth wordt die handleiding geüpdatet met een nieuw naslagwerk en de hulp van Century Media Records. Mijn collega zag dit als een gebrek aan innovatie, ik zie dit echter meer als de andere kant van het verhaal: trouw aan identiteit. Spek voor de bek van de old school fans!

Van een comeback gesproken. Na acht jaar geen nieuw album te hebben uitgebracht, zijn deze Zweden er eindelijk geraakt. Ergens in 2014 zijn ze beginnen schrijven, terwijl hun leven gewoon verder liep. Dit is echter geen reden tot paniek, want de lange tussenpauze zorgde ervoor dat het album wat kon rijpen. Vanaf het openingsnummer, tevens ook de titeltrack, word je bij de keel gegrepen en met een stevige chokeslam tegen het canvas gewerkt. Brutale drums, snedige gitaren en oorverdovende vocals zijn de drie hoofdbestanddelen. Het geheel overstijgt de som van die delen en vormt van begin tot eind een rollercoaster van zwartgalligheid. De heren hebben zichzelf overtroffen, zonder te overdrijven.

Hoogtepunten zijn de reeds uitgebrachte singles, Cerecloth en Vortex of Negativity, maar ook The Dagger in Creation is een ijzersterk nummer. Hier hebben ze zich duidelijk laten inspireren door melodic death metal, want er hangt een stevig geurtje van At the Gates aan vast. Necronaut is een iets trager nummer, maar moet zeker niet onderdoen en biedt een welgekomen afwisseling van de rest van het album, die je even op adem doet komen voor afsluiter Last Breath of Yggdrasil. De laatste anderhalve minuut van dit nummer fungeert als een rustige outro, die je even kalmeert en tot bezinning stemt.

Alles wat je in een hedendaagse klassieker van een black album kan,mag en wil verwachten werd in deze plaat samengebundeld door deze oude meesters. Het is als fietsen. Je verleert het nooit. Geloof mij maar als ik zeg: zij ook niet!

Tracklist