Novena: Eleventh Hour

Label: Frontiers Music

Hughes Vanhoucke

[smart_review]

Tot voor kort wist ik als progliefhebber van het bestaan van Novena niet af, tot ik ging grasduinen in de biografie van Ross Jennings, de frontman van de Britse progmetalband Haken. Een boeiend mens naar mijn gedacht, niet enkel omdat die ook fotograaf is en ik al eens de fotopit gedeeld heb met de bescheiden verzenlijmer op een show van Devin Townsend.

Eigenlijk bestaat Novena nog niet zo lang, Eleventh Hour is pas zijn eerste volledig album.
Ross Jennings is uiteraard het bekendste lid van dit selectief gezelschap van voortreffelijke muzikanten, aanvullend is er nog een tweede zanger en zijn er naast de ritmesectie nog drie gitaristen waaronder Dan Thornton, voormalig lid van The Haarp Machine.

Eleventh Hour kun je niet in een hokje steken. Het is overwegend een prog rock- en metalalbum maar er is een overvloed aan andere invloeden aanwezig op deze plaat, tot death metal toe. Elk lied is anders, tijdens het eerste nummer na het intro met geluiden die je doen denken aan nachten op de camping in het zuiden van Frankrijk, 22:59, dacht ik op een bepaald ogenblik een plaat van Opeth opgezet te hebben dankzij de keelklanken van Gareth Mason die ook bij Slice The Cake actief is.

Sun Dance begint zowat als een alternatief rocknummer tot wanneer het gitaristen team op het einde van het nummer begint te toveren. Disconnected is in het eerste deel van de plaat het nummer dat me niet kan weerhouden om aan Haken te denken maar daar is niets mis mee.
Een ander nummer dat me heel erg aanspreekt op Eleventh Hour is Sail Away waarvan begin mei een leuke video uitgebracht werd. Een song die getuigt van het talent van Ross Jennings. Een bijwijlen somber nummer met een betoverende melancholie en met een lengte van 4:30 minuten een relatief kort nummer naar progressieve normen.

Deel twee van het album is het eerste nummer van het album waarbij de tien minuten overschreden wordt en start met een leuke piano-intro waarbij al snel snarenwerk aan toegevoegd wordt net als keelklanken van Gareth Mason die al snel overgenomen worden door het bekendste lid van de band en het nummer een prog rocktint geven en waar de piano een prominente plaats geschonken werd.
Corazón bijvoorbeeld is een meesterlijk maar ook merkwaardig nummer met een volwaardige Spaanse inbreng zoals de titel dat al aangeeft. Net als de andere nummers een vrij proggy en bij momenten heavy nummer maar even voorbij halfweg wordt het nummer abrupt afgebroken waarna flamenco handgeklap volgt gedurende een minuut waardoor je je in een tablao waant ergens in een dorp in het diepste hart van Andaloesië. Wat daarna volgt is een zuiders Spaans ritme met Spaanstalige zang om te eindigen zoals het begon. Een van de vele topnummers op dit boeiend en emotionele album.

Het kortste nummer van het tweede deel van het album, Indestructible, heeft een catchy groovy en up-tempo mood die dit nummer hitgevoelig maken met halfweg wat goedgeplaatste keelklanken. Echt een leuk nummer waarvan een videoclip gemaakt werd, het enige dat betreurenswaardig is aan dit nummer is dat het maar 4:49’ duurt.
Eleventh Hour wordt afgesloten met twee nummers die samen de 25’ overschrijden die je meenemen op een progressieve trip van de hoogste kwaliteit. Verbazingwekkend goed.

Wat mij betreft is dit het beste prog album die ik tot zover gekocht heb dit jaar, de nieuwe Haken heb ik nog niet ontvangen op de downloadversie van de label na net als Caligula’s Horse die op zich laat wachten, een plaat die vorige maand al moest verschijnen. De kans is heel groot dat twee albums van twee verschillende bands die dezelfde zanger delen heel hoog in mijn top 10 van 2020 zullen eindigen.