Metalcoreformatie Currents verblijdde ons afgelopen vrijdag met zijn tweede album. De opvolger van het ijzersterke debuut The Place I Feel Safest moest concurreren met de comeback van The Ghost Inside, maar heeft deze met glans doorstaan. Hun mix van djenty metalcore en death metal zorgde ervoor dat ze een plaatsje hadden in deze lijst.

Met Fairfield, Connecticut als hun thuisbasis legden deze Amerikanen het grondwerk al ergens in 2009, dan nog onder een andere naam (We Came As Plague). Na een wissel in de vocale line-up werd een ietwat andere richting ingeslagen, met wat meer death metal als invloeden.

Het album opent met een geschreeuw van jewelste, samen met een lichte akoestische gitaar. Hierin wordt meteen duidelijk dat, ondanks de agressieve vocals, er een emotionele ondertoon in dit album zit. De teksten maken dat ook duidelijk, zeker in het middelste stuk van de album. Tracks 4 tot en met 7 gaan vooral over mentale pijn en het afglijden in de duisternis die daarmee gepaard gaat. Relationele pijn is een cliché, maar wel herkenbaar.

Het eerste deel van het album kun je meer vergelijken met Adept, maar dan met een death metal invloed. Hun labelgenoten While She Sleeps en Emmure zijn ook niet veraf.

Het op twee na laatste nummer wordt dan weer iets melodieuzer en zachter, om dan in de voorlaatste track te transformeren in pure melancholie.Eindigen doen ze met een nummer die klinkt als een ‘best of both worlds’ van de twee voorgaande.