De Aussies van Aversions Crown vieren dit jaar hun tiende verjaardag en doen dat onder andere met hun zopas verschenen vierde album met de toepasselijke naam Hell Will Come For Us All, precies of die in een kristallen bol konden kijken tijdens de opnames van hun vierde full length album.
De technische deathcoreband uit Brisbane stelt met dit album niet enkel nieuw werk voor maar ook een nieuwe zanger in de hoedanigheid van Tyler Miller.

Het album wordt ingeleid met de eerste single ervan die ook op video uitgebracht werd, The Soil, een nummer waarin de nieuwe frontman meteen zijn stempel drukt en de drummer bewijst één van de beste te zijn in het deathcore genre.
Het volgende nummer, Born In The Gutter is er ook één waarvoor een video opgenomen werd, een video die het verschil tussen rijkdom en armoede aan de kaak stelt en de politieke kant van Aversions Crown demonstreert met beelden uit alle continenten van deze hele aardkloot.

Met Paradigm gaan we verder met nummers die een eigen videoclip kregen, een video die gelanceerd werd op de release dag van het album en de donkere kant van onze maatschappij etaleert met onder andere terreur, rampen en moord. Drie nummers ver en geen enkel negatief commentaar wat mij betreft en niets anders dan positief nieuws over de nieuwe frontman Tyler Miller en de techniciteit van de twee behendige gitaristen en een drummer die een aanslag pleegt op je trommelvliezen.

Het middenstuk van dit album wordt aangevat met één van de betere nummers van het album, Caught In The System, al zit er naar mijn bescheiden mening geen enkel slecht nummer in, niet eens een filler. Een nummer die naar Aversions Crown normen best stevig begint, een heel sterk nummer in het genre dat net voor de titeltrack van het album komt, precies halfweg de plaat, een nummer waarin de blastbeats om je horen vliegen.
Scourge of Violence is nog zo’n lekker nummer waarvan je kunt concluderen dat deze nieuwe bezetting van Aversions Crown één is om te koesteren als liefhebber van Aussie deathcore.

Stiletjes aan komt het slot in zicht, iets dat gebeurt me een vrij technisch nummer getiteld Hymn of Annilation, misschien wel mijn favoriet nummer van het album. Sorrow Never Sleeps is een nummer met behoorlijk wat melodie gekoppeld aan techniciteit.
De jongens uit Brisbane konden bezwaarlijk een betere titel gevonden hebben voor het slotnummer, The Final Judgement, een nummer dat aangevat wordt met een filmische intro en verder gaat in de trend die gezet werd vanaf het eerste nummer, pure fuckin’ deathcore van de bovenste plank. Een aanrader.