Aborted mag gerust gerekend worden tot een van de hardst werkende bands binnen het metalgenre. Om de twee à drie jaar verschijnt er een namelijk een gloednieuwe, volwaardige langspeler, terwijl de band tussendoor de fans blijft verwennen met een ep. Die ep’s bevatten meestal slechts een drietal songs, maar zijn telkens wel de moeite en mogen gerust beschouwd worden als echte collector’s items. Twee jaar na de ware mokerslag die Terrorvision was, bracht Aborted op 17 april langstleden een nieuwe kleinood uit, genaamd La Grande Mascarade. De partners in crime van Century Media Records stonden opnieuw garant voor de distributie en andere administratieve aangelegenheden. ‘Vijgen na Pasen’, zou u denken, maar desalniettemin mag een bespreking van deze ep niet in onze eigenste databank ontbreken!

Bij de eerste luisterbeurt van elk nieuw werkstuk van Aborted lijkt het in eerste instantie of er een vat van gelukzalige herkenning opengetrokken wordt. Aborted is namelijk Aborted en zal ongetwijfeld steeds Aborted blijven. Waar ontzettend veel bands hun muzikale koers meer dan eens wijzigen, blijft founding father Sven de Caluwé het muzikale concept verder en verder tot in de perfectie verfijnen. Driewerf hoera!

Ook na de eerste luisterbeurt van deze ep wordt meteen duidelijk dat een muzikale koerswijziging nog niet direct voor morgen zal zijn. Sinds het album The Necrotic Manifesto is Aborted er met verve in geslaagd om album na album meer en meer sinistere, duistere invalshoeken in het muzikale geheel te verwerken, met als voorlopig absolute hoogtepunt het laatste wapenfeit Terrorvision. Al moet gezegd dat Retrogore misschien toch wel mijn absolute Aborted-plaat van allemaal is. Iets wat misschien wel aan het tijdstip van de release kan liggen. Iets met het botten van het blad, weet u wel…

Over de drie nummers van deze inmiddels niet meer zo recente ep kunnen we vrij kort zijn: hard, harder, hardst, hoor ik u al luidop denken, maar voeg daar maar gerust een nieuwe trap aan toe, namelijk ‘Aborted-hard’. De talrijke tempowisselingen, breaks en inventieve hooks kunnen nu eenmaal vlot epileptische gevolgen teweeg brengen. Een meer diepgaande bespreking van ieder nummer laat ik ditmaal dan ook graag achterwege.

La Grande Mascarade is wederom een prima werkstuk van een inmiddels internationaal zeer gewaardeerde band, waarmee Aborted bewijst dat het vuur nog lang niet aan uitdoven toe is. Bij deze is het dan ook reikhalzend uitkijken naar een nieuwe volwaardige langspeler van dit extreme gezelschap. Iets in mij vertelt mij dat de actuele wereldproblematiek – ik krijg de naam niet meer over mijn spreekwoordelijke lippen – een zeer vruchtbare voedingsbodem zal vormen…

Tracklist:

1. Gloom and the Art of Tribulation
2. Serpent Of Depravity
3. Funereal Malediction